Morgunblaðið - 26.04.2018, Qupperneq 16

16 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2018
Samvinna Samheldinn hópur aðstoðar Björn Gylfason
knapa á hestbak í Mosfellsbæ þar sem hann ríður út.
Guðrún Erlingsdóttir
ge@mbl.is
Ég er dýrahvíslari og gettalað við öll dýr. Ég kannhundamál og ég náði aðtala við hund sem heitir
Tóbías. Hann þoldi ekki krakka en
hann kom til mín og eigandinn var
alveg hissa, hún hélt að eitthvað
hefði gerst. Tobías bara kom til
mín, hann hefur fundið frá mér góða
ást og ég bara kann þetta,“ segir
Mandy sem greind hefur verið á
einhverfurófi.
Mandy sækir reiðnámskeið
sem fræðslunefnd fatlaðra í hesta-
mannafélaginu Herði hefur staðið
fyrir frá árinu 2011.
„Það er gaman að vera á hest-
baki þegar ég næ að stjórna hest-
inum. Hestar eru skemmtilegir þeg-
ar þeir eru skemmtilegir en ekki
leiðinlegir og það er ekki erfitt að
stjórna þeim nema þegar þeir eru
frekir og ég vil fara í eina átt en
þeir í hina. En þeir eru oftast hlýðn-
ir,“ segir Mandy og bætir við að
hún sé búin að læra mikið eftir fjór-
ar vikur á reiðnámskeiðinu.
„Ég er búin að læra að láta
hestinn stoppa og uppáhalds-
hesturinn minn hér er Vordís,“ seg-
ir Mandy og bætir við að það sé gott
að vera úti í náttúrunni og vera ekki
utan í fólki.
„Það er gott að reyna að
ímynda sér hvernig hellisbúar
bjuggu og fara aðeins aftur í tímann
til upprunans,“ segir dýravinurinn
Mandy, sem segist elska hesta en
hunda mest eins og hún orðar það.
Foreldri kom boltanum
af stað
Ástæðu þess að Hestamanna-
félagið Hörður er með fræðslunefnd
fatlaðra má rekja til ársins 2011.
„Einn félagsmaður okkar
spurði hvort hægt væri að fá hnakk
eða eitthvað svo fatlaður sonur
hennar gæti stundað hestamennsku.
Það var ákveðið að stofna fræðslu-
nefnd og móðirin tæki sæti í henni,
eftir það fór boltinn að rúlla,“ segir
Berglind Inga Árnadóttir, sem situr
í fræðslunefnd og er eigandi Hesta-
menntar sem heldur utan um nám-
skeiðin. Berglind segir að nám-
skeiðin hafi verið haldin látlaust á
veturna frá 2011. Fyrst þrisvar í
viku en nú séu sjö námskeið í gangi
sex daga vikunnar.
„Eftirspurnin er mikil og við
erum byrjuð að breiða út boðskap-
inn hjá hestamannafélögunum á
höfuðborgarsvæðinu og hvetja þau
til þess að bjóða upp á reiðnámskeið
fyrir fatlaða. Það er boðið upp á
reiðnámskeið fyrir fatlaða á Ak-
ureyri og fyrir vestan og einnig hafa
sjúkraþjálfarar notað hesta í þjálfun
í Víðidal,“ segir Berglind sem komið
hefur að reiðnámskeiðum frá 13 ára
aldri. Hún segir að það sé hægt að
fara af stað með námskeið án þess
að leggja mikið í sérútbúnað.
„Í byrjun var sjúkraþjálfari
með okkur, en þá fengum við ósk
frá fötluðum einstaklingi um að
sleppa því. Hann sagði fatlaða alltaf
vera í sjúkra- og iðjuþjálfun og þá
langaði að vera bara á hestbaki og
sjúkraþjálfarinn sem var með okkur
var sammála um að sér væri ofauk-
ið,“ segir Berglind. Hún segir að
það sé farið með fatlaða í útreiðar-
túra eins og ófatlaða.
Berglind segir að einstaklingar
sem setið hafa reiðnámskeið hafi
styrkst mikið líkamlega. Að sitja á
hestbaki auki miðjustyrk og bæti
jafnvægi.
„Við höfum fengið það staðfest
hjá sjúkraþjálfurum að þeir sjái
mun á þeim sem farið hafa á reið-
námskeið jafnvel þótt þeir séu bara
einu sinni í viku. Við finnum líka
fyrir auknu sjálfstrausti hjá þátt-
takendum.
