Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.2018, Qupperneq 12

12 FÓLK - VIÐTAL 23. nóvember 2018
á þinni leið
Á ÞINNI LEIÐ
HRINGDU Í SÍMA 522 4600
TAKTU KRÓK Á
LEIÐARENDA
Krókur hf. er fyrirtæki sem að hefur sérhæft sig í flutningum og björun
ökutækja. Félagið rekur einnig þjónustumiðstöð fyrir tjónaökutæki þar
sem veitt er ahliða þjónusta í meðhöndlun thónabifreiða og annarra
birfreiða samkvæmt óskum viðskiptavina.
Krókur búður m.a. uppá:
• Starfsmenn sem eru þjálfaðir og reyndir í bíla- og tækjaflutningum
• 24 stunda þjónustu allt árið um kring
• björgunarþjónustu og aðstoð ef bílar bila eða flytja þar þá á verkstæði
Krokur.net / Suðurhraun 3 / 210 Garðarbær
Sonur Hörpu er langt
leiddur sprautufíkill
n Fær engin tækifæri og mætir fyrirlitningu n Handrukkarar bönkuðu upp á
F
yrir skemmstu opnaði Harpa
Böðvarsdóttir umræðu á
samfélagsmiðlum um fíkni-
sjúkdóm elsta sonar síns.
Hefur hún fengið sterk viðbrögð
og aðrir aðstandendur fíkla leit-
að til hennar í kjölfarið. Fólk sem
hún þekkir ekki neitt. Sonur henn-
ar hefur verið lengi í neyslu sem
hefur stigmagnast með árunum.
Í dag er hann sprautufíkill með
ótal meðferðir og einhverjar fang-
elsisnætur að baki. Maður sem er
að hverfa fyrir augum fjölskyldu
sinnar. Harpa sagði DV frá þessari
reynslu og hvernig þetta hefur tek-
ið á fjölskylduna alla.
Hélt að hún væri sloppin
Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir
er gift, fjögurra barna móðir. Elsti
sonur hennar er 35 ára gamall og
mjög langt leiddur í neyslu. Harpa
segir:
„Þetta byrjaði í kringum 2000
þegar hann var um sautján ára
gamall. Hann djammaði mjög
mikið með vinum sínum eins og
gerist á þeim aldri. Þeir reyktu
saman og höfðu gaman. Hann
var oftast sá síðasti sem skilaði
sér heim því hann gat ekki hætt. Á
þessum tíma voru e-pillurnar mik-
ið í tísku. Hann byrjaði á að taka
eina og eina pillu um helgar en
svo fjölgaði þeim ört. Svo þróaðist
þetta hratt út í sterkari efni.“
Harpa segir að þegar þetta
gerðist hafi það í raun komið flatt
upp á hana. Eftir á sér hún hluti
sem gætu skýrt þetta að einhverju
leyti.
„Þegar við fluttum suður var
hann sjö ára gamall, hann var
strax lagður í einelti. Einn strák-
urinn í bekknum tók hann al-
gjörlega fyrir og bannaði öllum
að leika við hann þannig að hann
var oft einn í frímínútum. Það var
þó einn drengur sem lék við hann
af of til. Ég talaði við kennarann
en það var augljóst að hann þoldi
son minn ekki enda sagði hún við
okkur í einu viðtali að hann væri
þroskaheftur. Ég hef aldrei skilið
hvers vegna, en líklegast var það
vegna þess að hann var með kæki
og hún náði aldrei til hans. Sér-
kennarinn náði hins vegar strax til
hans og hann varð fluglæs á svip-
stundu. Þegar hann varð átta ára
gamall, mætti aðeins einn strák-
ur úr bekknum í afmælið hans
en sem betur fer átti hann vini
úr hverfinu sem komu og auðvit-
að systir hans og vinkonur. Vetur-
inn á eftir fór hann í annan bekk.
Þar voru strákar í sama árgangi
að hrella hann líka, tóku töskuna,
úlpuna og bara allt af honum, þeir
pikkuðu endalaust í hann, þetta
voru fótboltastrákar með mikið
sjálfsálit sem greinilega leið illa
inni í sér en létu það bitna á hon-
um.“
Harpa segir að sonur sinn hafi
verið mjög lítill og barnalegur al-
veg til fimmtán ára aldurs.
