Morgunblaðið - 26.04.2018, Síða 63

Stefán Jörgen systursonur
minn hefur ætið skipað stóran
sess í lífi mínu og fjölskyldu
minnar, við kveðjum einstakan
dreng með miklum trega. Stefán
var yndislegt barn, fallegur og
góður með hraustlega rödd og
rauðgullið hár. Hann var lagviss
og hafði fallega söngrödd. Korn-
ungur kunni hann mikið af lögum
og textum sem hann söng fyrir
þá sem á vildu hlusta. Stefán
Jörgen var mjög listrænn og 12
ára var hann kominn með vinnu-
stofu heima að vinna í því sem
koma skyldi, þ.e. margvísleg list-
sköpun í þrívídd. Ég, maður
minn Vilmundur og synir okkar
Davíð, Guðni og Ragnar Óli
bjuggum í húsi foreldra minna
Ólafs og Ragnheiðar í Hjalla-
brekkunni og þar var Stefán mik-
ið og kom oft niður til okkar að
leika við strákanna. Þetta voru
notaleg ár og eftir að ég og fjöl-
skyldan fluttum til London 1989
kom Stefán oft í heimsókn til
okkar bæði með foreldrum og
systkinum og einnig ömmu sinni
og afa. Í London eru öll söfnin og
garðarnir svo að mikið var skoð-
að eins og t.d. vaxmyndasafn Ma-
dame Tussauds og The Natural
History Museum. Á unglings- og
fullorðinsárum kom hann oft til
okkar bæði til London og svo
seinna meir í sveitina í Lincoln-
shire. Við brölluðum margt sam-
an, hann var áhugasamur um
mína skúlptúrvinnu og eins ég
um það sem hann var að gera.
Um 17 ára aldurinn hafði Stefán
fengið boð um að heimsækja
förðunarlistamanninn Christop-
her Tucker, frumhönnuð að gervi
Fílamannsins í samnefndri mynd
frá 1982. Vinnustofa og heimili
Tucker var óðalsetur frá 1800 í
Berkshire. Við fórum akandi frá
Suður-London í góðu veðri, ég
undir stýri og Stefán var á kort-
inu. Kona Tuckers tók á móti
okkur og við biðum eftir herr-
anum í stórum sal, það var vítt til
veggja og hátt til lofts en þetta
var bara forstofan. Þetta varð
ánægjuleg heimsókn, við drukk-
um te og Tucker sýndi okkur
Stefáni vinnustofuna og hvað
hann var að vinna að, þetta var
draumaveröld. Síðan skoðaði
hann möppu Stefáns og ráðlagði
honum vel. Stefán heimsótti okk-
ur líka þegar hann fór á nám-
skeið eða sýningar í London og
er mér minnisstætt námskeið í
hárkollugerð og ýmiss konar hár-
vinnu sem heillaði Stefán gjör-
samlega. Sé ég árangur þess
námskeiðs koma fram í mörgum
verka hans, ber að nefna fígúrur
Sögusafnsins og VR-auglýsingu
þar sem hann breytti íslenskum
þekktum konum í karla, mjög vel
gert. Tæknina sem hann lærði
þróaði hann oft áfram með frá-
bærum árangri. Eitt sinn á sól-
ríkum degi árið 2009 var ég að
vinna skúlptúr fyrir sýningu í
hlöðu á bóndabæ einum á mið
Englandi þegar Stefán kíkti við.
Ég fékk þarna óvænt aðstoðar-
mann og skutlaði honum síðan til
Uxbridge þegar hann þurfti að
mæta til vinnu í Pinewood Stud-
ios eftir helgina. Það var alltaf
notalegt að hitta Stefán Jörgen
og ég ætla að leyfa mér að líta
þannig á að hann hafi bara farið í
langt ferðalag. Elsku Stefán
Jörgen, blessuð sé minning þín,
góði drengur. Innilegar sam-
úðarkveðjur, kæra Togga, Gústi
og fjölskylda.
Guðrún Nielsen.
