Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.2018, Qupperneq 90

90 MATUR 23. nóvember 2018
„Gráfiðraður fuglinn hékk á
snúrustaurnum í garðinum
heima. Hann var bundinn upp
á fótunum og langur hálsinn
lafði einhvern veginn niður
þannig að hausinn slóst utan
í snúrustaurinn þegar nóv-
embervindurinn blés. Ég vor-
kenndi veslings fuglinum að
hanga svona alla daga. Minnti
mig á svaninn sem dó í sögunni
um Dimmalimm. Ég var ekki
viss um af hverju hann hékk
þarna, svona steindauður.
Svo einn daginn í des-
ember var hann horfinn af
staurnum. Daginn fyrir Þor-
láksmessu var sér-
kennileg lykt í loft-
inu sem barst frá
bílskúrnum þar
sem aldrei var
geymdur bíll.
Það var eitt-
hvað verið að
sýsla með
logsuðutæki.
Á aðfangadagskvöld var jóla-
maturinn borinn fram. Þegar ég
sá kjötið á fatinu spurði ég: „Er
þetta fuglinn sem var á staurn-
um?“ Þegar ég fékk staðfestingu
á því sat ég hnípinn í sætinu
mínu það sem eftir lifði kvölds.
Ég borðaði bara desertinn. Kokk-
teilávexti úr dós með rjóma út á.
Sannkallað lostæti.“
Valgeir Skagfjörð, listamaður,
framhaldsskólakennari og mark-
þjálfi
„Svipurinn á systrum mínum
tveimur er það sem fyrsta kom
upp í hugann þegar ég var beðin
að rifja upp minningar tengd-
ar jólamatnum. Ég er þeirra elst
og því fyrst að ná þeim óvinsæla
(van)þroska að vera alveg jafn
spennt fyrir jólamatnum og pökk-
unum. Allt árið sæti ég gagnrýni
frá öllum fjölskyldumeðlimum
fyrir að borða óheyrilega hægt.
Sem ég geri. En það er alveg sér-
staklega illa liðið þann 24. desem-
ber. Þónokkur jól þurfti ég því að
reyna að njóta hamborgarhryggj-
arins hennar mömmu undir star-
andi augnaráði systra minna sem
höfðu allan daginn legið und-
ir jólatrénu og potað í, hrist og
jafnvel þefað af pökkunum. Það
gerðist! Ég reyndi að láta þetta
ekki á mig fá, lagði reglulega frá
mér hnífapörin og reyndi að
brydda upp á skemmti-
legum og jólalegum um-
ræðum. Það þótti systr-
um mínum ekki vænt
um og héldu áfram að
horfa píreygar á mig. Ég held að
þær hafi verið hættar að blikka
augunum á þessum tímapunkti.
Í minningunni var ég enn að
tyggja síðasta bitann þegar systur
mínar voru búnar að planta sér
við rætur jólatrésins. Ég
lét þetta þó ekki beygja
mig og borða enn
lúshægt, alla daga
ársins.“
Birta Björns-
dóttir frétta-
kona
„Þetta var á þeim tíma þegar raf-
magnið sló stundum út á Íslandi
og fólk varð bara að bíða eftir
að það kæmi aftur. Þetta þurfti
akkúrat að gerast í Vesturbænum
klukkan sirka 18 á sjálfu aðfanga-
dagskvöldi, sem er kannski ekki
besti tíminn. Sem betur fer var
gæsin elduð en mamma og pabbi
þurftu að ná í tjaldprímusinn til
að gera sósuna og meðlætið og
afi fór með kartöflurnar til systur
mömmu til að sjóða þær. Kveikt
var á fullt, fullt af kertum úti um
allt hús. Það var svo ótrúlega kósí
að borða við öll kertaljósin, ekk-
ert sjónvarp, sími, útvarp, ekkert
áreiti, bara við fjölskyldan saman
að njóta jólanna og félagsskapar
hvert annars.
Við erum
mikið jóla-
fólk og eig-
um alveg
dásamlegar
jólaminn-
ingar en þetta
eru ein bestu og
yndislegustu jól sem við höfum
átt. Mamma með hárið sleikt við
andlitið af því að það var ekki raf-
magn fyrir hárblásarann. Það er
til mynd af þessu og mamma svo
sæt að elda við prímusinn með
sleikt hárið og allt í kertum."
