Fréttablaðið - 26.11.2016, Blaðsíða 108

Herrafataverzlun Kor­máks & Skjaldar var stofnuð í Reykjavík fyrir jólin 1996 af Kormáki Geirharðs­syni og Skildi Sigur­
jónssyni. Þá bjuggu þeir í sama húsi
á Lindargötunni og létu sig dreyma
um frama og skjótfenginn gróða.
„Herrafataverslunin byrjaði sem
svolítið grín,“ segir Kormákur frá. „Ég
bjó niðri með Dýrleifu og Skjöldur
bjó uppi með systur minni, Hall­
dóru. Við sátum stundum við bjór­
drykkju og fengum þá alls konar
hugmyndir sem enduðu með því að
við slógum í gegn og urðum ríkir.
Eitt kvöldið fengum við þessa hug­
mynd um Herrafataverslun Kormáks
og Skjaldar. Vorum að spá í að hafa
nafnið Herrafataverslun Kormákus
og Skjölds, beygja heitið vitlaust og fá
alla málfræðinga þjóðarinnar í stríð
við okkur. Þetta fannst okkur voða­
lega sniðugt og fyndið. En þá fengu
konurnar okkar bara alveg nóg og
börðu í borðið. Þær voru komnar
með alveg nóg af öllum þessum hug­
myndum sem ekkert varð úr. „Þið
gerið aldrei neitt! sagði Dýrleif og
skoraði á okkur.“
Seldu spjarir af ættingjum
Daginn eftir voru þeir komnir með
húsnæði í verslun Dýrleifar Örlygs­
dóttur, Dýrinu, sem þá var á Hverfis­
götunni.
„Við tókum ákvörðun og keyptum
málningu. Það var eina fjárfestingin
sem við lögðum í. Við fundum svo
einhver rör sem við felldum í veggina.
Svo hringdum við bara í alla ættingja
okkar og vini og spurðum hvort þeir
gætu gefið okkur gömul föt. Við ætl­
uðum að selja það mikið um jólin að
við gætum boðið konunum okkar á
nýárskvöld eitthvað fínt út að borða,“
segir Kormákur.
„Þetta tókst og við fórum á nýárs­
fagnað í Þjóðleikhúskjallaranum,
það þótti fínt þá, rosa matseðill og
dansiball. Við stóðum okkur vel,“
segir hann.
Skjöldur segir þá hafa verið nokk­
uð ánægða með sig. „Við fengum
mann til að gera lógó fyrir okkur,
þegar það var komið upp þá fannst
okkur það svo flott,“ segir hann og
spyr Kormák hvort hann muni ekki
vel eftir því hvað þeir voru upp­
numdir.
Sat og prjónaði
„Jú, og síðan sækir Ragnar Kjartans­
son listamaður um vinnu hjá okkur,“
rifjar Kormákur upp.
„Við gerðum hann strax að versl­
unarstjóra. Við trúðum því að hann
hefði mikið til brunns að bera, hann
gæti líka gert þetta leikhús sem við
vildum hafa í kringum reksturinn.
Það var gaman að koma inn í búð­
ina þegar hann stýrði henni. Hann
kannski sat í stól og prjónaði í jakka­
fötunum,“ segir Kormákur.
John töff í Amsterdam
Skjöldur segir eftirspurn í borginni
eftir notuðum fötum fyrir karlmenn
hafa haft sitt að segja. Það voru til
verslanir með notuð föt fyrir konur
en það vantaði verslun með notaðan
fatnað fyrir herra.“
„Já,“ segir Kormákur. „Ég fékk
lán hjá pabba og við brunuðum til
Amster dam. Ég hafði svo oft farið
með Dýrleifu þangað og ég þekkti
hennar kontakta. Við straujuðum
tvo Johnna sem voru alveg í sitt­
hvorum geiranum. Annan kölluðum
við John töff. Hinn var bara týpískur
Hollendingur sem vissi alveg hvað
hann var að gera. Báðir með risa­
vörugeymslur sem við gátum kafað
í. Sérstaklega John töff. Í geymslunni
hans voru dýrindis loðfeldir sem
hann gat ekki selt vegna ágangs PETA.
