Heimsmynd - 01.03.1988, Síða 14

Tryggvi: „Ef pólitíkusar eru að
hafa bein afskipti af
ákvarðanatöku bankaráðanna,
hver ber þá ábyrgðina ef illa fer?
Ábyrgð og vaid verða að haldast
í hendur.“
Ami Vilhjálmsson
gerði sér vonir um að
vinnubrögð forystu
Sjálfstæðisflokksins
spyrðust út og að til
kæmi þrýstingur hins
almenna flokksmanns.
urðsson greinilega tekið sinnaskiptum í
málinu. Sjálfur var hann ekki til frásagn-
ar um ástæðuna þegar þessi grein var
skrifuð, enda staddur erlendis. Hins veg-
ar hefur heyrst að um miðjan ágúst, um
sama leyti og nafn Sverris bar fyrst á
góma í sambandi við bankastjórastöð-
una, hafi þeir farið saman ( laxveiði,
hann og Sverrir Hermannsson, þar sem
margt gæti hafa verið skrafað.
Það vakti einnig athygli ýmissa,
að samgangur Sverris Her-
mannssonar og Kristins Finn-
bogasonar varð allnáinn þegar
leið á haustið, en fram til þess tíma voru
þessir menn ekki nákunnugir, eins og
Sverrir staðfesti síðar, þegar hann var
inntur eftir laxveiðisögunni. Hann rám-
aði þá eitthvað í að hafa farið í laxveiði-
ferð með Pétri.
„Við Pétur erum gamlir og grónir vin-
ir,“ sagði Sverrir. „Bíddu við! Fyrst þú
spyrð, þá man ég að við fórum saman
einhvern tíma í ágúst, í Stóru-Laxá í
Hreppum, eina tvo daga. Pað var Barði
Friðriksson sem stóð fyrir því, og við
fórum með Matthíasi Johannessen morg-
unblaðsritstjóra. Gjörsamlega laxlaus á
og enginn okkar fékk titt.“
En það fylgir einnig sögunni, að þegar
Jónas Haralz frétti af því að til hefði
staðið að þrýsta málinu í gegn á þessum
fundi, hafi hann brugðist ókvæða við.
Hann hafi haft samband við Porstein
Pálsson, og lagt að honum að reyna að
fresta málinu. Ekki reyndist unnt að fá
vitnisburð Jónasar um þetta atriði þegar
greinin var skrifuð því hann var staddur
erlendis. En Þorsteinn Pálsson vildi ekk-
ert um þetta segja annað en það, að þeir
Jónas væru oft í sambandi, og hefðu
meðal annars talað saman vegna þessa
máls. „Hins vegar var það alltaf mín
skoðun að þetta mál ætti ekki að afgreið-
ast fyrr en síðari hluta vetrar," segir Þor-
steinn.
„Það sem næst gerðist í málinu var að
Pétur Sigurðsson bað okkur Brynjólf
Helgason, starfsbróður minn í Lands-
bankanum, að gera tillögur að nýju
starfsskipulagi aðstoðarbankastjóra," segir
Tryggvi.
Þótt ekki sé meira sagt með orðum,
þarf ekki glöggt auga til að sjá hvers
vegna aðstoðarbankastjórastaða var færð
í tal á þessu stigi málsins. Vel má af því
skilja þá vísbendingu að Tryggva Páls-
syni hafi staðið aðstoðarbankastjóra-
staða til boða sem sárabót fyrir aðal-
bankastjórastöðuna. Hugsunin var
greinilega sú, að ráða þá sem fagþekk-
inguna höfðu í stöður aðstoðarbanka-
stjóra, svo hægara væri um vik að út-
hluta flokksgæðingi aðalbankastjóra-
stöðunni.
Það er skemmst frá því að segja að
Tryggvi og Brynjólfur (sem einnig var
vitað að hafði áhuga á landsbankastjóra-
stöðunni, enda þaulreyndur og gagn-
menntaður bankamaður) unnu áætlun,
sem bankastjórn lagði síðan fyrir banka-
ráð, um fölgun aðstoðarbankastjóra úr
tveimur í fimm. Árni Vilhjálmsson var á
móti tillögunni í bankaráði, og sá ekki
ástæðu til svo mikillar fjölgunar aðstoð-
arbankastjóra. Hann sagði í samtali við
HEIMSMYND að efnisleg rök hefði
vantað, til að mynda nánari skýringar á
tilgangi þess að ráða þrjá nýja aðstoðar-
bankastjóra.
„Með þessu móti var einfaldlega verið
að búa til nýtt lag stjórnenda í bankan-
um, sem hefði gert það að verkum að
aðrir yfirmenn bankans hefðu fjarlægst
bankastjórn. Ég var þeirrar skoðunar að
ekki væri þörf á nema einum aðstoðar-
bankastjóra að auki, og sú afstaða mið-
aðist við það að bankinn þyrfti vaska
menn í stöðu bankastjóra, og einn að-
stoðarbankastjóri að auki ætti alveg að
nægja til að leysa aðalbankastjóra af
hólmi þegar svo bæri undir.“
Margan grunar að með þessu hafi
Árni Vilhjálmsson viljað koma í veg fyrir
að pólitísk afskipti af ráðningu banka-
stjóra rynnu jafn ljúflega í gegn og ann-
ars hefði orðið, ekki síst með það í huga
að Árni sagði sig síðar úr ráðinu. Þótt
það hafi ekki verið yfirlýstur tilgangur
hans, er ljóst að afstaða hans og mál-
flutningur gegn ráðningu þriggja nýrra
aðstoðarbankastjóra var til höfuðs þeirri
hugmynd að láta aðstoðarbankastjóra-
stöðurnar auðvelda Sjálfstæðisflokknum
eftirleikinn með ráðningu Sverris.
Ber nú fátt til tíðinda fyrr en á banka-
ráðsfundi þann 29. desember, þar sem í
ráði var að ganga endanlega frá banka-
stjóraráðningunni. Þá bregður svo við að
Pétur Sigurðsson ítrekar fyrri tillögu um
Sverri Hermannsson, en Arni Vilhjálms-
son leggur fram tillögu um að Tryggvi
Pálsson verði ráðinn, og hlýtur stuðning
Eyjólfs K. Sigurðssonar, fulltrúa Al-
þýðuflokksins. Samkvæmt heimildum
HEIMSMYNDAR mun Pétur Sigurðs-
son hafa lýst því yfir að tillagan um
Sverri Hermannsson nyti stuðnings að
minnsta kosti tveggja bankaráðsmanna,
það er hans sjálfs og Kristins Finnboga-
sonar. En Kristinn mun þá hafa kveðið
upp úr með að afstaða sín væri enn ekki
opinber. Lúðvík Jósefsson, fulltrúi Al-
þýðubandalagsins, bað um sólarhrings
frestun á málinu.
„Sá fundur sem haldinn var daginn
eftir, þann 30. desember, var hefðbund-
inn árslokafundur ráðsins, og mér er
kunnugt um að Lúðvík Jósefsson hafði
tekið ákvörðun um að styðja mig í starf-
ið,“ segir Tryggvi Pálsson
Samkvæmt því hefði hann verið ráð-
inn bankastjóri Landsbankans á þessum
fundi, ef Pétur Sigurðsson hefði ekki til-
kynnt að málinu skyldi frestað fram í
Framhald á bls. 106
14 HEIMSMYND