„Hann gat til dæmis ekki tekið
inn töflur heldur þurfti ég að mylja
þær ofan í hann með vökva. Þá
hélt ég að hann myndi aldrei get-
að prófað fíkniefni. En hann var
mjög hvatvís og algjör spennufík-
ill, með ofvirkni og gekk illa í skóla
eftir tíu ára aldurinn. Fyrir þann
tíma hafði honum gengið mjög
vel. Hann gat lært en hætti að hafa
athygli og kennararnir sögðu mér
að hann væri latur, þetta aktíva
barn! Ég þekkti ekki þessi merki á
sínum tíma. Hann byrjaði í raun
seint í neyslu miðað við marga og
ég hélt að hann væri sloppinn.“
Þegar sonur Hörpu sótti um
framhaldsskóla fékk hann hvergi
inngöngu en Fjölbrautaskólinn
við Ármúla sendi honum þó bréf
þar sem honum var boðið að
koma á nýja braut.
„Þar var verið að bjóða honum
nám í ræstitækni, ég á þetta bréf
enn þá til og sýndi honum það
fyrir örfáum árum. Ég er ekkert að
setja út á ræstitækna, en að bjóða
16 ára unglingi þetta var svo fárán-
legt að ég hef sjaldan orðið eins
reið og svekkt á ævinni. Að komast
ekki í skóla með félögunum þegar
maður er 16 ára hjálpar ekki til við
að auka sjálfsálitið og því oft auð-
veld lausn að leita í eiturlyf því á
þeim verður þú stór og getur allt,
að minnsta kosti í byrjun. En leiðin
niður á við er hröð og skelfileg.“
Sonur Hörpu á yngri systur
og munar aðeins tveimur árum á
þeim í aldri. Harpa segir systkinin
ávallt hafa verið mjög náin og að
hún hafi alla tíð passað vel upp á
bróður sinn.
„Þegar hann byrjaði í neyslu
var hún oft með honum í partíi en
hún tók aldrei nein eiturlyf. Hún
fór síðan til Brasilíu í eitt ár sem
skiptinemi og kúplaðist þannig
út úr þeim félagsskap. Þegar hún
kom aftur heim var hún eitthvað
að slæpast með þeim en eftir að
neysla hans jókst hætti hún því.
Hún hefur þó alltaf verið til staðar
fyrir hann en síðustu ár hefur hún
reynt að kúpla sig út úr meðvirkn-
inni sem hefur gjörsamlega hel-
tekið okkur og stjórnað lífi okkar.
Það er ekki gott að lenda í þeim
pakka og það fer illa með sálina í
manni. Það hefur verið mjög erfitt
fyrir hana að horfa upp á bróður
sinn hverfa inn í þennan heim.“
Þegar sonur Hörpu var átján
ára gamall var hann handtekinn
fyrir þjófnað á tölvubúnaði, til að
fjármagna fíkniefnakaupin. Þá
lenti hann á sakaskrá og fór í fyrsta
skiptið í meðferð við vanda sínum.
Fyrst inn á Vog og síðan í eftirmeð-
ferð á Staðarfelli.
„Það gekk ágætlega að koma
honum í meðferð þá því að hann
var tekinn strax inn. En eftir þetta
var það alltaf erfitt sérstaklega á
sumrin því þá voru deildirnar lok-
aðar, bæði 33A og göngudeildin á
Vogi. Fyrir fjórum árum vildi hann
komast í meðferð í október en
komst ekki inn fyrr en í desember.
Ég hef þurft að sitja yfir honum og
vakta hann heima. Í eitt skiptið
hafði hann tekið svo mikið af töfl-
um að hann datt út. Biðtíminn er
alveg skelfilegur. Móðir á aldrei að
þurfa að sitja yfir barninu sínu í
fráhvörfum. Ég er búin að gera það
nokkrum sinnum og systir hans
líka sem hefur verið stoð okkar og
stytta í gegnum þetta allt,“ segir
Harpa.
Fyrirlitning og engin tækifæri
Harpa segir að sonur hennar hafi
notað mikið af lyfseðilsskyldum
lyfjum, svokölluðu læknadópi.
Þau efni hafi reynst vera þau verstu
af öllum. Til að fjármagna neysl-
una hafi hann leiðst út í þjófnað.
Því hafi hann verið handtekinn
nokkrum sinnum og látinn dúsa í
fangaklefa yfir nótt. Hún segir:
„Það er stórhættulegt að setja
fíkil í fangaklefa. Rétt eins og ef
einhver með sykursýki er settur
inn án aðstoðar. Fráhvörfin eru
alvarleg og ef þau eru ekki með-
höndluð rétt getur fíkillinn hrein-
lega dáið. Lögreglan veit þetta en
það eru engin úrræði til staðar.“
Aníta Estíva Harðardóttir
anita@dv.is „Móðir á aldrei
að þurfa að
sitja yfir barninu
sínu í fráhvörfum
Harpa Hildiberg
Böðvarsdóttir