Tímarit Máls og menningar - 01.02.2005, Page 118

Tónlist
óheyrilegur. Þröstur samþykkti greinina og birtist hún um miðjan september
þegar vetrarstarf Sinfóníunnar var nýlega hafið.
Fjaðrafok
Ég varð alveg steinhissa á fjaðrafokinu sem greinin olli. Viðtöl og greinar um list-
ræna stefnu Sinfóníunnar voru í Mogganum í marga daga á eftir, meira að segja
heilt Reykjavíkurbréf, og Halldór Hauksson, tónlistargagnrýnandi Ríkisútvarps-
ins og formaður vinafélags Sinfóníunnar, bauð mér að vera með framsögu á
málþingi um Sinfóníuna í Iðnó í byrjun október.
Málþingið var um hámenningu og lágmenningu og hlutverk Sinfóníunnar,
sérstakiega gagnvart íslenskri nútímatónlist. Aðrir sem héldu þarna erindi voru
Hjálmar H. Ragnarsson, rektor Listaháskólans; Sigfríður Björnsdóttir, forstöðu-
maður Tónverkamiðstöðvarinnar og Arnþór Jónsson, fýrrverandi formaður
verkefnavalsnefndar Sinfóníunnar.
í ávarpi mínu sagði ég meðal annars þetta: „Við megum ekki gleyma að tón-
listarmenningin er ein af forsendum þess að við getum kallað okkur menning-
arþjóð. Þjóðlegur hluti íslenskrar tónlistarmenningar er það sem gefur henni
sérstöðu og því er nauðsynlegt að hlúa að sérkennum íslenskrar tónlistarmenn-
ingar og hvetja til nýsköpunar. Þetta er staðreynd, burtséð frá því að stór hluti
íslenskra tónverka sé kannski ekkert ýkja merkilegur. Ég er því á þeirri skoðun
að ný íslensk tónlist verði að vera stærri hluti af listrænum markmiðum Sinfón-
íunnar en verið hefur undanfarin ár. Skemmtunar-mælikvarðinn má ekki vera
allsráðandi, hljómsveitinni ber skylda til að gefa íslensku tónskáldunum ríku-
legri tækifæri til að koma tónlist sinni á framfæri."
Hústónskáld Sinfóníunnar
Félagar mínir við pallborðið voru á svipuðum nótum, og flestir áheyrenda sem
stóðu upp og tóku til máls virtust vera það líka. Þröstur Ólafsson, framkvæmda-
stjóri hljómsveitarinnar, tilkynnti á málþinginu að fjárveiting hefði fengist fyrir
því að Sinfónían myndi framvegis eiga náið samstarf við eitthvert tiltekið
íslenskt tónskáld og að Atli Heimir Sveinsson yrði þar fyrstur í röðinni. Ég held
að flestir hafi verið sammála um að það lofaði góðu.
Annars verður tíminn að leiða í ljós hvað þessi umræða mun leiða af sér; ég
bíð a.m.k. spenntur eftir að sjá næstu vetrardagskrá Sinfóníunnar. Mér finnst
ágætt að hljómsveitin skuli vera búin að koma sér upp „hústónskáldi“ - ég sakn-
aði fyrirkomulagsins á árum áður sem kallað var „tónskáld vetrarins“, en þá voru
flutt allnokkur verk eftir eitthvert tiltekið tónskáld ár hvert og fékk maður
þannig einskonar þverskurð af starfi tónskáldsins. Síðasta „tónskáld vetrarins"
var einmitt Atli Heimir, og því fannst mér það skjóta skökku við að ráða hann
sem fyrsta hústónskáld Sinfóníunnar þrátt fyrir að ég hafi ekkert á móti honum
sem slíkum. Þetta er samt spor í rétta átt og verður vonandi gaman að heyra
útkomuna.
116
TMM 2005 • 1