Morgunblaðið - 26.04.2018, Side 71

MINNINGAR 71
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2018
Af áhugamálum Birnu var
það einkum hestamennskan
sem stóð upp úr. Hún var
hestakona af ástríðu sem kapp-
kostaði að eiga sem besta gæð-
inga og hún naut þess mjög að
bregða sér á bak og stunda
hestaferðalög um landið í góðra
vina hópi og hestamennskan al-
mennt skipaði afar stóran sess í
lífi hennar og fjölskyldunnar.
Birna var hreinskiptin og
heilsteypt kona sem vildi
standa sína plikt, hafa hlutina á
hreinu og var tryggur vinur
vina sinna.
Við fjölskyldan þökkum sam-
fylgdina og vottum Hólmgeiri,
Berki, Þóri, fjölskyldum þeirra
og öllum öðrum ættingjum okk-
ar innilegustu samúð.
Blessuð sé minning Birnu.
Baldur og Valgerður.
Ekki varð hjá því komist að
taka eftir Birnu; ljóshærð, fág-
uð og einstaklega fallegur
knapi. Ég var aðeins búin að
vera örfáa daga í hesthúsa-
hverfinu í Lögmannshlíð vorið
1985 þegar ég sá þessa flottu
konu, aðdáunarvert hvað hest-
urinn fór fallega hjá henni, hún
fylgdi hverri hreyfingu hestsins
af mikilli mýkt og taumhaldið
var einkar ljúft. Væntumþykja
skein úr augum knapa og hest-
urinn launaði með því að leggja
sig allan fram af fúsum og
frjálsum vilja. Þetta er afar
sterk og minnisstæð mynd sem
ég síðar átti oft eftir að sjá.
Fljótlega tókst vinskapur
með okkur Birnu og Hólmgeiri
og áttum við margar góðar
stundir saman í hestamennsk-
unni, ótal reiðtúra fram í Eyja-
fjörð og svo hestaferðir um
Þingeyjarsýslurnar.
Við Birna tvær í eftirreið,
það var föstudagskvöld, blanka-
logn og miðnætursólin skein yf-
ir Hrísey, reksturinn liðaðist
rólega upp Bíldsárskarðið og
við komnar hátt upp, bæði
landfræðilega og í sálinni.
Þetta er ein fallegasta mynd
sem ég á og hana á ég með
Birnu, við þögðum og nutum,
það er gott að þegja með vini,
náin tengsl geta myndast í
þögn.
Eftir fyrstu áningu uppi á
hjallanum byrjuðum við að tala
saman, umræðuefnið var lífið
sjálft, tilgangur lífsins og
skyldur mannsins til umhverf-
isins, náttúrunnar og dýranna
og síðast en ekki síst að bera
ábyrgð á gjörðum okkar. Með
okkur tókst trúnaður, við sögð-
um hvor annarri frá feilsporum
og hvernig hægt væri að vinna
sig út úr þeim, læra og bæta.
Unga konan sem reið með
Birnu yfir Bíldsárskarðið þetta
yndislega júníkvöld lærði af sér
eldri og þroskaðri konu því
Birna var sannarlega þroskuð
og réttsýn kona. Birna var ekki
mannblendin, leið ekki vel í
fjölmenni og dró sig þá gjarnan
í hlé.
Fjölskyldan var henni dýr-
mæt, á ég þá bæði við tví- og
ferfætlinga innan fjölskyldunn-
ar og setti hún hana ætíð í
fyrsta sætið. Birna var
hjartahlý og dómhörð í senn,
henni þótti afar vænt um þá
sem eru minni máttar, bæði
dýr og menn.
Hún þoldi ekki illa meðferð á
dýrum, varð þá oft reið og hik-
aði ekki við að grípa sjálf til að-
gerða, lét í sér heyra og fólk
fékk það óþvegið sem fór illa
með dýr.
