Morgunblaðið - 18.01.2018, Blaðsíða 67

sögur af útgerð, fjárbúskap og
skemmtilegu fólki. Þakka honum
áhugann á uppbyggingunni í
Knarrarnesi, hvatningunni til
góðra verka í stjórnmálum og
vináttuna. Minningin um traust-
an og velviljaðan athafnamann
lifir.
Birgir Þórarinsson.
Á fallegum vetrardegi í upp-
hafi ársins, um það leyti sem sól-
in hneig til viðar, kvaddi vinur
minn og heiðursmaðurinn Magn-
ús Ágústsson. Hann lifði langa og
góða ævi, eins og hann orðaði það
svo fallega sjálfur í viðtali við
tímaritið Heima er best sumarið
2015.
Magnús ólst upp í stórum og
fjörugum systkinahópi í Halakoti
á Vatnsleysuströnd. Hann talaði
hlýlega um æskuárin á strönd-
inni og skólagönguna, sem var
stutt eins og þá tíðkaðist. Hann
hefði sannarlega viljað ganga
menntaveginn en ekki voru tök á
því. Ungdómsárin einkenndust af
mikilli vinnu bæði til sjós og
lands og oft var tekið hressilega á
því. Þau voru vinnusöm og hraust
systkinin í Halakoti, sem sýndi
sig vel við rekstur útgerðar-
fyrirtækisins Valdimars sem
Magnús rak ásamt bræðrum sín-
um Ragnari og Guðmundi í sextíu
ár í Vogum.
Magnús giftist seint en vel
eins og hann sagði sjálfur, Höllu
móðursystur minni. Árin sem
hann átti með henni voru ham-
ingjuríkasti tíminn í lífi hans. Ég
var ung að árum þegar ég eign-
aðist mitt annað heimili á
Hafnargötunni hjá Höllu og
Magga, var þar nánast daglegur
gestur öll mín bernsku- og ung-
lingsár. Heimili þeirra stóð okkur
börnunum í fjölskyldunni alltaf
opið og þangað var gott að koma.
Eldhúsið á Hafnargötunni var
miðja alls á þessum tíma sem í
minningunni er sveipaður hlýju
og yl. Alltaf var gefinn tími til
samræðna um menn og málefni
líðandi stundar. Við krakkarnir
fylgdumst með og vorum hvött til
að hafa skoðanir á hlutunum,
stórum sem smáum. Ekki var
tekið gilt hjá Magnúsi Ágústs-
syni að vera alveg sama. Viltu
brúna eða hvíta jólaköku? Mér er
alveg sama. Alveg sama át hann
þá upp, hvort viltu brúna eða
hvíta? Ég vil hvíta. Á þennan hátt
hófust samræðurnar oft við eld-
húsborðið og eitt leiddi af öðru,
það þurfti að kryfja pólitíkina,
hvernig fiskaðist, ræða sauð-
burðinn og taka veðrið. Okkur
voru lagðar lífsreglurnar. Við átt-
um að bera virðingu fyrir öðrum
og ekki síst okkur sjálfum. Láttu
aldrei kúga þig og segðu alltaf
það sem þér finnst Árdís mín,
mundu líka að fegurðin leynist í
hversdagsleikanum voru heil-
ræði hjónanna á Hafnargötunni
sem fylgdu mér út í lífið. Oft hef-
ur það tekist og stundum ekki
eins og gengur í lífsins ólgusjó,
en gott er að hafa þessi góðu gildi
í farteskinu.
Vatnsleysuströndin var mín-
um manni kær. Ég fór ófáar ferð-
irnar á ströndina í Land Rovern-
um með Magga og Árna, það var
svo gaman að hossast á malar-
veginum. Í Halakoti þurfti að
kíkja á rollurnar, taka rúnt með
Ragga á traktornum, þiggja eitt-
vað gott með kaffinu hjá Rögnu
og heilsa upp á Kötu í Smáratúni.
Það var feðgunum og fjölskyld-
unni allri mikið áfall að missa
Höllu frænku fyrir tuttugu og
fimm árum, en við það styrktust
böndin enn frekar. Hjá Magga
hef ég og fjölskylda mín alltaf átt
athvarf, hann samgladdist af öllu
hjarta á góðum stundum, hvatti
og veitti stuðning þegar á þurfti
að halda.
