Morgunblaðið - 14.12.2017, Síða 118

118 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 2017
VIÐTAL
Silja Björk Huldudóttir
silja@mbl.is
„Við köstuðum á milli okkar titlum
sem rímuðu við nafn hljómsveitar-
innar og oftast komu upp einhverjar
veðurlýsingar,“ segir Einar Scheving
trommuleikari um plötuna Frost sem
djasskvintettinn Annes hefur sent frá
sér. Frost er önnur plata Anness og
inniheldur sjö lög eftir liðsmenn kvin-
tettsins, sem skipa auk Einars þeir
Ari Bragi Kárason á trompet, Eyþór
Gunnarsson á hljómborð, Guð-
mundur Pétursson á gítar og Jóel
Pálsson á saxó-
fón. Í viðtali við
Morgunblaðið í
maí minnti Jóel
einmitt á að An-
nes er vinda-
samur útnári og
sagði nafnið lýs-
andi fyrir það sem sveitin væri að
gera á jaðrinum. „Það er alltaf mjög
erfitt að ná þessum mannskap saman.
En þegar við komum saman erum við
mjög afkastamiklir,“ segir Einar og
rifjar upp að kvintettinn hafi spilað
megnið af efni plötunnar á þarsíðustu
Jazzhátíð og þannig hafi menn verið
búnir að kynnast lögunum áður en
farið var í hljóðver. „Tónlistin sem við
spilum er tiltölulega krefjandi og því
verðum við að æfa hana áður en við
förum í upptökur. Þetta er skorpu-
band sem gerir hlutina oft á síðustu
stundu, en þá eru bara langar æfing-
ar í staðinn.“
Gamall og traustur vinskapur
Hjálpar adrenalínið sem myndast
við að vinna undir tímapressu?
„Ætli það ekki. Einn vinur minn í
tónlistarbransanum sagði mér ein-
mitt um daginn að hann væri búinn
að átta sig á því að hann væri háður
adrenalíni sem framkallaðist þegar
hann gerði allt á síðustu stundu.“
Þið Annes-félagar hafið þekkst
lengi og unnið mikið saman sem hlýt-
ur að hjálpa í samhljómnum?
„Þetta er gamall og traustur vin-
skapur. Við Jóel spiluðum okkar fyrsta
gigg í Hagaskóla þegar við vorum 13
ára. Ætli ég hafi ekki verið 16 ára þeg-
ar ég spilaði mitt fyrsta gigg með Ey-
þóri og skömmu síðar með Gumma.
Ari er aðeins yngri en við en hann er
svo sprettharður að hann er löngu bú-
inn að ná okkur.“
Er harður slagur milli ykkar um
hvaða lög rata inn á plötur Anness?
„Í raun má segja að slagurinn snúist
frekar um að menn vilja ekki að sín lög
fari inn á plötur.“
Þetta verður þú að útskýra betur.
„Við erum ýmist svo hógværir og/
eða með fullkomnunaráráttu þannig að
við erum allir tilbúnir að fórna okkar
lögum fyrir lög annarra. Við erum hins
vegar allir gríðarlega ánægðir með
þessa plötu. Bandið hefur þróast og er
mun betur samspilað en á síðustu
plötu. Auk þess eru lögin sterkari,“
segir Einar sem er höfundur tveggja
laga á plötunni, þ.e. „The Obvious“ og
„Magnesia“.
Þín höfundareinkenni koma skýrt
fram í þessum tveimur lögum og
minna hvað stíl og stemningu varðar á
plöturnar Cycles og Intervals sem þú
hefur áður sent frá þér.
„Lögin mín eru kannski tvö róleg-
ustu lögin á plötunni. Og plöturnar
tvær sem þú nefnir eru tiltölulega ró-
legar. Margir furða sig einmitt á því að
slagverksleikari skuli semja svona ró-
lega tónlist, en maður getur greinilega
ekki hrist þetta af sér eða flúið sinn
innri mann.“
Forðast ekki hið augljósa
Er langt síðan þú samdir þau?
„Já, þetta eru í raun bæði skúffulög.
„Magnesia“ er eitt þessara laga sem
maður er nógu heppinn að fanga. Upp-
runalega kom „The Obvious“ til mín í
formi verkefnis þegar ég var í námi við
University of Miami fyrir um 15 árum.
Við vorum beðin að semja lag sem
byggðist á ákveðnum hljómi sem ég
vann síðan út frá. Lagið lá ofan í skúffu
þar til ég dró það fram og fór að útsetja
það fyrir Annes.“
Hvernig komu titlarnir til þín?
„Einhverjir tónlistarmenn eiga það
til að vera með valkvíða þegar kemur
að lagaheitum – og þar var ég engin
undantekning. Á einhverjum tíma-
punkti ákvað ég hins vegar að nota
ávallt það fyrsta sem mér dytti í hug,
því annars gæti ég endalaust velt hin-
um fullkomna titli fyrir mér. Titillinn
„The Obvious“ er sóttur í ævisögu
Keiths Jarrett þar sem höfundur bók-
arinnar segir um Jarrett að hann sé
aldrei hræddur við hið augljósa. Keith
Jarrett er einn af mínum uppáhalds-
tónlistarmönnum og mér finnst fallegt
þegar menn eru ekki að reyna að forð-
ast hið augljósa. Ef lag kallar á eitt-
hvað einfalt þá skrifar maður það bara
þannig í staðinn fyrir að reyna að finna
upp hjólið. Við lifum tíma þar sem hlut-
irnir þurfa helst að vera hipp og kúl.