Kveðja frá bekkjarfélögum í
Hjallaskóla.
Glaðlyndur, brosmildur og
rauðbirkinn drengur mætir í
skólann með nýja hugmynd í
skólatöskunni til að sýna okkur.
Við hin skildum ekki alltaf eða
tengdum við ástríðu Stefáns fyrir
því að skapa, enda bara börn með
mismunandi áhugamál eins og
gengur og gerist. Við vorum
samt öll meðvituð um að þarna
væri einstakur persónuleiki á
ferðinni. Gleðin sem hann hafði,
lundarfar og æðruleysi smitaðist
oft á okkur bekkjarfélagana
hans. Aldrei hafði neinn eitthvað
neikvætt að segja um Stefán
Jörgen, enda gaf hann aldrei
ástæðu til þess. Hann var mjög
vel liðinn af öllum, bæði samnem-
endum og kennurum, leyfi ég
mér að fullyrða. Það er ekki sjálf-
sagt í ólíkum hópi barna. En
veikindi og sjúkdómar fara ekki í
manngreinarálit eins og við vit-
um. Það er þyngra en tárum taki
að sjá eftir þessum einstaka
manni og stórkostlega listamanni
sem bæði gladdi í eigin persónu
og átti þátt í að gleðja aðra með
sköpun sinni. Ég var svo lánsöm
að ganga oft heim með honum
eftir skóla og mér er sérstaklega
minnisstætt hvað mér leið alltaf
vel í návist hans. Hann var
hjartahreinn og fordómalaus,
sem sýndi sig best síðast þegar
við hittumst fyrir einhverjum ár-
um. Þá sagði Stefán að hann vildi
innilega hitta okkur vinkonur og
heilsa upp á börnin okkar. Okkur
fannst báðum mjög skrítið hvað
við vorum orðin „stór“ og hlógum
að því. Það að ekki hafi orðið af
því sannar enn og einu sinni það
að lífið er núna, ekki seinna, eins
og mörgum er svo tamt að hugsa.
Fyrir hönd útskriftarárgangs
okkar fæddra 1977 úr Hjalla-
skóla í Kópavogi langar mig að
votta aðstandendum Stebba inni-
lega samúð okkar. Megi minning-
in um góða, glaðlynda drenginn
með stóra brosið lifa í hjörtum
allra sem þekktu hann.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin; mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höfundur ókunnur)
Fyrir hönd okkar bekkjar-
félaga úr Hjallaskóla,
Ragna Sif.
Elsku Stefán, ég á engin orð til
að lýsa því hvernig mér hefur lið-
ið síðan ég fékk fréttirnar. Ég er
þakklát fyrir samtalið okkar um
daginn og fallegu orðin þín, ég
tek undir þau, við áttum vissu-
lega yndislegar stundir saman
sem ég rifja reglulega upp. Ég er
ekki síður þakklát fyrir það
hversu vel við höfum samglaðst
hvort öðru í gegnum árin, það er
ómetanlegt.
Ég er þvílíkt heppin að hafa
fengið að kynnast þér Stefán og
brallað með þér alls konar
skemmtilega hluti. Góðar stundir
með fjölskyldum og vinum okkar
beggja og síðast en ekki síst
stundirnar sem við áttum tvö
saman.
Ég geymi í huganum minning-
ar um ótal ferðir í Góða hirðinn,
við vorum eins og krummar í leit
að gulli og þú kræfari en ég. Við
vorum alltaf sammála um ger-
semar og gengum alltaf glað-
hlakkaleg út úr búðinni. Hugul-
samur starfsmaður gerði það að
vana að taka frá ákveðna hluti
sérstaklega handa okkur og það
gladdi okkur mikið. Anatómíu-
bækur og bækur með myndum
eftir gömlu meistarana vöktu
mesta lukku hjá þér og grasa-
fræðibækur hjá mér. Þú safnaðir
að þér verkfærum en fallegustu
og frumlegustu verkfærin þín
bjóstu til sjálfur.