Fyrir suma þátttakendur er
það að fara á hestbak það næsta
sem þau komast því að ganga.
Hreyfingarnar eru öflugar, sumir
knaparnir sitja ofar en þeir gera
vanalega og geta farið á staði sem
þeir komast alla jafna ekki á eins og
til dæmis í fjöru,“ segir Berglind og
bætir við að á fimmtudögum sé reið-
námskeið fyrir fullorðna með MS-
sjúkdóminn. Sá hópur ríði berbakt
og nái að fá hita frá hestinum sem
þeim finnist gera sér gott auk þess
að styrkjast og ná meiri liðleika í
líkamann.
„Við fáum sömu nemendurna
ár eftir ár, það segir eitthvað.
Hestasport er dýrt sport og ekki
niðurgreitt fyrir fatlaða. Börnin
geta notað frístundastyrki frá Mos-
fellsbæ eða Reykjavíkurborg til
þess að ná niður kostnaði,“ segir
Berglind og bætir við að börn sem
ekki finni sig í íþróttum finni sig oft
í hestamennsku. Einhverf börn nái
góðum tengslum við hestana og þeir
sem séu ofvirkir róist við að fara á
hestbak.
Sjálboðaliðar bera
uppi starfið
„Starfið er borið uppi af sjálf-
boðaliðum í samstarfi við grunn-
skólana í Mosfellsbæ þar sem nem-
endur geta unnið með okkur og nýtt
það sem valfag. Nemendur fjöl-
brautaskólans fá einingar fyrir að
taka þátt í starfinu. Við erum búin
að fá fleiri skóla í Reykjavík í sam-
starf,“ segir Berglind, ánægð með
stuðninginn frá skólunum.
„Það eru ýmis verkefni sem
nemendur hjálpa til við sem styrkir
starf okkar mikið. Sumir hafa áhuga
á reiðmennsku, aðrir hjálpa til við
að kemba, leggja á hestana, sópa og
hvað eina sem þarf,“ segir Berglind.
Hún segir að aðstoð komi víða að.
Börn sem finni sig ekki íþróttum
eða eiga erfitt félagslega hafa fund-
ið sig í vinnu í kringum hestana og
tvisvar til þrisvar í viku komi eldri
kona sem hætt er í hestamennsku
og hjálpi til. Berglind segir að með
styrkjum og aðstoð takist að halda
rekstrinum gangandi ár fá ári.
„Það kostar að hafa fimm hesta
í húsi, hey, spónn, reiðkennsla og
utanumhald svo eitthvað sé nefnt.
Það væri ekki hægt að halda úti
starfseminni nema með aðstoð sjál-
boðaliða, styrkja og velvilja ýmissa
aðila,“ segir Berglind þakklát.
„Hestar eru skemmtilegir
þegar þeir eru skemmtilegir“
Hestamannafélagið Hörður í Mosfellsbæ hefur á sín-
um snærum fræðslunefnd fatlaðra sem starfað hefur
frá árinu 2011. Fræðslunefndin hefur staðið fyrir ár-
angursríkum reiðnámskeiðum fyrir fatlaða og er í
samstarfi við grunn- og fjölbrautaskólana í bænum.
Dýrahvíslari Mandy hefur lært mikið á fjórum vikum á námskeiðinu og finnst
gott að fara á hestbak í náttúrunni, vera í núinu og hugsa um upprunann.
Morgunblaðið/Valli
Samfélagsverðlaun Þátttakendur, leiðbeinendur og sjálboðaliðar fyrir framan verðlaunagrip sem fræðslunefnd
fatlaðra hjá Hestamannafélaginu Herði fékk fyrir starf með fötluðum. Í gulri úlpu er knapinn Steingrímur Viderø.
Frelsi Haraldur Þór Þórisson og Mandy ánægð og frjáls á leið í reiðtúr.
Ómetanlegt Berglind Inga Árnadóttir og Björn
Gylfason með Kristínu Davíðsdóttur sjálfboðaliða.
„Sumir knaparnir sitja
ofar en þeir gera vana-
lega og geta farið á
staði sem þeir komast
alla jafna ekki á, eins og
til dæmis í fjöru.“
Höfum gaman af 'essu
Kynntu þér Vinahópinn á olis.is