Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1998, Side 153

Guðfrœði og biblíuþýðing
Mér sýnist vera um tvær leiðir að ræða. Önnur er ítarleg endurskoðun á gild-
andi þýðingu Nýja testamentisins. Endurskoðunin gæti falist í að lagfæra setn-
ingaskipun t.d. í bréfunum og endurskoða orðaforðann þar sem merkingarþættir
orða gætu misskilist eins og t.d. hold og líkami og þýða þau eftir merkingarþátt-
um þeirra í því samhengi sem þau eru notuð. Þetta á t.d. við um áttunda kafla
Rómverjabréfsins. Ræða þyrfti ýms atriði t.d. hvort rétt væri að breyta karlkyni
fleirtölu í hvorugkyn fleirtölu þegar rætt væri sameiginlega um konur og karla
o.s.frv. (Réttlætt af trú eigum vér frið o.s.frv. í stað réttlættir af trú eigum vér
frið).
Ég geri frekar ráð fyrir að halda verði greinarmuni á tvítölu- og fleirtöluform-
unum ef þessi leið verður farin (og segja áfram Faðir vor en ekki Faðir okkar),
enda tel ég að umbylta þyrfti textanum ef reynt væri að taka tvítöluformið upp í
stað fleirtölu og það eitt myndi krefjast nýrrar þýðingar. Af þessu leiddi að taka
þyrfti aftur upp fleirtölu og tvítölu myndirnar í þýðingu Gamla testamentis og
endurskoða þyrfti í því sambandi textann sem liggur fyrir í kynningarheftunum.
Einnig kæmi til greina að taka upp tvítöluformin í stað fleirtölu í meginmáli
en halda fleirtölunni á ákveðnum stöðum, t.d. í Mt 6.9 (Faðir vor, þú sem ert á
himnum) og í vissum eignarfallsmyndum (Drottinn vor).
Hin leiðin er nýþýðing á Nýja testamentinu þar sem merkingarþættir frum-
textans væru greindir og reynt væri að komast að því hvemig fmmkirkjan las
textann og reyna þannig að flytja innihaldið og lestrarferlið til nútímans. Slík ný-
þýðing þyrfti að vaxa fram í nánum tengslum við sem víðastan lesendahóp í
þjóðfélaginu (og ekki afmarkaðan hóp guðfræðinga og málfræðinga) þar sem
innihaldið væri sett þannig fram að það skírskotaði til aðstæðna ólíkra hópa án
þess að merkingarþættir fmmtextans færu forgörðum.
Hvor leiðin sem valin verður tel ég þó ljóst að þýðing, ritskýring og guðfræði
Nýja testamentisins eigi að vera í svo nánum tengslum að ekki sé hægt að iðka
eitt án hinna. Jafnvel þótt ákveðið verði að leggja út í endurskoðun á þýðingu
Nýja testamentisins í sambandi við aldamótaútgáfu íslensku Biblíunnar þá verð-
ur nýþýðing ætíð að vera til staðar þar sem guðfræði er stunduð.
Hér á eftir mun ég leggja fram drög að vinnuaðferð við „tilreiðslu texta“ í
þremur þáttum.
151