Heimsmynd - 01.03.1988, Blaðsíða 38

Hann er maður sem setur
bensíngjöfina í botn þótt
hann eigi nauðlendingu vísa,
í því skyni að koma góðri
frétt á skjáinn. Hann er maður andar-
taksins, upplifunarinnar, einn af gleði-
gjöfum þjóðarinnar undanfarna áratugi
og sá grínisti íslenskur sem hefur notið
stöðugra vinsælda allan sinn feril og eng-
inn amast við þótt taki bakföll og segi
vafasama brandara á skjám ríkissjón-
varpsins. Hann er einn af elstu starfs-
mönnum fréttastofu ríkissjónvarpsins og
fékk unga fréttakonu til að taka andköf
þegar hann sat við hlið hennar í beinni
útsendingu í nærbuxum við bindi, skyrtu
og jakka. Hann hefur einnig komið öðru
starfsfólki fréttastofunnar til að svitna
sökum vinnubragða sinna sem oft eru Iítt
undirbúin þótt sjaldnast skeiki honum í
beinni útsendingu.
Ómar Ragnarsson er grínisti sem tek-
ur hlutverk sitt mun alvarlegar en fólk
áttar sig almennt á. Þess vegna er hann
líkur hirðfíflunum sem voru Shakespeare
svo hugleikin. Og þar sem hann bregður
sér í gervi fíflsins mitt í darraðardansin-
um bregður fyrir bliki í augunum sem
fáir sjá. Bliki þess er sjálfur sér og harm-
ar en dreymir þó um annað hlutskipti.
Það eru þrír áratugir liðnir frá því að
Ómar Ragnarsson hóf feril sinn sem
skemmtikraftur. Þá þegar vissu skólafé-
lagar hans í MR að hann bjó yfir þessum
hæfileika, því að æringjahátturinn kom
snemma í ljós. Rauðhærður sonur vöru-
bflstjórans fór með skólafélagana í bfltúr
eftir ball. Allir hlógu hátt, sungu dátt og
grínuðust, sem hljómar eins og ung-
mennafélagsævintýr nú, mörgum árum
síðar. Meira að segja æringjaforinginn
sjálfur sat edrú við stýrið og var hreinn
sveinn allt þar til hann kynntist núver-
andi eiginkonu sinni rúmlega tvítugur.
Þau eignuðust börn og buru eins og í
ævintýrunum, og alls urðu þau sjö. Óm-
ar fór um landið og skemmti á héraðs-
mótum með stjórnmálaflokkum sem
vildu hressa upp á ræðuflutning fram-
bjóðenda. Hann varð skemmtikraftur
sem átti sér enga hliðstæðu. Áður höfðu
skemmtiatriði samanstaðið af vísum í
revíustfl eins og komdu og skoðaðu í
kistuna mína. . . Ómar fór að gera grín
að stjórnmálamönnum, síðar Spánarför-
um og flugfreyjum eða öðrum þáttum ís-
lensks þjóðlífs, sem hann gat velt hallær-
islega upp. Hann samdi gríntexta við
þekkt dægurlög og varð hrókur alls fagn-
aðar. „Ég var svo heppinn að koma fram
á því augnabliki þegar þörf var fyrir ný-
breytni. Því fékk ég fljúgandi start,“ seg-
ir hann.
Árið 1969 var hann ráðinn fréttamað-
ur við sjónvarpið og hefur starfað þar
síðan. Galgopahátturinn loddi við hann
og þegar að því kom að hann átti að taka
á alvarlegum málum, fréttum af hrika-
legum atburðum, voru sumir uggandi
um hvort rétt væri „að senda helv. . .
fíflið í slík mál.“
Ómar leysti þau hins vegar vel af
hendi eins og svo margt annað. Stiklur
hans eru löngu viðurkenndar sem einn
athyglisverðasti hluti innlendrar dag-
skrárgerðar ríkissjónvarpsins, en viðtal
hans við einfarann Gísla á Uppsölum,
sem nú er látinn, er flestum sem á
horfðu enn í fersku minni.
Ómar Ragnarsson minnist margra
tímamóta nú þegar nýtt ár gengur í garð:
Hann á 35 ára afmæli sem Ieikari, 30 ára
afmæli sem skemmtikraftur og á næsta
ári 20 ára afmæli sem fréttamaður. Fyrir
mörgum er eins og hann hafi alltaf verið
í sviðsljósinu enda stór hluti fullorðinna
Islendinga sem fyrst fékk smjörþefinn af
honum í barnaafmælum löngu áður en
hann rak á fjörur þeirra á árshátíðum.
Þó er ekki svo ýkja langt síðan hann
leit dagsins ljós í Reykjavík, sama ár og
breskur her sté hér á land. Og þótt hann
hafi oft snúið á örlagadísirnar og gert líf-
ið að græskulausu gamni, hafa erilsöm ár
í skemmtanaiðnaði og fjölmiðlun sett sitt
mark á hann. Hann er sambland af mið-
aldra manni og prakkaralegum strák.
Gengur um með farsíma í fatnaði sem
hæfir sjö barna föður. Viðmælandi hans
getur vart varist brosi andspænis honum
því þannig er allt látbragð hans, en þó er
eitthvað í fasi hans og tali sem gerir
mann hugsi. Það þarf ekki skarpskyggni
til að skynja að hann er lokaður maður
þótt hann sé einlægur. Enda segir Helga
konan hans: „Það veit enginn hvernig
Ómar er innst inni.“
Ef til vill gildir hið sama um alla
aðra menn. En þar sem þjóð-
inni finnst hún eiga Ómar
gildir öðru. Hann segist alinn
upp með fólki sem hafi innprentað sér
einfalda lífsmynd og kannski er æringja-
hátturinn hans leið til að viðhalda henni.
Á sunnudagsmorgni birtist Ómar
Ragnarsson á skrifstofu HEIMSMYND-
AR í Aðalstrætinu. Hann er önnum kaf-
inn maður sem þarf að þjóta út á land
síðdegis og hann er jafnframt upptekinn
við tökur á vinsælum spurningaþætti sín-
um í sjónvarpinu. Áður en hann stígur
fæti sínum yfir þröskuldinn fer þjófa-
varnarkerfið í gang af einhverjum óskilj-
anlegum ástæðum. í gættinni stendur
Ómar með farsímann í hendinni og der-
húfu með eyrnaskjólum. Þegar lögreglan
mætir á skrifstofuna til að handtaka þjóf-
inn er Ómar kominn hálfur upp í glugga-
kistu, glaðhlakkalegur á svip, til að
reyna að binda enda á ærandi hávaðann.
Þegar hann er sestur hringir farsíminn en
hann er fljótur að afgreiða erindi við-
mælandans. Svo brosir hann og hlær eins
og fólk kannast við.
Hann hefur ekki alltaf verið svona
hress. „Ég hefði orðið upplagður túra-
drykkjumaður," segir maðurinn sem
„Ég hef oft orðið smeykur. Mál-
tækið segir að það séu aðeins til
hræddir flugmenn og dauðir flug-
menn.“
f
„Eg áttaði mig ekki á
því að Rotarymenn
voru svolítið öðruvísi.
f
Eg steig á sviðið og
hóf að segja svefnher-
bergisbrandara . . .“
38 HEIMSMYND
FRIÐÞJÓFUR HELGASON