Ég kveð vinkonu mína með
sterkustu minningunni sem ég
á um hana, en það er mynd í
huganum, Birna á fallegu tölti
á brúnskjótta gæðingnum sín-
um Jörfa og Angus hlaupandi
fram og til baka á bökkum
Eyjafjarðarár, báðir jafn hænd-
ir að húsmóður sinni.
Innilegustu samúð til ykkar,
vinir mínir, Hólmgeir, Börkur
og Þórir.
Sigurborg Daðadóttir.
✝ Sigrún T.Jónsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 24. júní 1931.
Hún andaðist á
hjúkrunarheimil-
inu Sóltúni í
Reykjavík 10. apr-
íl 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Ragnhild-
ur Pálsdóttir Leví,
f. 15.1. 1895 á
Heggsstöðum í Húnaþingi, d.
13.2. 1970, og Jón Sigtryggs-
son, f. 8.3. 1893 frá Framnesi í
Blönduhlíð, d. 3.12. 1974.
Systkini hennar eru Ingibjörg
Pála, f. 24.5. 1926, Sigurlaug,
f. 21.8. 1927, Páll Leví, f. 25.8.
1928, d. 23.4. 1941, og Guðný,
f. 11.10. 1932, d. 10.4. 1937.
Sigrún giftist 17.11. 1956
Ingólfi Lórenz Lilliendahl, f.
27.6. 1931 á Akureyri. For-
eldrar hans voru Stígrún
Helga Stígsdóttir, f 11.7. 1905
á Klyppsstað í Loðmundar-
firði, d. 22.5. 1974, og Jakob
Christian Lilliendahl, f. 27.7.
1894 á Austur-Skálanesi í
Vopnafirði, d. 23.12. 1953.
Börn Sigrúnar og Ingólfs eru:
1) Kristján, f. 13.8. 1957, maki
Guðrún Marinósdóttir, f. 19.1.
1960. 2) Guðný, f. 22.10. 1958.
3) Kjartan, f. 8.10. 1961, maki
Sigríður Bragadóttir, f. 4.7.
1960. 4) Hörður, f. 27.8. 1963,
maki Elva Bredahl Brynj-
arsdóttir, f. 12.12. 1964.
Barnabörnin eru níu og barna-
barnabörnin fjög-
ur.
Sigrún var fædd
og uppalin í
Reykjavík, fyrst í
grennd við miðbæ-
inn en síðar í Vest-
urbænum. Sem
barn og unglingur
var hún flest sum-
ur í sveit á Hofi á
Höfðaströnd. Hún
lauk stúdentsprófi
frá máladeild MR vorið 1950
og prófi í stærðfræðigreinum
frá sama skóla 1951. Haustið
1951 hóf Sigrún nám í Lyfja-
fræðingaskóla Íslands og lauk
því á þremur árum. Næstu tvö
ár lagði hún stund á fram-
haldsnám í lyfjafræði við Dan-
marks farmaceutiske Højskole
í Kaupmannahöfn. Eftir heim-
komuna starfaði Sigrún sem
lyfjafræðingur í Stjörnuapó-
teki á Akureyri á árunum 1957
til 1958. Að lokinni dvöl á Ak-
ureyri lá leiðin til Hafnar-
fjarðar þar sem fjölskyldan
bjó frá 1961 til 1963. Haustið
1963 stofnuðu þau hjónin
Dalvíkurapótek og störfuðu
þar óslitið til 1981. Börnin ól-
ust því að mestu leyti upp á
Dalvík. Árið 1981 fluttu hjónin
til Reykjavíkur og bjuggu sér
heimili í Fossvoginum þar sem
Sigrún bjó eins lengi og heils-
an leyfði.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 26. apríl
2018, klukkan 13.
Þessi fáu minningarorð eru
til elskulegrar móður, ömmu og
tengdamóður. Við kveðjum
hana nú með söknuði og þökk-
um fyrir samfylgdina í gegnum
lífið.
Á komandi tímum munum
við geyma minninguna um hana
í hjarta okkar.