Í minningabankanum á ég
óteljandi ánægjustundir til að
ylja mér við nú þegar ég kveð
einn minn besta og kærasta vin.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku Maggi.
Þín
Árdís.
MINNINGAR 67
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. JANÚAR 2018
Við Einar hitt-
umst fyrst í gufu-
stöðinni í Bjarnar-
flagi sumarið 1975.
Hann kom þar inn
á gólf í skoðunarferð með full-
trúa Kröflunefndar og voru þá
að undirbúa ráðningu Einars.
Hann var ekki ókunnugur í Mý-
vatnssveit. Hafði starfað við
Kísiliðjuna í upphafi þess
rekstrar og þekkti vel til manna
og málefna í sveitinni. Ekki
kom mér til hugar þá að leiðir
okkar ættu eftir að liggja sam-
an innan skamms við Kröflu-
stöð.
Það var mikið happ að Einar
réðist til Kröflunefndar. Hann
reyndist framúrskarandi öflug-
ur, traustur og fær stjórnandi
með yfirgripsmikla þekkingu á
flestu sem takast þurfti á við.
Eflaust hefði einhver losað sig
frá verkefninu þegar ljóst var
að stefndi í mikla erfiðleika, en
Einar hélt ótrauður áfram ein-
beittur í því að koma virkjun-
inni í fullan rekstur.
Við ótalmörgum óvæntum og
erfiðum uppákomum þurfti að
bregðast og Einar lét ekki
standa á úrlausnum. Sama
hvort var gagnvart gufuöflun
þar sem stærstu vandamálin
fæddust vegna náttúruhamfar-
anna, eða í vélbúnaði þar sem
eitruð gufan olli miklum
skemmdum. Alls staðar kom
Einar einbeittur að lausn vand-
ans. Hann hafði líka gott lag á
að kalla til skrafs og ráðagerða
hina hæfustu menn, erlenda
sem innlenda.
Á sama hátt var hann gagn-
vart starfsmönnum virkjunar-
innar traustur foringi sem gerði
það sem í hans valdi stóð til að
menn væru sáttir við erfiðar að-
stæður og mikla óvissu. Einar
kom ætíð fram af bjartsýni,
ákveðni og hreinskilni þannig
að starfsmenn báru til hans
mikið traust.
Í ágúst 1977 var fyrst reynt
að gangsetja vél í Kröflu. Ekki
tókst þá að hefja rafmagns-
framleiðslu vegna gufuskorts,
var þá ákveðið að stoppa vélina
og vinna að endurbótum og
frekari gufuöflun. Rétt um mán-
uði síðar kom upp lítill jarð-
eldur í Bjarnarflagi og þótti
ekki annað fært en stöðva vél-
ina þar, var hún þá flutt á brott
til geymslu af ótta við frekari
gos. Á því hausti var ekki sér-
lega bjart framundan með jarð-
gufustöðvarnar í Mývatnssveit,
en áfram var unnið að lausnum
fyrir vélbúnað og gufuöflun
fram til næsta sumars. Í þessu
sem öðru var Einar sá bjartsýni
og trausti foringi sem engan bil-
bug lét á sér finna. Kröfluvél
fór síðan í gang með rafmagns-
framleiðslu sumarið 1978. Hægt
og sígandi fór að birta til með
reksturinn.
Einar var framsýnn og hafði
meðal annars strax í upphafi
mikinn hug á að koma niður-
dælingu við í Kröflu, þó að sá
draumur hans yrði ekki að
veruleika fyrr en miklu síðar.
Hann var formlegur í samskipt-
um og eftir að mál höfðu verið
rædd til þrautar voru þau fest á
pappír, eru mér bréf hans minn-
isstæð sérlega vel samin, skýr
og vel upp sett. Óskýr munnleg
fyrirmæli voru ekki hans stíll.
Nú þegar jarðgufustöðvar
hafa sannað gildi sitt á Íslandi,
er hollt að minnast þess að þró-
un þeirra hefði getað orðið á
annan og verri veg ef menn
Einar Tjörvi
Elíasson
✝ Einar TjörviElíasson fædd-
ist 7. janúar 1930.
Hann lést 9. janúar
2018.
Útförin fór fram
15. janúar 2018.
hefðu gefist upp við
Kröflu þegar gos-
hrinan þar lét sem
ákaflegast. Einar
Tjörvi átti stóran
þátt í því að áfram
var haldið og barist
til sigurs þrátt fyr-
ir mikinn andbyr,
hann á mínar þakk-
ir fyrir það og góð
samskipti alla tíð.