Þetta á ekki bara við um djasstónlist
heldur alla list. En um leið og við för-
um að nálgast list út frá slíkum mæli-
stikum er afar stutt í tilgerðina.“
Hvernig semur þú lögin þín?
„Maður er náttúrlega þræll tónlist-
arinnar og því eru alltaf einhverjar
melódíur eða hljómar eða rytmi í gangi
í hausnum á manni. Þegar ég er orðinn
nógu þreyttur á einhverju í kollinum á
mér hendi ég því á blað, sest við píanó-
ið og kem því frá mér.“
Þú nefndir áðan að lögin tvö hefðu
legið ofan í skúffu í nokkur ár. Áttu
mörg lög í þeirri skúffu?
„Já, ég á alveg slatta. Það er alltaf
gaman að semja eitthvað nýtt, en það
er líka gaman að grafa upp eitthvað
sem maður hefur ekki fundið farveg
fyrir áður og endurhugsa lagið og út-
setja fyrir tiltekinn hóp.“
Með poppplötu í maganum
Hvenær er síðan von á næstu plötu
frá þér?
„Ég væri alveg til í að skoða það á
næsta ári að kalla saman félagana af
Cycles og Intervals,“ segir Einar og
vísar þar til Eyþórs Gunnarssonar pí-
anista, Óskars Guðjónssonar saxófón-
leikara og Skúla Sverrissonar bassa-
leikara. „Þess utan geng ég með
poppplötu í maganum, nánar tiltekið
electro-popp sem byggir á gömlum
hljóðgervlum sem er hljóðheimur sem
hefur alltaf heillað mig,“ segir Einar og
tekur fram að hann sé mikill ELO-
maður. „Fyrsta platan sem ég keypti
mér, þá níu ára gamall, var Discovery
og Time er ein af mínum uppáhalds-
plötum,“ segir Einar og bendir á að
hann hafi líka hlustað mikið á Weather
Report sem var leiðandi sveit í heimi
hljóðgervla.
„Við erum nokkrir í þessum bransa
sem flökkum talsvert milli tónlist-
arstíla, sem er mjög gefandi. Ég man
að fyrir fyrstu tónleika Anness á
Jazzhátíð Reykjavíkur 2014 var ég að
spila með Sinfóníuhljómsveit Íslands í
Eldborg og þurfti að hraða mér úr mör-
gæsabúningnum á leiðinni yfir í Norð-
urljós þar sem Annes beið mín á svið-
inu.“
Hvað er fram undan hjá Annesi?
„Við ætlum að spýta í lófana og spila
sem mest saman á nýju ári. Við stefnum
að því að setja Annes meira í forgang,
hætta að vera tarnaband og spila frekar
saman allan ársins hring. Vonandi geng-
ur það eftir.“
Er það áramótaheitið í ár?
„Já, að minnsta kosti innan bandsins.“
Getur ekki flúið sinn innri mann
 Djasskvintettinn Annes sendir frá sér plötuna Frost  Kvintett sem byggist á gömlum og traust-
um vinskap  Áramótaheit liðsmanna að Annes hætti að vera skorpuband og spili allan ársins hring
Ljósmynd/Spessi
Annes Félagarnir Guðmundur Pétursson, Eyþór Gunnarsson, Einar Scheving, Ari Bragi Kárason og Jóel Pálsson hafa leikið undir merkjum Anness síðan 2014.
» Við lifum tíma þarsem hlutirnir þurfa
helst að vera hipp og
kúl. Þetta á ekki bara
við um djasstónlist held-
ur alla list. En um leið
og við förum að nálgast
list út frá slíkum mæli-
stikum er afar stutt í til-
gerðina.
„Mæli eindregið með þessari bók. Halldór Friðrik kann þá list
að draga upp einfaldar myndir úr daglega lífinu sem eru hluti
fyrir heild í margslungnum heimshluta.“ Árni Snævarr
„Allar góðar bækur eru ferðabækur. Þær fylgja okkur áfram
eftir að lestri er lokið. Rétt undir sólinni er þannig bók.
Skrifuð af innsæi, hlýju og auðmýkt.“
Margrét Marteinsdóttir
„Þótt ekki sé verkið langt og forðist öll gífuryrði, þá getur það
vel stutt ímyndunaraflið, víkkað rörsýnir og frætt lesandann.
... Hvað framtakið varðar verður eingöngu sagt: „hut ab”
– hattinn ofan.“
Ólafur Guðsteinn Kristjánsson, Starafugl
FOLDA
,
,
LÝOGFULLAFFRÓÐLEIK
LMÆLI EINDREGIÐ MEÐ þESSARI