Ég gleymi því ekki þegar við
heimsóttum heildsala sem seldi
alls konar tannlæknadót og þú
spurðir starfsfólkið spjörunum
úr um alls konar sérhæfðar
vörur. Það var stundum skrítinn
svipurinn á fólki, það hefur ef-
laust verið að velta því fyrir sér
hvað þú vildir eiginlega gera við
þessar tannlæknagræjur sem þú
varst að spyrja út í þar sem þú
varst ekki tannlæknir.
Þú varst örlátur, svaraðir
ófáum símtölum frá öðrum lista-
mönnum og ókunnugum sem
báðu um tæknileg ráð. Þú svar-
aðir fólki alltaf vinalega og leið-
beindir því án þess að fá nokkuð í
staðinn. En starfið þitt var unnið
af óbilgjarnri ástríðu, þú lagðir
allt undir til að hlutir skiluðu sér
eins og þú vildir hafa þá. Ég varð
upp með mér þegar þú bauðst
mér að hjálpa þér í vinnunni en
ég kunni ekki neitt miðað við þig.
Þú hvattir mig og hrósaðir mér
þegar þér fannst ég vera að gera
góða hluti en ég tók mark á þér
því ég bar djúpstæða virðingu
fyrir þér og verkunum þínum.
Þolinmæði og þrjóska, næmi
og innlifun, einlægni og ljúf-
mennska, gáfur, færni, heilmikið
stolt og ríkt ímyndunarafl með
dassi eða réttara sagt hlassi af
húmor einkenndi þig. Þú fylltir
herbergi þegar þú gekkst inn í
þau, hógvært og fallegt brosið á
myndarlegu andlitinu og höfuðið
fullt af æðisgengnum hug-
myndum. Gáfulegt augnaráðið
leyndi sér aldrei og kankvíslegur
hláturinn, það hlær enginn eins
og Stefán hugsaði ég alltaf og
hugsa enn. Með nærveru þinni,
einlægni og töfrum gladdir þú
alla í umhverfinu, fékkst mestu
fýlupúkana á svæðinu til að
brosa. Þú hræddir líftóruna úr
fjölda manns með mögnuðu verk-
unum þínum en þú munt halda
því áfram um ókomna tíð.
Elsku vinur, það er þungt að
kveðja, takk fyrir hlýjuna og
góðu stundirnar. Þú býrð í hjarta
mér alltaf. Við sjáumst aftur, það
er ég alveg viss um. Það býr í
mér rík von um að þér líði betur
þar sem þú ert núna. Ég varð-
veiti minningarnar okkar áfram.
Þín
Meira: mbl.is/minningar
Sigurrós.
Elsku vinur.
Við kveðjum þig í hinsta sinn í
dag en það stóra pláss sem þú átt
í hjarta okkar kveðjum við aldrei,
það kallast minningar. Eins
hljóðlátur og þú varst og þægi-
legur í samskiptum þá var alltaf
gott innihald í spekúlasjónum
okkar. Þú varst eins og fasti
punkturinn í komu okkar í Hug-
arafl á morgnana, alltaf mættur
fyrstur, sem þýddi að alltaf var
einhver til að eiga spjall við yfir
morgunkaffinu. Þú fórst ekki í
manngreinarálit, talaðir við alla,
konur og karla, unga sem gamla.
Og það endurspeglaðist í þeirri
fallegu minningarstund sem við
Hugaraflsfólk áttum 19. apríl síð-
astliðinn þar sem við sátum og
minntumst þess hvað nærvera
þín og það sem þú hafðir að segja
skipti okkur miklu máli. Margir
voru mannkostirnir en það sem
oftast var nefnt á þessari stundu
var ljúfmenni, húmoristi, lista-
maður, berfættur á inniskóm í
öllum veðrum, hvetjandi, já-
kvæður og gefandi, en trúlega
varstu með okkur á þeirri stundu
sötrandi kaffið þitt að kíkja við á
fund og sjá hvað við hefðum að
segja. Við viljum trúa að nærvera
þín sé okkur alltumlykjandi
þessa dagana og í baráttunni,
elsku vinur. Takk fyrir spjallið
okkar, takk fyrir ráðleggingar í
daglegu lífi, takk fyrir að lífga
upp á erfiða daga, takk fyrir að
hafa kennt okkur, takk fyrir sam-
fylgdina.