Tara Brekkan Pétursdótt-
ir, samfélagsmiðlastjarna og
förðunarfræðingur
Varahlutaverslun
og þjónusta
TANGARHÖFÐA 4
110 REYKJAVÍK
SÍMI 515 7200
www.osal.is
osal@osal.is
FAX 515 720
ÓSAL VARAHLUTAVERSLUN
Jólasveinaverksmiðja í pínulitlu eldhúsi og ör í lófa
n Þekktir Íslendingar deila jólaminningum tengdum mat n Valgeir Skagfjörð gat ekki borðað aðalréttinn n Júlía Margrét deildi óvænt jólum með manni með hatt
„Svínakótelettur voru á borð-
um minnar fjölskyldu allt mitt
uppvaxtarskeið og þær eru því
jólamaturinn minn. Hann hafði
komið bæði frá heimili mömmu
og pabba og því voru engin átök
þegar þau tóku saman, um hvað
væri jólamaturinn. Ég, eins og
sönnum eiginmanni sæmir, gaf
mínar jólamatarhefðir eftir þegar
ég tók saman við mína góðu
konu. Það er góður matur, ham-
borgarhryggur og ekki yfir neinu
að kvarta þar. En við bræðurnir
vöðum skafla og heiðar með fjöl-
skyldurnar milli jóla og nýárs ef
veður leyfir í sveitina til mömmu
og pabba til þess að komast
í svínakótelettur í raspi með
brúnuðum kartöflum, rauð-
káli, grænum baunum og jóla-
öli. Maður grennist ekkert þann
dag.“
Einar
Bárðarson, al-
mannatengill
„Maður grennist ekkert þann dag“
„Mín helsta minning er nokkuð
fersk en þetta var í hitteðfyrra, en
mögulega sú trámat ískasta á þess-
um 27 árum mínum. Á jólunum
galdrar móðir mín fram rækju-
kokteil sem við höfum alltaf borð-
að. Hann er án efa það besta sem
ég fæ í lífinu og ég er strax byrj-
aður að hlakka til. Þetta var sem
sagt þannig að mamma var búin
að kaupa öll hráefnin og það sem
hún þurfti til að elda jólamatinn.
Nema hvað að ég sá iceberg-salat
í ísskápnum. Ég kannaði þá mál-
ið og móðir mín tilkynnti mér að
það hefði ekki verið til gott kína-
kál í búðinni svo við þyrftum bara
að hafa iceberg salat í rækjukok-
teilnum. Nú vil ég ekki einu sinni
telja viðbrögð mín dramatísk, en
ég vissi ekki hvort ég ætti að gráta
eða hlæja. Við gerðum okkur ferð
til Egilsstaða, en fjölskyldan er
á Seyðisfirði, á Þorláksmessu og
gerðum dauðaleit að ásættanlegu
kínakáli. Það hafðist og jólin gátu
þá loksins komið. Jú vinir, jólin
snúast svo sannarlega um hefðir
og enginn, ekki einu sinni móðir
mín, vogar sér að rústa rækjukok-
teil móður minnar.“
Helgi
Ómarsson,
ljósmyndari
og stjórnandi
hlaðvarpsins
Helgaspjallið
„Á æskuheimili mínu var
möndlugrauturinn á aðfanga-
dagskvöld órjúfanlegur hluti af
jólahefðinni. Það var alltaf mik-
ill spenningur í kringum möndl-
una. Ég á eina mjög skýra minn-
ingu þar sem föðurbróðir minn
var hjá okkur. Ég hef líklega verið
um fimm ára aldurinn. Frændi
minn stríddi mér mikið á því að
hann myndi hreppa möndluna
þetta kvöld. Kappið var gjörsam-
lega að fara með
mig og ég var
orðin mjög æst
yfir þessum mál-
um, missti alla
matarlyst og sá alls
ekki að mandlan stóð
lóðrétt upp úr minni eigin graut-
arskál!“
María Heba Þorkelsdóttir
leikkona
Dauðaleit að kínakáli
Meðlætið eldað á prímus
Náði fyrst óvinsælum (van)þroska
„Er þetta fuglinn sem var á staurnum“
Kappið fór með leikkonuna