Morgunblaðið - 14.12.2017, Síða 92

92 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 2017
Smáauglýsingar
Bækur
Sólin er kl. 7
á Hreiðarsstaðafjallinu
Jóhannes Sigvaldason skrifar um ævi
sína í pörtum. Leynir á sér. Norðlenski
húmorinn svífur yfir vötnum.
Fæst í bókaverslunum um land allt.
Vestfirska forlagið
Hljóðfæri
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-16. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Húsviðhald
Dreifingardeild Morgunblaðsins leitar að
fólki 13 ára og eldra, til að bera út blöð.
Blaðburður fer fram mánudaga til laugardaga
og þarf að vera lokið fyrir kl. 7 á morgnana.
Allar nánari upplýsingar í síma 569 1440 eða dreifing@mbl.is
Hafðu samband í dag
og byrjaðu launaða líkamsrækt strax á morgun.
www.mbl.is/laushverfi
Vantar þig aukapening?
✝ AðalheiðurJónsdóttir
fæddist í Reykjavík
11. maí 1927. Hún
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 28. nóvember
2017.
Foreldrar henn-
ar voru Elín Gísla-
dóttir klæðskeri, f.
30. nóvember 1900
í Holti í Kjal-
arneshreppi, d. 24. ágúst 1966,
og Jón Guðnason, trésmiður og
bifreiðasmiður, f. 2. janúar 1896
á Kolviðarhóli, d. 28. júlí 1974.
Aðalheiður giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum, Haraldi Sæ-
mundssyni kaupmanni, árið
1955. Haraldur fæddist í
Reykjavík 25. febrúar 1929.
Foreldrar hans voru Sæmundur
Tómasson, sjómaður og tré-
smiður frá Járngerðarstöðum í
Grindavík, og Guðný Sigurðar-
dóttir frá Þorvaldsstöðum í
Hvítársíðu. Þau voru bæði fædd
25. júní 1888. Guðný lést árið
1973 og Sæmundur árið 1975.
Börn Aðalheiðar og fyrri
manns hennar, Eltons McElw-
raths, eru: 1) Elín Alice, f. 1946,
rún Inga Halldórsdóttir og sam-
býliskona Haralds er Íris Dögg
Oddsdóttir. Íris á tvo syni. 2)
Hrefna, f. 1958. Hún er gift
Birni B. Björnssyni. Synir þeirra
eru Björn Brynjúlfur og Arn-
aldur. Dætur Björns og stjúp-
dætur Hrefnu eru Birta og
Brynja, móðir þeirra er Áslaug
Óttarsdóttir. Birta er gift Sveini
Loga Sölvasyni og eiga þau þrjú
börn. Sambýlismaður Brynju er
Hjörtur Jóhann Jónsson og eiga
þau einn son. 3) Halla, f. 1967.
Hún er gift Víði Sigurðssyni.
Sonur Höllu og Péturs Péturs-
sonar er Arnar Már og börn
hennar og Víðis eru Védís Halla
og Sigurður Tómas.
Aðalheiður ólst upp í miðbæ
Reykjavíkur og hófu þau Har-
aldur búskap í risinu á æsku-
heimili hans á Spítalastíg 3. Að-
alheiður bjó í Reykjavík
mestalla tíð og var stolt af reyk-
vískum uppruna sínum. Síðasta
áratug bjuggu þau Haraldur á
Strikinu 4, Garðabæ.
Á yngri árum vann Aðal-
heiður í Félagsbókbandinu og
síðar við ýmis störf hjá Reykja-
víkurborg. Hún starfaði einnig
lengi í Frímerkjamiðstöðinni á
Skólavörðustíg en þau Haraldur
stofnuðu fyrirtækið á sjöunda
áratugnum í félagi við vini sína.
Útför Aðalheiðar fór fram, í
kyrrþey, fimmtudaginn 7. des-
ember 2017, að viðstaddri stór-
fjölskyldunni.
gift Hrafni Svein-
björnssyni, sem á
sex börn af fyrra
hjónabandi. Fyrri
maður Elínar var
Björn Samúelsson,
sonur þeirra er
Sveinn Björnsson.
Kona Sveins er
Svandís Þorsteins-
dóttir, þau eiga
þrjú börn. 2) Jón
Haukur, f. 1948, d.
2009. Ekkja Jóns Hauks er Sig-
urlína Sch. Elíasdóttir. Börn
þeirra eru Sigurður, Anna Jóna
og Jón Þór. Kona Sigurðar var
Eyrún Ingvaldsdóttir, d. 2014.
Börn þeirra eru tvö. Maður
Önnu Jónu er Hilmar Einarsson,
þau eiga tvær dætur. Kona Jóns
Þórs er Anna Linda Sigurgeirs-
dóttir, þau eiga fjögur börn.
Fyrir átti Jón Haukur dótturina
Ragnheiði, hún er gift Guðbjarti
Péturssyni og þau eiga þrjár
dætur.
Börn Aðalheiðar og Haralds
eru: 1) Helga Aðalheiður, f.
