Morgunblaðið - 18.01.2018, Blaðsíða 12

12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. JANÚAR 2018
Ljosmynd/Úr einkasafni
Kvikmyndaleikstjóri María Sólrún með klippurnar á lofti í vinnunni við gerð kvikmyndarinnar um Adam, unga manninn sem þarf að taka erfiða ákvörðun.
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
Við trúðum þessu varla þeg-ar við fengum að vita aðmyndin okkar hefði veriðvalin til sýningar á Berlin-
ale, aðalkvikmyndahátíðinni hér í
Berlín. Hún er stór og alþjóðleg, ein
af A-hátíðunum í heiminum. Þetta er
gríðarlega góð kynning fyrir mynd-
ina okkar,“ segir María Sólrún kvik-
myndagerðarkona en kvikmynd
hennar Adam, verður frumsýnd á
Berlinale sem fram fer í næsta mán-
uði og stendur í tíu daga, 15.-25.
febrúar.
„Myndin okkar er sýnd undir
flokki sem kallast „generations“ þar
sem umfjöllunarefnið eða þemað er
ungt fólk. Í myndinni okkar er að-
alpersónan tvítugur heyrnarlaus
strákur, Adam, en hann þarf að tak-
ast á við það vandamál að mamma
hans er komin með elliglöp vegna
þess að hún hefur starfað sem teknó-
tónlistarkona og er búin að drekka of
mikið og dópa um ævina, og afleið-
ingarnar eru þessi glöp. Þegar hún
áttar sig á hver örlög hennar gætu
orðið vegna þessa, þá biður hún son
sinn um að drepa sig, frekar en láta
loka sig inni á stofnun. Adam þarf að
ákveða hvort hann eigi að standa við
þetta loforð, getur hann það og vill
hann það?“ segir María Sólrún og
bætir við að hún sæki í eigin reynslu
að hluta til, því móðir hennar fékk
elliglöp fyrir aldur fram.
„Í myndinni hefur þessi kona
átt móður sem fékk sömu glöp af
sömu ástæðum, og hún vill ekki enda
eins og hún.“
Nágranni er þekkt leikkona
Kvikmyndin Adam er leikin
mynd í fullri lengd, en fyrsta kvik-
myndin sem María Sólrún gerði í
fullri lengd heitir Jargó og var sýnd
á Berlínarhátíðinni árið 2004 og
einnig á RIFF á Íslandi.
„Síðan þá hef ég unnið við að
skrifa handrit fyrir þýskt sjónvarp,
bæði kvikmyndir og sjónvarpsþætti,
en fyrir fjórum árum ákváðum við,
ég og sonur minn, Magnús Maríu-
son, að gera myndina Adam sjálf.
Við framleiðum hana sjálf og Magn-
ús fer með aðalhlutverkið. Hann er
lærður leikari, lærði í Finnlandi á
sínum tíma, en faðir hans er finnsk-
ur. Við tókum myndina upp á heimili
okkar og dóttir mín, Liina Magnea
Maríudóttir, leikur mömmuna unga
og kærastinn hennar, Haraldur
Þrastarson, samdi tónlistina, en
hljómsveitin þeirra Magnea samdi
titillag myndarinnar. Þetta er því
sannkallað fjölskylduverkefni. Kon-
an sem leikur mömmuna er þekkt
leikkona og býr í húsinu sem við bú-
um í hér í Berlín,“ segir María Sól-
rún og hlær.
„Ég var orðin svolítið leið á
þeim langa tíma sem það getur tekið
að þróa handrit fyrir sjónvarp, mað-
ur þarf endalaust að umskrifa eftir
óskum þeirra sem koma að fram-
leiðslunni. Það var því kærkomið að
geta vaðið í verkið og gert þetta eins
og okkur langaði. Við vorum með
söguna nokkurn veginn tilbúna, en
við spunnum þetta líka út frá per-
sónum verksins, sérstaklega í sam-
tölunum. Við byrjuðum að filma og
svo þróaðist þetta í tökuferlinu, í þau
fjögur ár sem við höfum verið að taka
þessa kvikmynd. Okkur fannst frá-
bært að geta leyft okkur að þróa
sögu á meðan við erum að taka
hana.“
Skyldleikinn truflar ekki
María Sólrún segir að banda-
ríski Íslandsvinurinn og kvikmynda-
framleiðandinn, Jim Stark, hafi redd-
að þeim tengingu við ungt fagfólk í
Mexíkó til að sjá um eftirvinnsluna,
litgreiningu og hljóðblöndun, fyrir
minni pening en ella.