Fjölskyldu og vinum Stefáns
sendum við okkar hlýjustu sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd félaga í Hugarafli,
Málfríður Hrund
Einarsdóttir, formaður
Hugarafls.
Góður og einstaklega hæfi-
leikaríkur maður er fallinn frá.
Er ég fékk fregnina um að Stefán
væri látinn þyrmdi yfir mig og í
hjarta mínu fann ég sársauka
þeirrar vitneskju að ég myndi
aldrei aftur hitta hann að spjalli,
aldrei aftur heilsa honum á þann
hátt sem við tveir höfðum tamið
okkur að heilsast þegar við hitt-
umst í húsakynnum Hugarafls og
aldrei aftur njóta nærveru hans.
Það var sárt. Þetta var daginn
sem við í Hugarafli stóðum fyrir
þöglum mótmælum við velferð-
arráðuneytið og er ég meðtók
þessa hörmulegu frétt fann ég
allt í einu fyrir auknum krafti
sem ég nýtti mér í mótmælunum.
Ég skyldi berjast fyrir málefnum
Hugarafls fyrir Stefán, þar sem
hann fann tilgang, griðastað og
bata. Við kynntumst í Hugarafli
og er tíminn leið fann ég hversu
hæfileikaríkur Stefán var, hversu
góð sál hann var, hversu notalega
nærveru hann hafði og hversu
mjög hann naut þess að koma við,
setjast með kaffibollann sinn í
„sætið sitt“, spjalla um heima og
geima, því hann var vel að sér í
flestu, syngja hástöfum með er
ég greip í gítarinn eða einfald-
lega hlusta á 80’s-tónlist í síman-
um sínum með teiknitölvuna sína
(eins og ég kallaði hana) í fang-
inu. Eitt það fyrsta sem ég tók
eftir var að hann var alltaf ber-
fættur í skónum eða sandölunum
sínum, alveg sama þótt úti væri
frost og snjór. Ég spurði hann út
í þetta og svarið var einfalt:
svona leið honum vel. Hann fór
greinilega sínar eigin leiðir í
þessum málum sem, án efa, fleir-
um. Einnig man ég vel eftir þeg-
ar hann steig vel út fyrir þæg-
indaramma sinn, alla vegana hélt
ég það þá, og söng tvö lög með
mér og öðrum á jólahlaðborði
Hugarafls um árið fyrir fullum
sal af fólki. Hann hafði sterka og
hljómfagra rödd sem barst auð-
veldlega um allt húsið. Hann var
listamaður í húð og hár, afrek
hans í gervahönnun voru stór-
kostleg. Einnig var vaninn hjá
mér að spyrjast fyrir um bróður
hans, Óskar, sem er gítarleikari
eins og ég, og hljómsveit hans,
Vintage Caravan, og fræddi Stef-
án mig alltaf skilmerkilega um
afrek þeirra.
Góði vinur, ég mun sakna þín
sárt og ég mun ætíð bera í brjósti
mér ljúfar minningar um okkar
kynni sem náðu til nokkurra ára.
Þú skildir svo margt eftir handa
okkur til að njóta, listaverkin þín.
Hvíl í friði vinur. Ég sendi öllum
ástvinum og ættingjum þínum
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Þinn vinur,
Árni Ævarr Steingrímsson,
Hugaraflsmeðlimur.
Ég var svo lánsöm að fá að
fylgja Stefáni hluta af lífsins
göngu. Við störfuðum saman í
Hugarafli um nokkurra ára skeið
og hann var stór hluti af sam-
félagi okkar. Við Stefán hittumst
reglulega, spjölluðum um lífið og
tilveruna, sigra og sorgir, mark-
miðin og framtíðina. Hann sagði
mér sögu sína og kynnti mig fyrir
fjölskyldu sinni sem átti svo stór-
an sess í hjarta hans. Hann sagði
mér frá foreldrum sínum sem
alltaf stóðu við bakið á honum.