Leita þar fanga á gleðistund-
um þegar skemmtileg atvik úr
fortíð skjóta upp kollinum og
veita hlýju og yl.
Einnig á þungbærum stund-
um þegar við þurfum huggun
og stuðning getum við leitað til
minninganna um hennar af-
stöðu til lífsins, sem mun veita
okkur styrk.
Við erum þakklát fyrir þess-
ar minningar og munum varð-
veita þær vel.
Hún tók öllu sem lífið bauð
henni upp á með miklu æðru-
leysi og þreki. Hún kunni að
fagna því jákvæða og berjast
gegn áföllum. Oft hafði hún
tekist á við erfiða sjúkdóma og
ætíð haft sigur, þar til undir
lokin.
Tilfinningin er sú að fallin sé
öldruð hetja.
Við treystum því að á nýja
staðnum taki amma í spil og
vinni auðvitað, brosandi, róleg
og yfirveguð í fasi.
Um undrageim í himinveldi háu
nú hverfur sól og kveður jarðar
glaum.
Á fegra landi gróa blómin bláu
í bjartri dögg við lífsins helgan
straum.
Þar dvelur mey hjá dimmra fossa
tali
og drauma vekur purpurans í blæ,
en norðurljósið hylur helga sali –
þar hnígur máninn aldrei niður í sæ.
(Benedikt Gröndal)
Hvíl í friði.
Kristján, Guðrún,
Ívar og Atli.
Sigrún T.
Jónsdóttir
Afi minn, Frið-
rik, er fallinn frá.
Það fyrsta sem mér
dettur í hug að
skrifa um er handabandið hans.
Hann taldi að hægt væri að ráða
margt úr handabandi fólks um
hvers kyns mannkosti það hefði
að geyma. Það væru til dæmis
bara aukvisar sem heilsuðu leti-
lega. Hann þoldi ekki handaband
þeirra sem réttu fram höndina
með áhugalausri og sljórri hreyf-
ingu.
Handabönd ættu að vera þétt
og ákveðin og höndin boðin fram
með snarpri og líflegri hreyf-
ingu, þannig sýndi viðkomandi
Friðrik
Sveinsson
✝ Jóhann FriðrikSveinsson
fæddist 7. júní
1927. Hann lést 23.
mars 2018.
Útför Friðriks
fór fram 6. apríl
2018.
áhuga á þeim sem
hann heilsaði. Þetta
hef ég lagt á minnið
og tileinkað mér
síðan.
Handabandið
hans afa var lýsandi
fyrir hann sjálfan;
sterkt, innilegt og
traust.
Allt sitt líf var afi
umvafinn konum.
Hann átti sex syst-
ur og einn bróður og sjálfur eign-
aðist hann fimm dætur með eig-
inkonu sinni, Gunnþóru. Afi
afrekaði mikið á sinni löngu ævi
en ég er handviss um að hann
hafi verið langsamlega stoltastur
af dætrum sínum. Hann var að
minnsta kosti afar duglegur að
hampa þeim.
Ég sá að afi hafði einstakt lag
á því að hrósa fólki, gullhamrar
hans hlýjuðu inn að beini því þeir
voru svo einlægir. Hann var til
dæmis alltaf himinlifandi að sjá
mig. Í hvert sinn sem ég kom í
heimsókn horfði hann á mig með
lotningu, eins og ég ímynda mér
svipinn á barni sem sér sólina í
fyrsta sinn. Þannig held ég að
öllum hans afkomendum hafi lið-
ið í návist hans, hann sýndi okk-
ur ævinlega mikinn áhuga og
hrifningu.
Þegar ég var tvítug ferðaðist
ég um Asíu í fjóra mánuði og
gildnaði dálítið á breyttu mat-
aræði. Í heimsókn hjá honum
eftir ferðina horfði hann á mig
hreykinn og sagði: „Mikið ertu
nú alltaf falleg. Og orðin svona
herðabreið.“
Þetta er einlægasta og eftir-
minnilegasta lofsyrði sem ég hef
fengið og ég ætla mér aldrei að
gleyma því. Það minnir mig á að
maður varð einstakur undir aug-
liti hans.
