Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1998, Side 79

Sigurður Sigurðarson
Væntingar kirkjunnar
til guðfræðinnar
Væntingar kirkjunnar til guðfræðinnnar er yfirskrift máls míns, og ég geri mér
ljóst að nokkuð þarf að skýra hvað fyrir manni vakir með slíkri yfirskrift. Guð-
fræði og kirkja eru svo samofin eðli málsins samkvæmt. Guðfræðin er raunar
viðbrögð fólks við opinberun Guðs og andsvar og túlkun á því áreiti sem við
verðum fyrir af Guðs orði. Úr því verður kirkjan til. Ef orð Guðs og opinberun
væri ekki til væri engin guðfræði til og engin kirkja. Af iðkun guðfræði sprettur
predikun okkar og það er sannarlega vandasamt guðfræðilegt verkefni að boða
Guðs ríki í föllnum heimi.
Þegar ég hef þurft að útskýra fyrir fermingarbörnum nauðsyn þess að læra
ákveðna hluti utan að, hef ég sagt þeim að ekki geti allir orðið guðfræðingar og
þess vegna sé nauðsynlegt að allir hafi á valdi sínu guðfræðilegan grundvöll trúar
okkar, eins og t.d. með því að læra trúarjátninguna svo vel að maður kunni hana
ævilangt. Nei, það verða ekki allir þeir sem trúa guðfræðingar og þegar við nefn-
um guðfræði eigum við yfirleitt við fræðigrein sem er viðfangsefni lærðra manna
með skipulegum hætti. Þessa fræðigrein er hægt að stunda með ýmsu móti. Þar
sem ég var við nám erlendist var ég á stað þar sem stóðu hlið við hlið háskóli
með guðfræðideild og prestaskóli. í þessum skólum var verið að fást við það
sama að verulegu leiti, en sá síðarnefndi var skuldbundinn til þess að mennta
presta og því voru áherslumar ekki þær sömu. Prestaskólinn hlaut að taka meira
mið af þörfum safnaðanna og venjulegu kirkjulífi. Þar var því kennd praktísk
guðfræði, sem ekki var gert í háskólanum. Hjá okkur eru tengsl guðfræði og
kirkjulífs álitin mikil, svo mikil, að það að læra guðfræði heitir í munni margra
að læra til prests. Raunar er það líka spurning hvort búast má við að lengi geti
verið til raunveruleg guðfræði, sem ekki er í beinum tengslum við líf kirkjunnar
og prófast í reynsluheimi kristins safnaðar. Þegar við spyrjum um væntingar
kirkjunnar til guðfræðinnar í okkar kirkjulega samhengi, erum við ekki hvað síst
að spyrja um það hvers við væntum af guðfræðingum í starfi kirkjunnar, hvernig
þeir mótast af guðfræðinámi og iðkun. Vegna stöðu minnar hlýt ég að dvelja
77