„Við Magnús flugum því til
Mexíkó City á síðasta ári til að ganga
frá því. Vinnan við þessa mynd hefur
verið heilmikið ævintýr, enda lögðum
við af stað með tvær hendur tómar,
enga peningastyrki, aðeins yfir-
drátt.“
María Sólrún segir að litla fjöl-
skyldan, hún og börnin hennar tvö,
megi nánast kallast listamanna-
kommúna, því þau hjálpi hvert öðru í
því sem þau eru að gera.
„Magnús leikur ekki aðeins í
myndinni, heldur framleiðir hana
líka með mér. Og hann hjálpar systur
sinni við myndabandagerð og svo
framvegis. Þetta er allt samtvinnað
hjá okkur. Margir eru hissa á hvað
þetta hefur gengið vel, halda að þeg-
ar foreldri leikstýri afkvæmum þá
gangi það ekki, en þetta hefur ekkert
truflað okkur.“
Magnús er í hernum
Núna er sonurinn Magnús
krúnurakaður hjá finnska hernum,
því hann er að sinna herskyldu, þar
sem hann á jú finnskan föður.
„Hann þarf að haga sér vel svo
hann fái frí til að skreppa hingað til
Berlínar og vera viðstaddur frum-
sýningu myndarinnar,“ segir María
Sólrún og hlær en hún hefur búið í
Berlín undanfarin 33 ár.
„Börnin mín eiga þrjú móður-
mál, íslensku, finnsku og þýsku, en
þau líta ekki á sig sem Þjóðverja,
heldur sem íslensk/finnska Ber-
línarbúa,“ segir María Sólrún sem
er alsæl að vera sest aftur í leik-
stjórastólinn. „Helmingur þeirra
sem læra kvikmyndaleikstjórn er
konur, en þær skila sér síður út á
markaðinn, það sjáum við á kynja-
hallanum í kvikmyndaheiminum. Ég
er því ánægð með að geta verið kon-
um fyrirmynd og sýnt þeim að það
er í lagi að gera myndir með margra
ára millibili. Við Magnús erum þeg-
ar komin með handrit að næstu
mynd sem heitir Maður í kompunni.
Við erum byrjuð að funda með
áhugasömum framleiðendum sem
hafa séð myndina okkar um Adam.
Magnús leikur líka aðalhlutverkið í
þeirri mynd, en hún er á léttari nót-
unum, óvenjuleg ástarsaga um dóp-
ista sem rambar óvart inn í íbúð hjá
ókunnu pari, ungri lögreglukonu og
kærasta hennar. Hann ákveður að
fela sig þar inni í kompu, en með
honum og konunni takast ástir,“
segir María Sólrún og bætir við að
kvikmyndin Adam hafi orðið til þess
að Magnús er nú kominn með um-
boðsmann í Los Angeles.
Adam tekst á við móður sína,
fyllibyttuna og dópistann
Kvikmynd Maríu Sól-
rúnar, Adam, var valin
til sýningar á Berlinale,
einni stærstu kvik-
myndahátíð heims.
María Sólrún og börnin
hennar tvö og tengdason-
ur, unnu saman að kvik-
myndinni og önnur mynd
er þegar í bígerð.
Ljósmynd/Úr einkasafni
Litla fjölskyldan María Sólrún ásamt börnum sínum, Magnúsi og Liinu,
og með þeim er tengdasonurinn Haraldur. Þeim líkar vel að vinna saman.
Stilla úr kvikmynd.
Mæðgin Magnús í hlutverki Adams, með móður sinni í myndinni, fíklinum í hjólastól.
Stilla úr kvikmynd
Drama Adam er heyrnarlaus og hér sést Magnús í hlutverki hans, einn með sjálfum sér.