Margir minnast afa sem lækn-
is, enda var hann margrómaður
fyrir vel unnin störf sem héraðs-
læknir.
Auður Jónsdóttir rithöfundur
skrifaði einu sinni svo listilega
um hann í Læknablaðinu að ég
sá hann ljóslifandi fyrir mér þar
sem hann stormaði á milli bæja í
fárviðrum og samdi við móður
náttúru um að komast á áfanga-
stað til þess að geta sinnt sjúk-
um. Af lýsingunum að dæma tók
afi hlutverk sitt alvarlega og
sinnti sjúklingum sínum af
fyllstu alúð og nærgætni. Ég hef
einu sinni þurft á þjónustu hans
að halda og fékk þá smjörþefinn
af honum í læknishlutverkinu.
Ég var um níu ára og hafði háan
hita en foreldra sem þurftu að
mæta til vinnu.
Þá gerði hann sér ferð úr
Mosfellsbæ til Reykjavíkur til að
sinna mér. Þarna var hann kom-
inn á eftirlaun og örlítið hægari í
sporum en áður en hann mundi
eftir að koma með Nóakropps-
pokann sem ég hafði þráð. Og
spilin, svo við gætum spilað
rommý. Þannig hjúkraði hann
mér þann daginn. Það reyndist
besta meðalið.
Afi elskaði sólina og það er
táknrænt fyrir skapgerð hans.
Hann var að mestu glaðlyndur,
jákvæður og lífsglaður. Hann sá
ljósið í dætrum sínum fimm, í
barnabörnum og barnabarna-
börnum.
Minning hans lifir í gegnum
afkomendur hans um ókomna
tíð. Hvíldu í friði, elsku afi.
Jóhanna Gunnþóra
Guðmundsdóttir.
✝ Davíð Egilssonfæddist í
Reykjavík 28. ágúst
1980. Hann lést í
Reykjavík 18. apríl
2018.
Foreldrar hans
eru Arna Sigríður
Sæmundsdóttir
blómaskreytir, f. 10.
september 1959, og
Egill Daníelsson
vélstjóri, f. 24. júli 1957, d. 5.
mars 2016. Systir Davíðs er Ás-
gerður, f. 7. maí 1986, gift Emil J.
Fenger, f. 10. febrúar 1986. Börn
þeirra eru Jakob Eldur, f. 21.
skóla. Hann var vinmargur og
stundaði íþróttir í KR. Á síðari
hluta unglingsáranna starfaði
hann sem fyrirsæta og fluttist
bæði til New York og síðar Míl-
anó. Árið 2003 kynntist Davíð
Rakel og flutti með henni til Ísa-
fjarðar þar sem eldri börnin tvö
fæddust. Árið 2007 fluttu þau til
Danmerkur þar sem Davíð starf-
aði við smíðar og sonur þeirra
fæddist ári síðar. Davíð hafði
mikinn áhuga á bardagaíþrótt-
um og æfði meðal annars MMA í
Danmörku. Árið 2013 flutti Dav-
íð aftur til Íslands og hélt áfram
að æfa bardagaíþróttir. Síðustu
ár glímdi hann við veikindi.
Útför Davíðs fer fram frá
Neskirkju í dag, 26. apríl 2018,
klukkan 15.
september 2010, og
Thea Björk, f. 3.
september 2012.
Davíð lætur eftir
sig þrjú börn með
fyrrerandi eigin-
konu sinni, Rakel
Guðbjörgu Magn-
úsdóttur, f. 9. maí
1982. Þau eru Dag-
björt Stjarna, f. 6.
nóvember 2004,
Anna Sól, f. 6. október 2005, og
Markús Máni Leó, f. 27. júlí 2008.
Þau eru búsett í Danmörku.
Davíð ólst upp í Vesturbænum
og gekk í Melaskóla og Haga-
Fyrir tæplega 15 árum fóru
Rakel dóttir mín og Davíð að
draga sig saman og stofnuðu
fljótlega heimili. Þegar hún varð
barnshafandi að Dagbjörtu
Stjörnu fluttu þau frá Reykjavík
til Ísafjarðar.
Hann fór að vinna hjá mér við
endurbyggingu á Edinborgar-
húsinu.
Eftir það vann hann hjá mér í
ýmsum verkefnum af og til næstu
árin. Davíð var duglegur í vinnu,
enda rammur að afli. Á sínum
yngri árum var hann góður í
handbolta, enda kom það sér vel
að vera hávaxinn og var hann val-
inn í unglingalandsliðið, en síðan
dalaði áhuginn fyrir handboltan-
um.
Seinni árin hafði hann áhuga á
líkamsrækt og jiu-jitsu. Hann
æfði um tíma í Danmörku, einnig
hjá Mjölni.
Árið 2007 fluttu þau til Dan-
merkur og þá orðin fjögur talsins,
en Anna Sól fæddist árið 2005.
Rakel og Davíð gengu í hjóna-
band í Danmörku. Akkúrat níu
mánuðum síðar fæddist prinsinn,
Markús Máni.
Þau komu iðulega til Íslands á
sumrin. Eitt sumarið fékk ég
hann með mér í fjallgöngu upp á
Eyrarfjall í Skutulsfirði, í glaða
sólskini. Þegar við vorum komnir
hálfa leiðina upp stakk hann mig
af og var kominn upp á fjallið 10-
15 mínútum á undan mér. Þegar
ég komst loks upp á toppinn lá
hann þar í sólbaði, sposkur á svip.
Árið 2013 skildi leiðir hjá þeim,
þá var farið að halla verulega
undan fæti hjá honum og óreglan
að ágerast.
Við vorum búin að heyra og sjá
að hann væri í vondum málum og
hætt við að illa gæti farið, en
dauðsfallið varð okkur mikið
áfall, því okkur þótti vænt um
þennan dreng. Hann gaf okkur
þrjú yndisleg barnabörn.
Davíð átti margar góðar hliðar,
en líka talsvert skap.
Elsku Davíð minn, hvíldu í
friði.
Ég votta börnunum hans, móð-
ur og fjölskyldunni allri mína
dýpstu samúð.
Magnús Helgi Alfreðsson.
Davíð hitti Rakel dóttur mína
sumarið 2003. Þau kíktu vestur til
Ísafjarðar um haustið, þar sem
hún kynnti hann fyrir okkur og
sýndi honum átthagana.
Það fór ágætlega á með okkur,
hann bað mig að verða ekki hissa
þótt hann gerði mig fljótlega að
ömmu.
Hann stóð við þau orð, þar sem
fyrsta barnið fæddist aðeins rúm-
lega ári síðar.
Þá voru þau flutt til Ísafjarðar,
Rakel ákvað að ljúka síðasta
námsárinu við Menntaskólann og
eignaðist barnið á fyrri önninni.
Davíð vildi hafa mig viðstadda
fæðinguna, sér til halds og
trausts, og sótti það stíft. Þegar
Dagbjört Stjarna fæddist var
stoltið svo mikið að hann lýsti því
yfir að hann vildi bara eignast
annað barn fljótlega. Það gekk
eftir, Anna Sól fæddist upp á dag
11 mánuðum síðar og var Rakel
þar af leiðandi ófrísk á báðum
önnum á lokaárinu og útskrifaðist
ófrísk að vori.
Þau bjuggu með dæturnar
tvær á Ísafirði til ársins 2007, en
þá ákváðu þau að flytjast búferl-
um til Danmerkur, þar sem þeim
fæddist sonur ári síðar, en það er
hann Markús Máni Leó.
Davíð hringdi í mig frá Reykja-
vík þegar þau voru stödd þar um
áramót og bað mig um hönd Rak-
elar. Þá settu þau upp hringana,
en giftu sig fyrsta vetrardag
haustið eftir að þau fluttu til Dan-
merkur.
Systurnar voru skírðar í Fak-
torshúsinu Hæstakaupstað á Ísa-
firði, þegar þær voru ungbörn, en
Markús þegar hann var að verða
átta ára. Davíð var því miður ekki
viðstaddur skírn sonarins.
Þau hjónin voru þá skilin og
hann hafði misst fótanna í óreglu
og var ekki í sambandi við fjöl-
skylduna.
Síðustu árin hafa verið erfið
fyrir fjölskylduna og alla þá sem
þótti vænt um Davíð. Eftir andlát
hans hafa vinir hans af erlendu
bergi brotnir sett sig í samband
við mig og lýst yfir söknuði og
væntumþykju, beðið fyrir samúð-
arkveðjur til fjölskyldunnar.
Þetta eru meðal annars sam-
ferðamenn sem kynntust honum í
Danmörku og fylgdust með hon-
um þar.
Börnin þeirra þrjú eru vel gerð
og hefur móðir þeirra haldið vel
utan um hópinn.
Við munum gera allt sem í okk-
ar valdi stendur til að styðja þau
og halda góðum minningum um
föður þeirra á lofti, en eins og allir
átti hann sínar góðu og yndislegu
hliðar.
Hví fölnar jurtin fríða
og fellir blóm svo skjótt?
Hví sveipar barnið blíða
svo brátt hin dimma nótt?
Hví verður von og yndi
svo varpað niður í gröf?
Hví berst svo burt í skyndi
hin besta lífsins gjöf?“
(Björn Halldórsson í Laufási)
Blessuð sé minning hans Dav-
íðs okkar.
Innilegar samúðarkveðjur
elsku Stjarna, Anna, Markús,
Arna, Ása og fjölskylda, Sæmi,
Ása, Ester og aðrir ættingjar og
ástvinir Davíðs.
Áslaug Jóhanna Jensdóttir.
Í dag kveð ég frænda minn
Davíð Egilsson með sorg í hjarta.
Davíð ólst upp við mikinn kær-
leika frá foreldrum sínum, Ásu
systur sinni og allri stórfjölskyld-
unni. Hlýjan og góðmennskan
voru alltaf í fyrirrúmi og þegar ég
hitti Davíð skein það í gegn, þó
svo að síðustu árin hafi samskipt-
in orðið lítil sem engin. Ég sendi
honum reglulega skilaboð og í
flestum tilvikum kom svar þar
sem hann þakkaði fyrir hugul-
semina og skilaði kveðju til allra.
Það er sárt að lesa þessi skilaboð
og sjá fyrir sér að þau verði aldrei
fleiri. Minningarnar hrannast
upp og það er af mörgu að taka.
Ég var svo heppin að vera oft í
pössun hjá mínum uppáhalds,
Örnu Siggu og Agli. Þegar Davíð
fæddist fékk ég að dúllast með
Örnu Siggu í fæðingarorlofinu og
svo líka þegar Ása kom í heiminn.
Davíð varð strax fjörugur og
uppátækjasamur með ljósu lokk-
ana og bláu augun sín. Svakalega
sætur og fegurðin varð bara meiri
eftir því sem árin liðu. Hann
kynntist yndislegri konu og eign-
uðust þau þrjú frábær börn sem
munu halda minningu Davíðs á
lofti. Ég trúi því að Davíð sé kom-
inn á betri stað til pabba síns þar
sem friður og ró umlykur hann.
Elskulega Arna Sigga, Ása,
Emil, Dagbjört Stjarna, Anna
Sól, Markús Máni og Rakel, mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur til
ykkar allra á þessum erfiðu tím-
um. Megi allar góðar vættir vaka
yfir ykkur og gefa ykkur styrk.
Ykkar
Esther Þorsteinsdóttir.
Davíð Egilsson