Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 34

Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 34
32 ÓFEIGUR aðilinn snýr sér að almenningsálitinu og freistar að skapa ákveðinn, réttlátan og þjóðhollan dóm um sak- arefnið. * Það vitnaðist, að líkindum úr prentsmiðju Ófeigs, að þar mundi verða birt ritgerð um málið. Ritstjóri Mánudagsblaðsins spurði hvort það væri rétt, að ég ætlaði að skýra frá umræddu sakarefni, og kvað ég það rétt vera. Blaðið skýrði síðan stuttlega frá samtali okkar, en með því hafði ritstjórinn, óviljandi, sama sem kveikt í púðurtunnu. Áhugi almennings fyrir mál- inu var svo eindreginn, að slíks eru ekki dæmi fyrr eða síðar um nokkurt prentað mál hér á landi. Þó að hér hefði verið um að ræða fyrstu útkomu Gunnars- hólma og Lofsöngs Matthíasar og almenningur hefði vitað um hvílíkir kjörgripir væru þar í boði, þá hefði áhuginn ekki getað verið ákveðnari en hann reyndist í þetta sinn. En hér var, því miður. ekki um að ræða ódauðlegt kvæði, heldur einfalda blaðamannslýsingu á frumstigi rannsóknar í okurmáli. En Reykvíkinagr létu ekki að sér hæða. Þó að mannfélagið gæfi enga skýrslu um Gunnarsbúð, þá vildu þeir fá, og það strax, þá litlu vitneskju, sem fáanleg væri um ástandið í Gunnars- búð. Þrír staðir komu á þessum dögum inn í sögu andlegra mála á íslandi. Steindórsprent, Tjarnargötu 4; Þorvaldur Sigurðsson bókbindari, Leifsgötu 4, og af- greiðsla Ófeigs, Laugavegi 7. Aðsóknin að öllum þess- um stöðum var svo mikil, þegar von var á ritlingnum „18 milljónir í Austurstræti“, að þar var hvergi vinnufært. Sérstaklega voru forráðamenn prentsmiðjunnar mjög fýsandi að fá ritið úr prentsmiðjunni, til að fá færri óboðná gesti innan um vélarnar. Þó tók fyrst steininn úr, þegar byrjað var að selja ritið. Var víða ös, en þó mest í blaðasölu Sigfúsar Ey- mundssonar, Austurstræti 18. Sú nýjung hefur aldrei gerzt hér á landi, að biðröð hafi myndast við einhverja stærstu bókabúð Reykjavíkur, til að fá sem allra fyrst handa milli prentað mál um viðburði dagsins í höfuð- staðnum. Þessi óvenjulegi áhugi spratt af því að al- menningi þótti dularfullt og óskiljanlegt, að hvorki
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.