Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.2001, Qupperneq 27

mjög mikilvægt að við sem hópur finnum leið til þess að
geta áttað okkur á því sem er að gerast í þjóðfélaginu,
farið í gegnum rannsóknir á heilbrigðisþáttum, líffræðilegar
og faraldursfræðilegar breytingar á þjóðinni og skoðað
hvernig við getum komið til móts við þarfir fólks. En ég hef
miklar áhyggjur af hjúkruninni þegar stofnanaþjónusta
verður minni og fólk er að flytjast heim, fólk er inni á
sjúkrahúsi vegna þess að það þarf hjúkrun. Hver ætlar að
taka þessa hjúkrun? Það er heimilið og fjölskyldan sem
mun þurfa að bera þessa hjúkrun og þarna finnst mér
ábyrgð okkar vera alveg gífurlega mikil við að hafa afger-
andi áhrif á stefnumörkun varðandi þá þjónustu sem
fjölskyldur munu þurfa að fá. Mig langar aðeins að koma
inn á sérfræðiþekkinguna. Ég held að þessi almenna
nálgun okkar sé farin að vera okkur mikill fjötur um fót, ég
held að það skipti miklu máli að fjögurrra ára háskólanám í
hjúkrun sé almennt nám og menn hafi góðan og yfirgrips-
mikinn grunn. Hins vegar finnst mér það há okkur að við
hugsum ekki um að við ætlum að sérhæfa okkur þegar við
Ijúkum námi og okkur finnst við alltaf geta tekist á við
hjúkrun alls staðar, hvar sem er. Ég held það sé eitthvað
sem við verðum að fara að takast á við varðandi viðbótar-
menntun og símenntun, það að sérhæfa sig í starfi, að
veita góða hjúkrun á tilteknum sviðum og efla þá hjúkrun.
Anna: Kjarninn í hjúkrun en almenn kunnátta en þar
sem hjúkrun er að færast inn á heimilin held ég að við
getum frekar markaðssett okkur þar ef við höfum þessa
miklu dýpt sem sérfræðiþekkingin býður okkur upp á. Við
byggjum sérfræðiþekkinguna einnig á rannsóknum og
þær skipta mjög miklu máli varðandi samstarf hjúkrunar-
fræðideildar og háskólasjúkrahúss og við byggjum þá
hjúkrun sem við erum að veita á þeim. Mig langar aðeins
að koma inn á fjölmenningarlegt samfélag. Ég tel að við
munum innan mjög fárra ára sjá fjölmenningarlegt hjúkr-
unarsamfélag þar sem okkur vantar fleiri hjúkrunarfræð-
inga til starfa. Ég held við verðum að undirbúa okkur mjög
vel undir það.
Ragnheiður: Ég held að á sama hátt og heilbrigði
skiptir einstaklinginn mestu máli, þá skipti heilbrigðisþjón-
ustan mestu máli fyrir hvert samfélag. Og hjúkrunarfræð-
ingar eru burðarás í heilbrigðisþjónustunni hér. Þeir eru
það ekki vegna þess að við höfum verið svo duglegar í
valdabaráttu, heldur ekki vegna þess að við séum svo
duglegar í stéttabaráttu, heldur vegna þess að okkur hefur
tekist að afla okkur trausts og viðhalda því með því að
vinna faglega og bera virðingu fyrir störfum okkar. Ég held
að ef okkur tekst að halda þessu trausti, þá séu okkur allir
vegir færir í framtíðinni við að móta nákvæmlega þá
þjónustu sem við hjúkrunarfræðingar viljum sjá hér.
Valgerður. Þetta voru síðustu lokaorðin, ég þakka
ykkur kærlega fyrir.
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 2. tbl. 77. árg. 2001
ICELAND
www.bluelagoon.is