Þeir kostuðu ekkert. Við hefðum átt
að kaupa þetta og búa til eitthvað fal­
legt úr þessu en við áttum bara ekki
pening til að vera gáfaðir,“
Þeir komu drekkhlaðnir af fatnaði
frá Amsterdam og var skömmu síðar
bent á húsnæði á Skólavörðustíg.
Fyrsta 100% lánið
„Við fengum það leigt en með for­
kaupsrétti. Það er það sniðugasta
sem við höfum nokkurn tímann
gert,“ segir Skjöldur. „Við náðum
festu þar og öll okkar viðskipti voru í
Spron þar fyrir neðan. Við sáum um
menningarnótt fyrir Sparisjóðinn og
áttum í góðum samskiptum við þá.
Svo kemur einhver og ætlar að kaupa
þetta hús en þá erum við með for­
kaupsrétt,“ rifjar Skjöldur upp.
„Já, hah! Þá löbbum við bara yfir
í Spron og fáum fyrsta 100% lánið,“
segir Kormákur sigri hrósandi. „Þeir
reiknuðu bara út að það sem við
vorum að borga í leigu var meira
en greiðslur af húsnæðinu,“ segir
Skjöldur.
„En þetta var mikið streð,“ segir
Kormákur. „Okkar laun voru fyrst
einn bjórkassi og ein rauðvín á viku,
eða var það ekki Skjöldur?“
„Jú, það var bara akkúrat þannig og
í mörg ár,“ segir Skjöldur.
„Ég trommaði auðvitað með og
fékk einhvern tittlingaskít fyrir það.
Þetta var erfitt en gaman,“ segir Kor­
mákur.
Já, já …
Þrátt fyrir streðið nutu þeir góðs
af að hafa tekið ákvörðun um að
kaupa fasteignina á Skólavörðustíg.
„Erfitt var að finna notuð föt í góðum
stærðum og við ákváðum að loka
versluninni og selja húsnæðið. Ég
borgaði allar vísaskuldirnar, sem ég
var búinn að safna yfir langt tímabil.
Skjöldur ákvað að kaupa fyrstu fast­
eignina sína. Þannig byrjuðum við á
einhverjum eðlilegum núllpunkti,“
segir Kormákur. „Þannig að við
værum ekki að drepast hreinlega,“
bætir hann við.
Það líður eitt og hálft ár þar sem
þeir félagar eru ekki að vinna saman
eftir að fasteignin er seld. Þar til
hugmyndin um Ölstofu Kormáks
& Skjaldar er borin upp. „Þá kemur
kunningi minn til mín og vill opna
bar. Spyr hvort ég vilji koma inn
í reksturinn. Ég samþykki það og
hringi svo í Kormák og spyr hann:
Hæ, ertu til í að kaupa bar? Já, já, allt
í lagi, sagði hann og þar með var það
ákveðið,“ rifjar Skjöldur upp.
„Já, mér var farið að leiðast,“
útskýrir Kormákur.
„Við opnum barinn og meðeig­
Kallaðir
mamma
og pabbi
Kormákur og Skjöldur eiga að baki ævintýralegan feril í rekstri. FréttAblAðið/Eyþór
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
Herrafataverzlun
Kormáks & Skjaldar
fagnar tuttugu
árum í farsælum
rekstri. Kormákur
og Skjöldur leggja
mikið upp úr breskri
klæðahefð og mýkri
hliðum karlmennsk-
unnar, greiðvikni og
háttvísi. Í vinnunni
kallar starfsfólkið þá
mömmu og pabba.
↣
2 6 . n ó v e m b e r 2 0 1 6 L A U G A r D A G U r52 h e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð
2
6
-1
1
-2
0
1
6
0
4
:2
9
F
B
1
4
4
s
_
P
1
2
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
1
0
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
2
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
3
7
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
B
7
1
-C
A
E
0
1
B
7
1
-C
9
A
4
1
B
7
1
-C
8
6
8
1
B
7
1
-C
7
2
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
4
B

F
B
1
4
4
s
_
2
5
_
1
1
_
2
0
1
C
M
Y
K