Hann var svo þakklátur sínu fólki
og fyrir þau samskipti sem hann
átti, hann upplifði svo mikinn
kærleika, stuðning og virðingu
frá sínum nánustu. Þegar gengið
er í gegnum andlega erfiðleika er
það svo dýrmætt að eiga tengsl-
anet sem gengur með og um-
gengst sína nánustu af þvílíkri
virðingu sem þau öll gerðu. Hann
sagði mér frá reglulegum sam-
verustundum við afa sinn sem
voru honum svo dýrmætar. Í
Hugaraflinu eru margir sem
muna fasta punktinn þegar Stef-
án kom í hús á morgnana, fékk
kaffibollann og farið var yfir
stöðuna að morgni dags. Það eru
margir sem muna hrósið sem
hann var alltaf tilbúinn til að gefa
og allt spjallið um heima og
geima. Listin og sköpunin átti
líka sinn sess í umhverfi okkar og
Stefán gaf alltaf svo ríkulega af
sér og þekkingu sinni. Við feng-
um m.a. að njóta listsköpunar
hans í gegnum sýningu sem hann
hélt í Hugaraflinu á síðasta ári.
Þegar við áttum minningarstund
í Hugaraflinu 9. apríl 2018 fórum
við yfir góðar minningar, söknuð
okkar og þakklæti. Margir
minntust á virðinguna sem hann
sýndi og þá hvatningu sem hann
var alltaf svo fús að veita sam-
ferðafólki sínu og að hann lagði
sérstaka natni við að hvetja ungt
fólk áfram í starfi og leik. Hann
sá smáatriði sem við hin sáum
ekki og hafði alltaf orð á því já-
kvæða. Það var gott að eiga
þessa stund og hlæja og gráta,
minnast og halda hvert utan um
annað. Foreldrar Stefáns voru
með okkur þessa stund og þau
deildu með okkur góðum minn-
ingum og kærleikanum sem við
munum geyma með okkur.
Árið 2015 fengum við iðju-
þjálfanema frá Danmörku, Sören
Kluge Andersen, og var Stefán
fús til að leiðbeina honum á sinn
einlæga hátt og deila með honum
lífssögunni. Ég veit að þau sam-
skipti og verkefni sem þeir unnu
saman skiptu sköpum fyrir Sören
á verknámstímanum og urðu
vendipunktur í lífi hans. Sören
starfar nú í Nuuk sem iðjuþjálfi
og er tíminn sem hann átti með
Stefáni honum oft hugleikinn og
áhrifavaldur í starfsvali hans. Ég
skila hér með saknaðar- og sam-
úðarkveðju frá honum.
Í Hugarafli verður Stefáns
sárt saknað. Minningin um hann
og nærveru hans lifir áfram með
okkur og við erum þakklát fyrir
að hafa fengið að vera samferða
um stund. Ég og fjölskylda mín
viljum votta foreldrum og öðrum
aðstandendum og vinum Stefáns
okkar dýpstu samúð.
Auður Axelsdóttir.
Við áttum því láni að fagna að
kynnast Stefáni fyrir rúmum
áratug þegar yngsta dóttir okkar
og hann bjuggu saman. Vinnu-
stofa Stefáns sem var inni á
heimili þeirra var heimur ævin-
týra, furða og töfra. Þar voru
beinagrindur, lík, leikbrúður og
allskonar skúlptúrar, líffæri, lík-
amshlutar og ótal gervi.
Á barnsaldri byrjaði Stefán að
vinna förðunargervi. Hjá lista-
smiðnum Ólafi afa sínum kynnt-
ist hann margvíslegum skemmti-
legum efnum svo og sílikoni sem
hann notaði mikið við vinnu sína.
