Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2010, Blaðsíða 100

100
safnið að nýju til að kanna hvar séu veggir og hvar dyr á milli herbergj-
anna. Við það tækifæri merkja þeir inn á teikninguna upphafsstafi áletran-
anna sem eru yfir sérhverju dyraopi. Smátt og smátt komast þeir að því að
bækurnar í safninu eru flokkaðar eftir landinu sem þær koma frá og að
einkennisstafir vissra herbergjaklasa mynda nafn tiltekins landsvæðis (s.s.
IUDAEA, AEGyPTUS, ANGLIA, GERMANI). Grunnteikning bóka-
safnsins samsvarar að þessu leyti landakorti veraldarinnar (mynd 1).16 Það
eru því orð að sönnu að bókasafnið sé „tákn um völundarhús heimsins“,
svo vitnað sé aftur til Alinardos.
Í þriðja skipti sem Vilhjálmur og Adso fara inn á bókasafnið hefur það í
raun breyst úr reglubundnu völundarhúsi í klassískt völundarhús. Spennan
felst ekki lengur í því hvort þeir félagar rati um ranghalana heldur í þeim
hættum sem leynast þarna inni. Ýmislegt bendir til að Jorge af Burgos sé
hinn mannýgi morðingi en í þessum lokaþætti bókarinnar kemur á daginn
að flestir hinna látnu hafa komist í snertingu við blaðsíður dularfulls hand-
rits sem bókavörðurinn blindi hefur atað banvænu eitri. Um er að ræða
síðasta varðveitta eintakið af verki Aristótelesar um gamanleiki en það er
geymt í einum af sjöhyrndu klefunum bak við leyndar dyr. Jorge er sann-
færður um að komi textinn fyrir almennings sjónir muni það valda félags-
16 Sama rit, bls. 301.
Mynd 1: Teikning af
bókasafninu í Nafni rósarinnar.
JÓN KARL HELGASoN