Birkir Fanndal
Haraldsson.
Kveðja frá Íslenskum orku-
rannsóknum
Haustið 1985 kom Einar
Tjörvi Elíasson verkfræðingur
til starfa sem yfirverkefnisstjóri
á jarðhitadeild Orkustofnunar
sem síðar breyttist í Íslenskar
orkurannsóknir, ÍSOR. Hlut-
verk Einars var í fyrstu að hafa
umsjón með þjónustuverkefnum
jarðhitadeildar en síðar öllum
verkefnum og verkefnaskipu-
lagi. Þeim störfum gegndi hann
þar til hann fór á eftirlaun árið
2000.
Við Einar vorum þannig nán-
ir samstarfsmenn í 15 ár; á ár-
um sem voru erfiðir breytinga-
tímar í starfseminni. Fyrstu
10-12 árin einkenndust af sam-
drætti í verkefnum innanlands
sem meðal annars var tekist á
við með öflun verkefna erlendis.
Tók Einar mikinn þátt í því
starfi, var meðal annars um
skeið framkvæmdastjóri Orkint,
hlutafélags sem átti að mark-
aðsfæra íslenska jarðhitaþekk-
ingu í útlöndum. Síðar var hann
stjórnarmaður í félaginu Virki-
Orkint eftir að þau félög voru
sameinuð. Síðustu þrjú árin ein-
kenndust síðan af betri tíð með
vaxandi uppgangi í virkjun jarð-
hita til raforkuframleiðslu.
Einar Tjörvi var mikill sóma-
maður, þægilegur í umgengni,
hlýr og góður vinnufélagi. Hann
var jafnframt sterkur fræði-
maður á sviði jarðhitaverkfræði
og var ósínkur að miðla öðrum
af reynslu sinni og kunnáttu.
Með Einari er genginn enn
einn úr hópi þeirra jarðhita-
manna er áttu drjúgan þátt í að
byggja upp íslenskan jarðhita-
iðnað sem hefur fært lands-
mönnum birtu og yl og stórbætt
lífskjör og lífsskilyrði á okkar
kalda og fagra landi.
Fyrir hönd ÍSOR og sam-
starfsmanna Einars þar flyt ég
ástvinum hans innilegar samúð-
arkveðjur. Um leið hugsa ég
með þakklæti til Einars og
framlags hans til uppbyggingar
jarðhitaþekkingar á Íslandi.
Blessuð sé minning Einars
Tjörva.
Ólafur G. Flóvenz.
Ég kynntist Einari Tjörva
þegar ég kom í Kröflu í júlí
1976 sem rafmagnstæknifræð-
ingur á vegum Rafafls, sem var
rafverktaki og sá um uppsetn-
ingu á öllum rafbúnaði virkj-
unarinnar. Þegar það verkefni
var langt komið upp úr áramót-
um 1976/77 kom Einar að máli
við mig um hvort ég hefði áhuga
á að gerast staðar-
tæknifræðingur á vegum
Kröflunefndar við Kröflu. Ég
þáði boðið með þökkum og hef
oft hugsað um hvað varð til þess
að Einar treysti mér fyrir
þessu. Í framhaldinu hófst náið
samstarf okkar Einars og einn-
ig Birkis Fanndals, sem síðar
varð stöðvarstjóri við Kröflu.
Þessi fyrstu ár voru ákaflega
erfið vegna skorts á gufu og sí-
felldra eldgosa. Einar á heiður
skilinn fyrir óþrjótandi baráttu
við að sannfæra eigendur og
umhverfið um ágæti jarðgufu-
virkjana og að yfirstandandi
vandamál væru til að leysa þau.
Starfsmenn við Kröflu stóðu
þétt að baki honum, oft við erf-
iðar aðstæður. Saga Kröflu
verður ekki sögð hér en þegar
það verður gert verður nafn
Einars Tjörva oft nefnt. Eins og
áður sagði háði gufuskortur
mjög eðlilegum rekstri fyrstu
árin. Eftir að Rarik tók við
virkjuninni 1979 var ákveðið að
setja aukinn kraft í gufuöflun
og má þar þakka sannfæring-
arkrafti Einars. Þá var í fyrsta
sinn stefnuborað á Íslandi.
