Gerðir kirkjuþings - 2005, Blaðsíða 8

fátæktargildru, ekki síst öryrkjar og bótaþegar. Við skulum líta þangað sem særður
liggur utanhjá. Við skulum líta þangað sem neyðin er, við skulum leggja okkur fram um
að vitna um þá trú sem verkar í kærleika. Við skulum sækja fram með kærleiksþjónustu
kirkjunnar, hjálparstarf og kristniboð. Látum kærleika Krists knýja oss!
Meðan ég flyt þessi orð munu, samkvæmt varfæmasta mati alþjóðastofnana, tólf
hundruð böm deyja af völdum fátæktar og skorts. Þetta segi ég til að minna okkur öll á
hvaða heimi við búum í, og eram send til að boða fagnaðarerindi Jesú Krists. I þvi
samhengi skulum við reyna að ræðast við og takast sameiginlega á við verkefhin sem
okkar bíða, í trúfesti við það fagnaðarerindi. Og leitumst við að muna hvað kirkjan er
og hvers eðli hennar og hlutverk krefst af okkur hveiju og einu á vettvangi hennar. Það
er auðvelt fyrir okkur að leggja orð í belg þess sem efst er á baugi hveiju sinni.
Dægurmálaumræðan er oft fyrirferðamikil á prédikunarstólunum, með smá skvettu af
kristilegu kærleikshjali í bland. En ef okkur tekst ekki að lyfta upp nafhi, mætti og dýrð
frelsarans Krists í orði og verki, þá höfum við í raun ekki annað fram að færa en það
sem heimurinn nú þegar veit, þá erum við aðeins bergmál angurs eða umhyggju, reiði
eða vona mannshjartans. Það er út af fyrir sig góðra gjalda vert, en Kristur dó ekki og
reis af gröf til þess.
Ég vek athygli Kirkjuþings á skýrslu Hjálparstarfs kirkjunnar og vil þakka þeim sem
þar standa að málum vel unnið starf. Á fúlltrúaráðsfundi Hjálparstarfs kirkjunnar í
haust var ákveðið að stefha að því á næstu 5 áram að þrefalda tekjur stofhunarinnar til
að miðla þeim í vel skilgreind verkefni og gerast öflugri talsmenn fátækra. Markmiðin
taka mið af Þúsaldarmarkmiðum Sameinuðu þjóðanna og stefnumörkun
Þjóðkirkjunnar. Hjálparstarfið vill efla tengslanet og efla skilning stjómvalda á
starfsemi stofhunarinnar og koma á víðtæku samstarfi við þau um íjárframlög og
verkefhi. Að gera hjálparstarf að fostum og eðlilegum þætti í öllu fræðsluefiii
þjóðkirkjunnar.
Ég hvet þjóð og kirkju til að taka höndum saman við Hjálparstarf kirkjunnar til að
markmiðum þessum megi ná. Fyrir Kirkjuþingi liggur ályktun í þessa veru, sem ég
treysti að fái gott brautargengi. Setjum söfinuðum kirkjunnar það markmið að þrefalda
ffamlög til Hjálparstarfsins!
Hallæri, þurrkar og uppskerabrestur, farsóttir og drepsóttir, jarðskjálftar og
náttúrahamfarir, spillt og vanþróað stjómarfar, skortur á skólagöngu og menntun,
árekstrar menningarheima og átök um náttúraauðlindir, fordómar og fáviska. Allt era
þetta vágestir sem valda hörmungum og ólýsandi þjáningu víða um heim. Nýjasti
vandinn er þegar fólk flosnar upp af landi sem framfleytir því ekki lengur vegna
breytinga á loftslagi eða vegna þess að það hefur verið þrautpínt með rányrkju,
gróðureyðingu og vanrækt. Slíkum umhverfisflóttamönnum þölgar æ.
Það er alveg áreiðanlegt að hjálparstarf er auðveldast þar sem minnst þörf er á því.
Þegar staðið er frammi fyrir hamforam og sárastu neyð era öll úrræði vandasöm, tvísýn
og umdeild. En í öllum vanda og vá og andspænis hinum flóknu og torleystu
6