Breiðfirðingur - 01.04.1989, Síða 65

BREIÐFIRÐINGUR
63
Jón mun hafa verið með þeim allra fyrstu er hóf refaeldi í
búrum hér á landi. í fyrstu voru það íslenskir refahvolpar
sem hann ól upp en síðar einnig silfurrefir. Eldi þessara dýra
gaf á þeim tíma allgóðan arð. Jón var á efri árum oft fenginn
til kaupa á refahvolpum fyrir önnur refabú í landinu. Var
það einkum vegna þess að sá orðrómur spurðist víða að
hann væri einkar fljótur og viss að meta hvort refahvolpar
myndu skila góðum feldi að eldi loknu. Þessar ferðir fór
hann með strandferðaskipi kringum land. Ég var oft með
Jóni í grenjaleit á vorin og mun ég segja frá tveim slíkum
ferðum.
í vesturhlíð Rjúpnafells er stórt urðargreni sem við hugð-
umst kanna hvort ekki væri þá refabústaður. Við komum
þann veg að greninu að ekki sást til okkar nokkuð langan
veg. Er við nálguðumst grenið fórum við af baki þar sem var
dálítið graslendi. Biður Jón mig að spretta af hestunum og
hefta þá, en sjálfur gengur hann strax heim á grenið. Ég geri
það og geng síðan á eftir honum. Ofantil við grenið var svo-
lítill grjótveggur og undir honum ofurlítið skjól fyrir norð-
austanvindi. Þar lá Jón og sagði mér að þar væri greni í urð-
inni. Þegar hann sá heim á grenið hefði læðan verið úti og
hlaupið strax inn í urðina er hún varð hans vör áður en hann
var kominn í skotfæri. Fyrir neðan urðina var stór snjóskafl.
Skömmu síðar biður hann mig að ganga niður urðina sem
næst því er hann sá læðuna fara inn í urðina. Síðan skyldi ég
ganga niður skaflinn og í langan boga en koma svo aftur og
fara þá leið sem ekki sæist frá greninu. Ég geri nú þetta og
hef ekkert sérlega hljótt um mig þegar ég geng niður urðina.
En um það bil sem ég er að koma niður fyrir skaflinn heyri
ég skot fyrir aftan mig. Læðan hafði þá komið út, sennilega
til að forvitnast um ferðir mínar, og Jón skotið hana. Við
lögðum svo þrjá eða fjóra boga í urðina ef vera mætti að yrð-
lingarnir kæmu út til að næra sig á æti sem í þeim var. Við
biðum svo komu refsins en það var ekki fyrr en klukkan að
ganga tólf um kvöldið sem hann kom í dauðafæri og fékk sitt
banaskot. Jón ákvað þá að fara heim og taldi vonlaust að ná