Tímarit Máls og menningar - 01.11.2015, Síða 131

D j ú p s p e n n u s a g n a h ö f u n d u r i n n P i e r r e L e m a i t r e
TMM 2015 · 4 131
sem er snilldargóður og hugmyndaríkur teiknari, og föður hans sem er gall­
harður viðskiptajöfur. Smám saman fer faðirinn, Péricourt, að sjá eftir því að
þeir feðgar skuli aldrei hafa náð saman. Hann fer að gruna að sonur hans sé í
raun og veru látinn og fær sterkar og sterkar á tilfinninguna að grunur hans
sé réttur. Spurningin sem leiðir lesandann áfram er svo þessi: tekst honum
að rekja slóð sonar síns?
Það er erfitt að flokka þessa skáldsögu Lemaitres, rétt eins og spennu­
sögurnar hans, eða meta­spennusögurnar eins og þær eru kallaðar og ef
til vill mætti þýða sem djúpspennusögur. Söguleg, sálfræðileg, félagsleg
skáldsaga, jafnvel skálkasaga í anda Don Kíkóta og Gerplu, allt gæti þetta átt
við þessa sögu sem þó er á ýmsan hátt byggð upp eins og spennusaga. Þannig
tekur Édouard þátt í ærið grófu fölsunarmáli ásamt Albert: útbýr kynn­
ingarrit um minnismerki um fallna hermenn sem aldrei voru til og selur
það út um allt Frakkland… Og svindlið svínvirkar, þeir félagar græða á tá
og fingri. Komast þeir upp með þetta? Þar með fer af stað æsileg atburðarás
og kapphlaup við tímann, höfundurinn platar lesandann aftur og aftur og
endirinn er í hæsta máta grátbroslegur. Þetta er bók sem enginn meðal­
höfundur gæti skrifað, enda hefur hún selst í bílförmum og verið marg­
verðlaunuð frá því hún kom út fyrir réttum tveimur árum.
Pierre Lemaitre er brautryðjandi meðal frönskumælandi spennusagna­
höfunda, og hefur með skáldsögum sínum numið nýjar lendur í frönskum
samtímabókmenntum.