1956. Hún er gift Hróðmari I.
Sigurbjörnssyni. Synir þeirra
eru Sigurbjörn Ari og Haraldur
Árni. Sambýliskona Ara er Sól-
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson)
Aðalheiður Jónsdóttir var
sannkallaður vinur minn og fé-
lagi og tengdamóðir í besta
skilningi þess orðs. Ég hitti
hana fyrst í sunnudagslæri í
Fljótaselinu, sem var náttúr-
lega á mínútunni tólf, snemma
hausts árið 1979. Ég fékk að
fljóta með elstu heimasætunni
og það varð ekki aftur snúið!
Ég vissi strax að engin tengda-
móðir myndi toppa þessa, þá
eins og alla tíð síðan káta,
glaða, orkumikla og skemmti-
lega.
Fjórir áratugir virðast lang-
ur tími en er samt svo stuttur
þegar maður lítur til baka. Árin
sem Heiða og Haddi bjuggu í
Fljótaselinu eru mér sérstak-
lega minnisstæð, þar var at-
hvarf sem alltaf var hægt að
leita í og þau alltaf til staðar ef
á þurfti að halda. Eftirminni-
legust eru skiptin sem við kom-
um í jóla- eða sumarfrí eftir að
Ari og Haraldur fæddust. Þá
voru stundum tarnir hjá mér,
tengdar flutningi einhverra
tónverka, með tilheyrandi
gestagangi og stússi. Heiða tók
öllum opnum örmum og stjan-
aði endalaust við okkur með
kaffi og kökunni góðu. Oft voru
þetta langir dagar sem enduðu
samt alltaf með spjalli í stof-
unni langt fram á nótt, þegar
aðrir voru sofnaðir.
Síðar, á Flókagötunni, mætt-
um við feðgarnir oft til að horfa
á fótbolta með Hadda, strák-
arnir entust sjaldan lengi við
sjónvarpið og vildu heldur spila
fótbolta við ömmu Heiðu úti í
garði og hún var alltaf til! Betri
amma fyrirfannst ekki, ég veit
að öll barnabörnin hennar geta
tekið undir það, amma sem var
alltaf til í að fá þau í heimsókn,
sem var alltaf til í að baka og
vera í marki, en var fyrst og
fremst trúnaðarvinurinn sem
hægt var að treysta öllum bet-
ur.
Heiða kunni gömlu Reykja-
vík utanbókar og var gaman að
ferðast með henni í gegnum
söguna, sem var uppfull af
kærleika til foreldranna, Gísla
bróður og horfinna tíma.
Æskuvinkonurnar voru líka
fleiri en tölu varð á komið og
Heiða efaðist aldrei um að þær
myndu allar hittast aftur enda
samtalinu aldrei alveg lokið.
Heiða og Haddi voru ólík
hjón, en þau nutu lífsins saman
og gátu endalaust sagt sögur af
ferðum sínum. Sögur frá Balí
og Brasilíu en líka úr Borg-
arfirðinum góða og hringferð-
unum um Ísland með góðum
vinum. Við fórum með þeim til
útlanda, í sumarbústaði og úti-
legur, þau heimsóttu okkur í
Hollandi og á Akureyri. Alltaf
voru þau til í að leggja land
undir fót.
Heiða ferðaðist aðallega fyr-
ir framandi andrúmsloft og æv-
intýri en Haddi meira til að
dýpka þekkingu sína. Saman-
lagt var þetta fullkomin upp-
skrift að vel heppnuðu ferða-
lagi.
Og árin liðu og Heiða breytt-
ist ekkert, alltaf sami áhuginn
og lífsgleðin, það eina sem
maður gat kvartað yfir var þeg-
ar hún kom inn í stofu á
óheppilegu mómenti í erfiðum
leik og spurði hvort það væri
ekki örugglega gaman! Það
verður erfitt að ímynda sér lífið
án hennar, eins stóran sess og
hún átti í hjörtum okkar allra.
Hróðmar I. Sigurbjörnsson.
Heiða varð uppáhaldstengda-
móðir mín fyrir rúmum 30 ár-
um og hefur varið þann titil á
hverju ári síðan með miklum
glæsibrag.
Heiða var björt og hlý mann-
eskja. Birtuna lagði frá brosinu
sem alltaf fór á loft þegar hún
sá fólk. Gleði í brosi og glampi í
auga. Hlýja og birta voru sam-
ofin öllu hennar fasi. Hún lýsti
eins og kyndill.
Heiða var opin og ræðin.
Áhugasöm svo leiftraði af
henni. Jákvæð og elskuleg.
Hún hafði fölskvalausan
áhuga á fólkinu í kringum sig
og lagði aldrei nema gott til,
hvern sem um ræddi. Heiða var
líka mörgum góð í lífinu enda
mátti hún ekkert aumt sjá.
Ég geri mér grein fyrir að
þetta er svolítið eins og að ver-
ið sé að skrifa um móður Ter-
esu en við því er ekkert að
gera. Það verður að segja
hvern hlut eins og hann er.
Af myndum að dæma virtist
oft hafa verið fremur dauft yfir
móður Teresu en það var ekki
dauft yfir Heiðu. Hún hafði
þann góða eiginleika að hafa
gaman af fólki sem líka naut
þess að vera með henni.
