Saga - 2007, Qupperneq 182

nefna a› hún hef›i a› ósekju mátt birta heild ar lista yfir flessi mál; hann
hef›i ver i› flarft vi› hengi vi› rit ger› ina. Dóm nefnd var reynd ar ein huga
um nau› syn slíks lista.
Nú má giska á a› meg in á stæ› an fyr ir flví a› bann fær ingu og mál um
sem henni tengj ast hef ur ver i› lít i› sinnt hing a› til sé sú a› fletta fræ›i svi›
krefst mik ill ar sér flekk ing ar á ís lensku fljó› fé lagi sí› mi› alda og vi› kom -
andi heim ild um og enn frem ur kunn áttu í hinu geysiflókna og sér tæka
fræ›isvi›i sem l‡t ur a› kirkju rétti e›a kanón ísk um rétti. Vi› smí›i rit ger› -
ar inn ar hef ur höf und ur flví flurft a› kynna sér heim ild ir um bann saka mál
á mjög löngu tíma bili og til einka sér sögu hinn ar al fljó› legu kirkju, bæ›i
ann ars sta› ar á Nor› ur lönd um (og flá sér stak lega í Nor egi) og ví› ar í Evr -
ópu. En kannski var helsti firánd ur í Götu dokt orsefn is hinn fyrr greindi
kanón íski rétt ur en í fræ›i heim hans kemst a› eins sá sem til eink ar sér svo
til n‡tt tungu mál flar sem lög fræ›i og lat ína skipa önd vegi. fieg ar allt fletta
er haft í huga er kannski ekki a› undra a› Lára hafi átt erfitt me› a› flétta
hina mörgu flræ›i rann sókn ar inn ar sam an í hag an lega heild.
Rit ger› in er mik il a› vöxt um, 523 bls. í prent a›ri út gáfu, og flví lengri
en flest ar dokt ors rit ger› ir í húmanísk um fræ› um nú til dags, á tím um fleg -
ar kröf ur ver›a æ há vær ari um a› rit ger› ar smí› sé alla jafna lok i› inn an
fjög urra e›a jafn vel flriggja ára. Lára Magn ús ar dótt ir á hrós skil i›, bæ›i
fyrir a› velja fletta stóra verk efni og fyr ir a› taka sér flann tíma sem til
flurfti til a› skila af sér flví ít ar lega riti sem nú ligg ur fyr ir. Lengd rit ger› -
ar inn ar end ur spegl ar ekki síst gó› an lær dóm henn ar í kirkju rétti og fla› er
fagn a› ar efni a› ís lensk mi› alda fræ›i skuli nú hafa eign ast fræ›i mann á
flessu svi›i. E›a eins og seg ir í fyrr nefndu dóm nefnd ar á liti: „Rann sókn in
[…] gef ur gó› an grunn til áfram hald andi rann sókna í sögu ís lenskra sí› -
mi› alda.“
fiá er rit ger› in tíma móta verk a› flví leyti a› hún ger ir upp vi› sér staka
sögu sko› un sem hef ur ver i› vi› lo› andi kirkju sögu Ís lands á sí› mi› öld um
(og flá sér stak lega á fimmt ándu öld og fyrri hluta sext ándu ald ar). Kjarni
flessa upp gjörs er dreg inn fram á sk‡r an hátt í eft ir far andi or› um í rit ger› -
inni:
fiví ver› ur hald i› fram a› fræ›i menn hafi geng i› út frá flví a› and -
kirkju leg vi› horf og and sta›a vi› kirkju vald hafi ver i› al menn á mi› -
öld um og fleir hafi not a› fla› vi› mi› sem sk‡r ing ar flátt í rit störf um
sín um. Bent er á a› yngri fræ›i menn sem hafna jafn vel fless ari nálg -
un hafa fló n‡tt ‡ms ar ni› ur stö› ur sem sú a› ger› hef ur fætt af sér og
flví er hald i› fram a› hún sé enn a› hluta til und ir liggj andi í um ræ›u
um kirkju vald á Ís landi (bls. 139–140).
Frá mín um bæj ar dyr um sé› er fla› einmitt á fless um vett vangi sem um fjöll -
un rit ger› ar inn ar er hva› merki leg ust flví hún hef ur klár lega ví› ari
skírskot un en bara til fless sem vi› kem ur bann saka mál um. fia› er reynd ar
áber andi hve stíll, mál far og rök lei›sla er sk‡r ari og al mennt bein skeytt ari
fleg ar um flenn an sögu speki lega flátt er fjall a›. Ekki er of sög um sagt a› hér
haki antonsson182
Saga haust 2007 nota:Saga haust 2004 - NOTA 11/19/07 4:33 PM Page 182