Tímarit Máls og menningar - 01.11.2015, Blaðsíða 6

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
6 TMM 2015 · 4
Viltu segja mér frá bernskustöðvum þínum?
Ja, ég er Reykjavíkurbarn en fór norður á sumrin í heimsókn til móður­
ömmu og afa, Sveinsínu Bergsdóttur og Ingimundar Bjarnasonar sem
bjuggu á Sauðárkrók; fyrst á Willisjeppanum og síðan á Dodginum, tólf
tíma akstur í rykmekki og alltaf jafn bílveik. Ég fékk líka að vera í sveit hjá
Herdísi og Stefáni í Brennigerði og annast hænurnar. Ég vissi það ekki þá að
Ingibjörg vinkona mín skottaðist um nokkrum þúfum sunnar, í Útvík, þar
sem hún ólst upp. Við kynntumst ekki fyrr en í Menntaskólanum við Sund.
Ég kom úr sveitinni með sömu klippingu og bróðir minn og var ávörpuð
sem strákur í búðum; „hvað ætlar þú að fá væni minn?“ Ég ákvað þá að
ég ætlaði að verða stelpa í náinni framtíð. Draga skýr mörk. Ólíkt þeim
mörkum sem ég dreg milli kynvitunda í skáldsögum mínum.
Viltu segja mér meira frá umhverfinu þar? Í Skagafirðinum?
Þótt ég sé ekki framsóknarmaður þá er ég rosalega viðkvæm fyrir
Skagafirðinum. Ég verð alltaf heiðrík og meyr inni í mér þegar ég horfi yfir
fjörðinn og eyjarnar. Ég veit ekki fallegra útsýni á Íslandi nema kannski
á nokkrum stöðum þar sem búið er að virkja – þ.e. fegurðin áður en var
virkjað – eða stendur til að virkja. Ég sæki sviðsmyndina að síðrómantískri
Upphækkaðri jörð að nokkru leyti í þetta umhverfi; þar er kirkjugarður upp
á „fjalli“ og miðlæg smiðja en afi var járnsmiður og smíðaði í opnum eldi.
Manstu hver var fyrsta minning þín?
Fyrsta minning mín er af ljósi. Við bjuggum þá við enda flugvallarins
í Vatnsmýrinni, þangað bárust ljósin frá ljóskeilu í Öskuhlíðinni, af toppi
hitaveitutankanna. Ljóskeilan snérist, gul, rauð og græn og var ætluð flugvél­
unum. Ég man eftir því, ég var enn á handlegg þannig að kannski hef ég verið
níu mánaða gömul eins og Flóra Sól í Afleggjaranum, en eftir að orðin komu
í mig skildi ég að þetta var minning um fegurð, leið inn í ævintýri, inn í aðra
heima. Síðan víkkar vitundin smámsaman út eins og gárurnar og hringirnir
á Tjörninni. Þeir tengjast minningu eldra barns, kannski tveggja ára. Ég nota
hugmyndina um hringina í Rigningu í nóvember, hvernig þeir gefa manni
til kynna að maður sé hugsandi vera – vitund – inni í miðjum hringnum.
Svo bætast við fleiri hringir eftir því sem maður eldist og þroskast og svo
náttúrlega skarast hringirnir við annarra manna hringi og búa til sniðmengi.
Falleg lýsing, takk. Hvort fannst þér skemmtilegra að vera barn eða
unglingur?
Mér fannst skemmtilegra að vera unglingur. Mér leiddist mikið sem barn.
Ég bjó við ást, öryggi og frelsi en mér fannst barnæskan vera eins og langur
hurðalaus endalaus gangur, mig langaði burtu, mér fannst öll barnæskan
vera bið eftir því að fara út í heim og sjá hvernig hann liti út. Mér var í
fyrsta sinn treyst fyrir að fara til útlanda þegar ég var fjórtán ára og þá