Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1998, Síða 12

Herra Ólafur Skúlason biskup Islands
En sé núna hugað að því, hvað deildin ætti best að gera til að miðla svo nem-
um að vel megi gagna til hugsanlegrar framtíðarþjónustu í kirkjunni, mætti vit-
anlega líka líta til þarfar um að hafa forystu í fjölmennum verkahring safnað-
anna. Þeir tímar eru sem betur fer að baki - í það minnsta í hinum stærri söfnuð-
um - að prestur sé einyrki án samstarfsfólks. Frekar er nú svo komið, að fjöl-
margir vinna við hlið prests að safnaðarstarfinu og þá eðlilega undir hans stjóm
á flestum sviðum, þótt enginn einræðisherra eigi hann að vera og megi ekki vera.
Ég hef þess vegna lagt á það áherslu meðan ég hef gegnt embætti mínu, að kirkj-
an og guðfræðideildin taki höndum saman við undirbúning prestsefna. Sé þó
ekki litið til allra stúdenta í deildinni, heldur þeirra einna, sem ætla að leggja
prestskap fyrir sig. Og er þá enn tekið tillit til þess, að guðfræðideildin er meira
en prestaskóli einvörðungu. Og í samvinnu við guðfræðideildina hefur verið
unnið að endurskipulagningu þeirra þátta, sem snúa að starfi prestsins að kandi-
datsprófi loknu og hefjist þetta samstarf reyndar all miklu fyrr en gengið er til
lokaprófs. Og vil ég ekki láta hjá líða að þakka forystumönnum guðfræðideildar
og kennurum öllum fyrir þann skilning, sem þeir hafa sýnt á þörfum kirkjunnar
fyrir sem færasta starfsmenn og sé ekki sjálfgefið, að námið miðist við það eitt,
að próf séu tekin, heldur að horft sé fram á leiðina, eftir að tekist hefur verið á við
hið fjölbreytta prestsstarf.
Og þegar ég þakka þetta sérstaklega, þykir mér þó einnig rétt að fleiri þátta sé
getið, þegar Þjóðkirkjan fagnar með guðfræðideildinni á merkum tímamótum. í
eðlilegri viðurkenningu á því, að fræðsla í guðfræði miðar ekki að því einu að
undirbúa prestsefni, hefur deildin í góðri samvinnu við kirkjuna staðið fyrir leik-
mannafræðslu, bæði hér í Reykjavík og í nokkrum mæli úti á landi. Leikmanna-
skólinn hefur notið sívaxandi vinsælda, svo að þeir sem hann sækja hafa lagt á
sig töluvert erfiði og langar ferðir til að missa ekki af tímum. Þetta tel ég ekki lít-
ils virði, þar sem kirkjan má aldrei vera eða virðast vera þröng prestakirkja, held-
ur er hún kirkja allra landsmanna og þar með öllum opin og reiðurbúin í senn til
að fræða og uppfræða um leið og hún þjónar. Og er þá starfað í sannri hlýðni við
fyrirmæli Jesú um að kenna og miðla svo sem þegið er, og er í raun aldrei lokið,
hvorki með skírnarfræðslu né undirbúningi fermingar. Fullorðinsfræðsla er
kirkjunni nauðsynleg og ekki síst vegna þess, að þeir njóta, sem eftir leita og er
því verið að mæta ákveðinni og jákvæðri þörf.
Hinn þriðja þátt langar mig einnig til að nefna, þegar kirkjan þakkar guð-
fræðideildinni. Fyrir nokkrum árum skipaði ég sérstaka nefnd, sem skyldi huga
að menntun og störfum djákna. Ein af tillögum nefndarinnar var að leita eftir
samvinnu við guðfræðideild. Þessu var tekið opnum örmum og ekki aðeins af
guðfræðideildinni, heldur voru undirtektar þær sömu hjá öðrum deildum háskól-
ans og dyggilega stutt af rektor og háskólaráði. Hafa nú þegar margir djáknar
10