Þeir voru miklir mátar og unnu
mikið saman. Stefán viðaði stöð-
ugt að sér fræðsluefni, grúskaði
og fiktaði og fann út þær aðferðir
sem honum fannst bestar. Hann
mótaði leikgervi, leiraði sinar og
vöðva inn á afsteypur sem hann
tók og gerði förðunarbrellur fyrir
kvikmyndir, sjónvarp og leikhús
og beitti hugmyndafluginu til að
gera ótrúlegustu hluti. Stefán
var að mestu sjálfmenntaður en
sótti og kenndi líka ótal vinnu-
stofutengd námskeið í listinni.
M.a. sótti hann námskeið og
vinnustofur í London. Þá lærði
hann og starfaði undir hand-
leiðslu gervahönnuðarins og Ósk-
arsverðlaunahafans Dick Smith.
Stefán sótti í sagnaheiminn og
bjó til ógleymanlega skúlptúra af
fornum hetjum fyrir Sögusafnið í
Perlunni. Þar spruttu kapparnir
fram misfrýnilegir og ljóslifandi
hver á fætur öðrum. Hann var
mikill nákvæmnismaður og það
var sterkur karakter í öllu sem
hann gerði.
Líffærafræði var stór hluti af
starfi Stefáns og hann var orðinn
sérfræðingur í mannslíkam-
anum. Hann ráðfærði sig við
lækna. Þeir reyndust honum vel
og leyfðu honum að sjá ýmislegt
sem var kannski ekki opið al-
menningi. Draumaverkefnin
voru mörg og hann heillaðist sér-
staklega af skrímslum og for-
ynjum.
Stefán hannaði gervi fyrir
fjölda kvikmynda en þekktastur
var hann fyrir Wolfman (2010),
Flags of Our Fathers (2006) og
Letters from Iwo Jima (2006).
Kvikmyndin Wolfman fékk
Óskarsverðlaun fyrir förðun en
Stefán var þar hluti af stóru förð-
unarteymi. Stefán hlaut Edduna
árið 2011 fyrir gervi ársins í
myndinni The Good Heart. Það
er því ekki ofsögum sagt að hann
var orðinn sannkölluð þjóðarger-
semi. En hann var alla tíð hóg-
vær og vildi sem minnst gera úr
hæfileikum sínum. Þá var hann
sérstaklega óeigingjarn og gef-
andi, stöðugt að miðla upplýsing-
um og hjálpa öðrum.
Stefán var vissulega snillingur
en okkur er ekki síður minnis-
stætt góðlyndi hans, einlægni,
falleg útgeislun og jafnaðargeð.
Það var alltaf fagnaðarefni að fá
hann í heimsókn. Ekki var hávað-
inn í kringum Stefán en hann
hafði skemmtilega kímnigáfu og
oftar en ekki veltumst við um af
hlátri. Við eigum eingöngu góðar
minningar um Stefán. Það eru
forréttindi að hafa kynnst hon-
um, þessum yndislega dreng og
ljúfmenni. Við hugsum til hans
með ást, miklu þakklæti og virð-
ingu. Hans er sárt saknað en við
getum svo sannarlega glaðst yfir
minningu hans. Hann lifir áfram í
verkum sínum og hjörtum ást-
vina.
Við vottum fjölskyldu Stefáns,
öðrum aðstandendum og vinum
innilega samúð.
Svanfríður S. Ósk-
arsdóttir og Ólafur R.
Dýrmundsson.
MINNINGAR 63
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2018
Frænka okkar,
HELGA Á. ÞÓRARINSDÓTTIR
handavinnukennari,
lést mánudaginn 23. apríl.
Útför auglýst síðar.
Systkinabörnin
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
BRYNLEIFUR H. STEINGRÍMSSON,
Lækjasmára 7, Kópavogi,
lést á Landakotsspítala þriðjudaginn
24. apríl. Útför hans verður auglýst síðar.
Guðrún Helga Brynleifsdóttir Gunnlaugur A. Jónsson
Helga Brynleifsdóttir Jón G. Hauksson
Brynja Blanda Brynleifsd. Ingvaldur Thor Einarsson
Steingrímur Brynleifsson
barnabörn og barnabarnabörn