Ófeigur - 15.05.1956, Page 34

32
ÓFEIGUR
aðilinn snýr sér að almenningsálitinu og freistar að
skapa ákveðinn, réttlátan og þjóðhollan dóm um sak-
arefnið.
*
Það vitnaðist, að líkindum úr prentsmiðju Ófeigs,
að þar mundi verða birt ritgerð um málið. Ritstjóri
Mánudagsblaðsins spurði hvort það væri rétt, að ég
ætlaði að skýra frá umræddu sakarefni, og kvað ég
það rétt vera. Blaðið skýrði síðan stuttlega frá samtali
okkar, en með því hafði ritstjórinn, óviljandi, sama
sem kveikt í púðurtunnu. Áhugi almennings fyrir mál-
inu var svo eindreginn, að slíks eru ekki dæmi fyrr
eða síðar um nokkurt prentað mál hér á landi. Þó að
hér hefði verið um að ræða fyrstu útkomu Gunnars-
hólma og Lofsöngs Matthíasar og almenningur hefði
vitað um hvílíkir kjörgripir væru þar í boði, þá hefði
áhuginn ekki getað verið ákveðnari en hann reyndist
í þetta sinn.
En hér var, því miður. ekki um að ræða ódauðlegt
kvæði, heldur einfalda blaðamannslýsingu á frumstigi
rannsóknar í okurmáli. En Reykvíkinagr létu ekki að
sér hæða. Þó að mannfélagið gæfi enga skýrslu um
Gunnarsbúð, þá vildu þeir fá, og það strax, þá litlu
vitneskju, sem fáanleg væri um ástandið í Gunnars-
búð. Þrír staðir komu á þessum dögum inn í sögu
andlegra mála á íslandi. Steindórsprent, Tjarnargötu 4;
Þorvaldur Sigurðsson bókbindari, Leifsgötu 4, og af-
greiðsla Ófeigs, Laugavegi 7. Aðsóknin að öllum þess-
um stöðum var svo mikil, þegar von var á ritlingnum „18
milljónir í Austurstræti“, að þar var hvergi vinnufært.
Sérstaklega voru forráðamenn prentsmiðjunnar mjög
fýsandi að fá ritið úr prentsmiðjunni, til að fá færri
óboðná gesti innan um vélarnar.
Þó tók fyrst steininn úr, þegar byrjað var að selja
ritið. Var víða ös, en þó mest í blaðasölu Sigfúsar Ey-
mundssonar, Austurstræti 18. Sú nýjung hefur aldrei
gerzt hér á landi, að biðröð hafi myndast við einhverja
stærstu bókabúð Reykjavíkur, til að fá sem allra fyrst
handa milli prentað mál um viðburði dagsins í höfuð-
staðnum. Þessi óvenjulegi áhugi spratt af því að al-
menningi þótti dularfullt og óskiljanlegt, að hvorki