Smátt og smátt með sam-
stilltu átaki margra undir for-
ystu Einars tókst seinnihluta
árs 1984 að afla nægrar gufu
fyrir 30 MW framleiðslu frá
Kröflu. Ótal erfiðleikar voru á
þessari leið sem við nú köllum
reynslu. Við Einar hættum báð-
ir hjá Kröflu í lok árs 1985 og
leiðir skildu. Hafðu þökk fyrir
þessi ár, Einar Tjörvi.
Inger og börnum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Gunnar Ingi Gunnarsson.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
TEITUR JÓNASSON,
lést mánudaginn 1. janúar.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
föstudaginn 19. janúar klukkan 13.
Halldóra Teitsdóttir Jónas Haraldsson
Ingveldur Teitsdóttir Gunnar Torfason
Haraldur Þór Teitsson Ylfa Edith Fenger
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær systir okkar,
HALLA JÓNSDÓTTIR
tanntæknir,
Garðabraut 10, Akranesi,
lést á heimili sínu föstudaginn 12. janúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju föstu-
daginn 19. janúar klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á dvalarheimili Höfða
á Akranesi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristrún Jónsdóttir
Ingibjörg Jóna Jónsdóttir
MARGRÉT GUÐNADÓTTIR
prófessor
lést á Landspítalanum 2. janúar.
Hún verður jarðsungin frá Neskirkju
föstudaginn 19. janúar klukkan 11.
Eydís Franzdóttir
Guðni Franzson og fjölskylda
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANHVÍT BJARNADÓTTIR,
Patreksfirði,
sem lést miðvikudaginn 10. janúar,
verður jarðsungin frá Patreksfjarðarkirkju,
laugardaginn 27. janúar klukkan 14.
Bjarni, Einar, Sigfríður og Valgeir Sigurjónsbörn
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
GUÐMUNDUR FR. VIGFÚSSON,
bóndi og bílstjóri,
frá Bólstað í Ásahreppi,
lést á hjúkrunarheimilinu Lundi, Hellu,
föstudaginn 12. janúar.
Útför hans verður frá Selfosskirkju laugardaginn 20. janúar
klukkan 11.
Klara Andrésdóttir
Vigfús A. Guðmundsson Helga Guðmundsdóttir
Andrés Guðmundsson Hulda Helgadóttir
Grétar H. Guðmundsson Kristín Hreinsdóttir
Marteinn Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma, systir og dóttir,
GUÐRÚN ÞÓRA BRAGADÓTTIR
félagsráðgjafi,
lést á Åse lindrende enhet í Sandnes,
Noregi, föstudaginn 5. janúar.
Minningarathöfn verður haldin í Fossvogskapellu mánudaginn
22. janúar klukkan 15.
Gunnar Már Gunnarsson
Bragi Freyr, Eygló og dætur
Hulda Mjöll, Sigbjörn og dætur
Gunnar Birkir, Hilde og synir
Kolbeinn Þór
Magnea og Bragi
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
DAN KIEN HUYNH,
lést miðvikudaginn 10. janúar.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 19. janúar klukkan 10.
Þökkum læknum og starfsfólki hjartadeildar 14E, krabbameins-
deildar 11E, blóðlækningadeildar 11G og líknardeildar í
Kópavogi fyrir einstaka umönnun.
Nína Nhan Thi Tran
Adda Thanh Le Huynh Yin Wai Sing
Lilja Thuy Le Huynh Thinh Xuan Tran
Aldís Anh Le Huynh Long Nguyen Phan
Tómas Tam Kien Huynh Thoa Kim Phu Thai
Jens Thien Kien Huynh Thuy Kim Tran
Níels Tri Kien Huynh Glóey Thao Thanh Do
Sif Chi Le Huynh Thinh Huu Pham
Andri Thanh Kien Huynh Svana Yen Doan
og barnabörn
Ástlær móðir okkar og tengdamóðir,
DÓRA BERGÞÓRSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni mánu-
daginn 8. janúar. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kærar þakkir eru færðar starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Sóltúns og starfsfólki HNE deildar
Landspítalans fyrir góða umönnun.
Hallfríður Konráðsdóttir
Bergþór Konráðsson Hildur Björg Halldórsdóttir
Anna Sverrisdóttir
Ásgerður Sverrisdóttir Steinn Auðunn Jónsson