Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2013, Blaðsíða 175

174
Í þriðja lagi skoðar Roberts þá staðhæfingu að barnaverndarkerfið sé
ekki haldið fordómum þar sem að öllu öðru jöfnu séu Svartar fjölskyldur
engu líklegri en Hvítar til að verða fyrir truflun frá hendi þess. Roberts
heldur því fram að jafnvel ef þetta væri satt þá „er ekki allt annað jafnt“
(bls. 94) því vitaskuld sé að finna langa sögu kynþáttakúgunar sem hafi
með kerfisbundnum hætti unnið gegn Svörtum fjölskyldum. Ef Svartar
fjölskyldur eru hlutfallslega fleiri en aðrar meðal þeirra sem búa við mikla
fátækt – að hluta til vegna sögu kynþáttakúgunar – og ef þeir sem búa við
mikla fátækt þurfa að þola óréttmæta mismunun (sem rannsóknir sýna
greinilega) þá viðheldur óréttmæt meðferð á fátækum í raun því ranglæti
sem Svartar fjölskyldur hafa mátt þola.
Þetta atriði er mikilvægt af mörgum ástæðum. Áherslan að þessu sinni
er á fylgni sem ekki er tilfallandi. Í því tilfelli sem er til skoðunar hefur saga
ranglátra stofnana sérstaklega unnið gegn afrískum Bandaríkjamönnum
og þessar stofnanir eru að miklu leyti ábyrgar fyrir óeðlilega háu hlutfalli
Svartra meðal fátækra nú á dögum. Nýleg stefna í barnaverndarmálum
setur hins vegar þá sem búa við fátækt í verri stöðu af óréttmætum ástæð-
um. Líklegt má teljast að Svartar fjölskyldur megi þola núverandi ranglæti
í barnaverndarmálum vegna sögu rasískrar stefnu: Ef Svartir sem hópur
hefðu gegnum söguna ekki þurft að þola ranglæti þá þyrftu þeir ekki að
þola núverandi ranglæti í barnaverndarmálum. ég held því fram að þetta
nægi til að sýna fram á fylgni sem ekki er tilfallandi milli þess að vera
Svartur og þess að þurfa að þola lítillækkandi barnaverndarstefnu sem
grefur jafnframt undan valdi manns. Mergurinn málsins er sá að kynþátta-
tengd fylgni er til staðar, ekki vegna þess að þeir sem hanna og framfylgja
stefnunni hafi ætlað sér að skaða Svarta sem slíka, heldur vegna þess að
fullnægjandi skýring á núverandi stöðu þarf að byggja á sögu ranglátrar
stefnu sem beinst hefur gegn Svörtum.
Greining Roberts er augljóslega afar umdeild og ég hef ekki gert til-
raun til að draga saman þær rannsóknir sem styðja afstöðu hennar. En
hvað minn tilgang varðar er aðalatriðið ekki hvort greining hennar sé
endanlega rétt. Megintilgangurinn er að varpa ljósi á það hvernig það gæti
verið fylgni sem ekki er tilfallandi milli þess að tilheyra ákveðnum hópi
og þess að verða fyrir ranglæti. Með því að byggja á sama formi og rök
Roberts hafa getum við lýst ýmsum þeim þáttum sem máli skipta við að
ákvarða hvort um sé að ræða fylgni sem ekki er tilfallandi og af þeirri gerð
sem gert er ráð fyrir í þeirri skilgreiningu sem ég hef sett fram á kúgun
(þessum lista er ekki ætlað að vera tæmandi):
SALLy HASLANGER