Gerðir kirkjuþings - 01.01.2000, Síða 17

Mér hefur oft komið í hug sagan um unga prestinn sem kom nýr í prestakallið og var sagt
þar ffá konu sem var svo umtalsffóm að hún átti alltaf nokkuð gott um sérhvem að segja.
Presturinn var nú miður trúaður á þetta og gerði sér ferð til gömlu konunnar til þess að
sannreyna þessa staðhæfingu. Og sem hann sat þama í eldhúsinu hjá henni og rakti úr
henni gamimar um sóknarbömin þá var það segin saga, alltaf hafði hún nokkuð öllum til
málsbóta, jafnvel verstu skúrkum og skíthælum, þangað til presturinn var alveg kominn í
þrot og sagði: „Ja, hvað segirðu þá um djöfulinn og allt hans athæfi og öll hans verk?“ Þá
þagnaði sú gamla og sagði svo hugsi: „Ja, ef sumir aðrir væm eins iðnir og hann þá væri
ýmislegt á betri veg í veröldinni.“
Ég þakka alla iðni og alla góða málafýlgju kirkjuþingsmanna og samtal um þau
mikilvægu mál sem fyrir liggja. Það samtal er mikilvægt og það þarf að halda áfram úti í
kirkjunni, úti á vettvangi hinna ýmsu stofnana kirkjunnar. Minnug þess sem Lúther gamli
sagði, að guð gaf okkur tvö eyru en einn munn til þess að við hlustuðum helmingi meira
en við tölum. Það þurfum við að temja okkur, að hlusta á hvert annað af virðingu.
Við höfum tekist hér á og togast á en nú förum við héðan til okkar verka og við skulum
gera það minnug orðanna sem við höfum haft héma fyrir augum á plakati
jafnréttisnefndar: „Guð fer ekki í manngreinarálit.“ Og hann veit og sér og skilur og hann
metur allt rétt.
Nú vil ég biðja þess að við öll snúum nú bökum saman og sýnum styrk kirkjunnar í því
að sækja fram með málstaðinn góða sem við emm send með íslenskri þjóð. Það er
dýrmætast alls, fagnaðarerindi Jesú Krists. Ekkert má skyggja á það.
Ég veit og ég treysti að fyrir guðs náð lifir kirkjan af slæma biskupa og hugsanlega líka
misjafna presta. En ég veit líka að hún lifir vart af ef mæður og feður hætta að kenna
bömunum sínum að biðja, að elska guð og biðja í Jesú nafni. Hún lifir vart af ef fólk á
vettvangi dagsins fær ekki heilnæma næringu guðs orðs og sakramenta, þá næringu sem
miðlar trú á lífið og lífi í trú. Allt okkar verk í söfnuðunum og stofnunum kirkjunnar á að
miða að því að þeirri iðkun linni ekki og aldrei hefur það verið mikilvægara en einmitt nú
að við stöndum saman um að hlynna að því og efla. Leggjum okkur það á hjarta, góðu
systkin.
Ég bið að guðs góði andi taki að sér málefnin sem okkur hafa legið hér á hjarta og allan
góðan vilja og áform og verk og sama góða anda fel ég orðin okkar hér, að hann mýki og
græði þar sem hefúr sviðið, að við förum héðan og heim bundin endumýjuðum ásetningi
um að starfa saman á hinum víða og verkmikla akri heilagrar kirkju á íslandi.
Náð guðs og friður sé með okkur öllum. Amen.
Forseti kirkjuþings, Jón Helgason, sleit 32. kirkjuþingi.
15