Heiða kunni þá list að segja
sögu, var kát og skemmtileg í
samtali. Hún var veisluglöð og
oft í mörg horn að líta hjá
Heiðu minni í fjölmennum mat-
arboðum og veislum en aldrei
skemmtilegra. Enda var hún
hörkudugleg til vinnu og allra
verka.
Oft hlupu Heiða og Haddi
undir bagga með pössun á
barnabörnum, sem áttu svo alla
tíð vináttu- og trúnaðarsam-
band við ömmu sína og afa. Í
fjölskyldunni var Heiða mið-
lægur máttarstólpi sem gegndi
stóru hlutverki í lífi okkar allra.
Við kveðjum því okkar kæru
Heiðu með söknuði og eftirsjá
en ekki síður með þakklæti í
huga fyrir að hafa fengið að
vera henni samferða. Það hefur
verið heiður og ánægja.
Þær hlýju hugsanir um
Heiðu munu áfram lýsa í huga
okkar eins og kyndill og veita
birtu og yl alla okkar ævidaga.
Björn B. Björnsson.
Eins og tíðkast í fjölmörgum
nútímafjölskyldum fengum við
aukasett af ömmu og afa þegar
við vorum fjögurra og sjö ára. Í
okkar tilfelli má líkja því við að
vinna í lottóinu. Amma Heiða
og afi Haddi tóku okkur opnum
örmum frá fyrsta degi. Blóð-
tengsl skiptu engu máli og það
var afar dýrmætt fyrir litlar
stelpur sem voru að venjast
nýju fjölskyldumynstri að upp-
lifa slíka væntumþykju. Við
systur eigum dásamlegar minn-
ingar úr Fljótaselinu, Flókagöt-
unni og Strikinu þar sem allir
voru velkomnir og vel var
hugsað um alla.
Þannig var það alls staðar
þar sem amma Heiða kom. Fátt
þótti henni skemmtilegra en að
hafa fólkið sitt í kringum sig.
Hún var með eindæmum já-
kvæð og elskuleg kona og hafði
viðhorf til lífsins sem gæti verið
okkur öllum til eftirbreytni.
Hún trúði á það góða í hverjum
og einum og beindi sjónum sín-
um alltaf að því sem gott er.
Við verðum alltaf þakklátar
fyrir að hafa fengið ömmu
Heiðu inn í líf okkar og að
börnin okkar hafi fengið að
eiga hana fyrir langömmu.
Minning um dásamlega konu
mun alltaf lifa með okkur.
Birta og Brynja.
Það er sárt að sakna og það
var áfall að heyra að hún Heiða
frænka væri látin, aðeins 90
ára gömul. Já, aðeins 90 ára
gömul, glæsileg, jákvæð og
glaðleg og svoleiðis man ég
hana alla tíð. Allt frá bernsku-
árum man ég hversu gaman var
að koma til Heiðu og Hadda.
Þær voru alltaf svo glaðlegar
og fagnandi móttökurnar sem
við fengum og ekki sakaði að
mjólkurglas og kökusneið var
alltaf í boði. Þær renna saman
bernskuminningarnar og minn-
ingarnar frá fullorðinsárunum
enda breyttust móttökurnar
ekki. Hún Heiða var alltaf
glæsileg, bar sig vel, var alltaf
glæsileg til fara og í rauninni
fannst mér hún aldrei breytast.
Minningarnar um nýársheim-
sóknirnar til þeirra á upp-
hafsbúskaparárum okkar Krist-
jönu þegar elstu strákarnir
okkar voru litlir eru okkur dýr-
mætar. Þegar ég kynnti Krist-
jönu fyrir Heiðu kom í ljós að
þær höfðu verið saman á ferð
með Tónlistarskólanum í
Reykjavík í Austurríki. Varð
þetta gleðifundur og styrkti
böndin enn frekar.
Þau voru aðeins tvö systk-
inin, pabbi og Heiða og það var
ávallt mjög hlýtt á milli þeirra
og samskipti fjölskyldnanna
mikil og sannur vinskapur. Það
var gott að eiga þau að þegar
pabbi lést eftir skammvinn
veikindi fyrir tæpum nítján ár-
um og þegar mamma lést, líka
eftir skammvinn veikindi fyrir
níu árum. Verður stuðningur
þeirra seint fullþakkaður.
Nú kveðjum við hana Heiðu
frænku. Það er sárt að sakna
en það vekur líka upp allar þær
fjölmörgu góðu minningar sem
vekja birtu í hjarta. Það er
hægt að brosa breitt því góðu
minningarnar eru svo margar.
Hún er dýrmæt myndin sem
við berum í hjarta okkar,
myndin af glæsilegri, bros-
mildri og góðri konu sem við
stöndum í þakkarskuld við.
Elsku Haddi, Ella, Helga,
Hrefna, Halla og fjölskyldur
sem og fjölskylda Nonna heit-
ins. Guð veri með ykkur í sorg-
inni og færi ég ykkur öllum
samúðarkveðjur okkar Krist-
jönu og strákanna.
Guðni Gíslason.
Aðalheiður
Jónsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar