Saga - 2006, Blaðsíða 227

kvæ›i frem ur en ö›r um og flar fer ekki mest fyr ir l‡s ingu á harmi fless sem
hef ur misst held ur er mest áhersla lög› á flau at ri›i sem geta or› i› til hugg -
un ar“ (bls. 268). Held ur flyk ir mér fletta kald hamr a› ur lest ur. Ást rík ur fa› ir
miss ir barn unga dótt ur sína sem hon um flyk ir und ur vænt um og yrk ir um
hana kvæ›i. Er hægt a› neita flví a› tján ing hans sé per sónu leg? „Unun var
aug um mín um / ávallt a› líta’ á flig, / me› ung dóms ást um flín um / ætí›
flú gladd ir mig / rétt ynd is-elskulig …“ Er fletta tóm for skrift og form festa?
fia› held ég ekki. fió a› ort sé eft ir öll um kúnst ar inn ar regl um er ekki flar
me› sagt a› skáld skap ur inn sé óper sónu leg ur. Öll mann leg tján ing fer eft ir
ákve›n um regl um og venj um. fió a› vi› beygj um rétt fl‡› ir fla› ekki a› vi›
séum ófær um a› tjá ást okk ar og sorg per sónu lega.
fiau álita mál sem hér hafa ver i› tek in til um ræ›u breyta fló ekki flví a›
rit i› er hi› vand a› asta a› allri ger› og merki legt fram lag í 17. ald ar fræ› -
um. fia› er vel upp byggt og fram vind an rök leg. Mar gréti tekst yf ir leitt a›
fjalla um hi› flókna og erf i›a vi› fangs efni sitt á ljós an hátt, en fram setn -
ing in mætti fló stund um vera sk‡r ari. Svo dæmi sé tek i› seg ir hún í ni› -
ur lagskafla bók ar inn ar: „Áhugi barokk tím ans á flókn um um rit un um og
d‡r um brag ar hátt um hlaut a› taka fagn andi á móti end ur n‡j un hins
drótt kvæ›a hátt ar sem ein kennd ist eins og kunn ugt er af hljóm mikl um
hend ing um og tor skild um kenn ing um“ (bls. 406). Hér er fyrst tal a› um
barokk tím ann eins og per sónu sem hef ur áhuga, en sí› an er áhug inn sjálf -
ur ger› ur a› per sónu sem „hlaut a› taka fagn andi á móti end ur n‡j un hins
drótt kvæ›a hátt ar“. fia› hljóm ar í sjálfu sér ekki sem best „a› taka fagn -
andi á móti end ur n‡j un“ og fla› gef ur líka til kynna a› skáld barokk tím -
ans hafi ekki tek i› virk an flátt í fleirri end ur n‡j un held ur ver i› fliggj end -
ur, en fla› er í ósam ræmi vi› fla› sem ann ars er hald i› fram í bók inni. fia›
er auk fless óná kvæmt a› taka svo til or›a a› drótt kvæ› ur hátt ur hafi ein -
kennst „af hljóm mikl um hend ing um og tor skild um kenn ing um“. Hægt er
a› kom ast svo a› or›i um drótt kvæ› in sjálf, en drótt kvæ› ur hátt ur ein -
kenn ist ekki af kenn ing um held ur er hann brag fræ›i legt fyr ir bæri. Óná -
kvæmni af flessu tagi heyr ir fló til und an tekn inga í flessu ágæta riti.
Barokk meist ar inn er grund vall ar rit um ís lensk an kve› skap 17. ald ar og
óræk ur vitn is bur› ur um yf ir grips mikla flekk ingu Mar grét ar Egg erts dótt ur
á fleirri list sem hún kenn ir vi› barokk. Henni tekst a› s‡na fram á marg -
hátt u› tengsl skáld skap ar ins vi› er lend ar bók mennt ir, hug mynda strauma
og lær dóms hef›. fietta er verk sem vís a› ver› ur til um ókom in ár og gó› -
ur grunn ur a› frek ari rann sókn um á flessu for vitni lega skei›i í ís lenskri
bók mennta sögu.
Sveinn Yngvi Eg ils son
ritdómar 227
Saga haust 2006 - TAFLA:Saga haust 2004 - NOTA 12.12.2006 13:41 Page 227