Heimsmynd - 01.03.1988, Síða 94

94 HEIMSMYND
Ragnhildur Hjaltadóttir lögfræö-
ingur starfar í samgönguráöu-
neytinu. „Stíll er fólginn í
ákveönum heildarsvip frá toppi
til táar, hvernig maður ber sig og
hvort hann samræmist persónu-
leika manns."
Spurningin skiptir ekki aðeins máli
þegar fólk er að fara í opinberar móttök-
ur eða samkvæmi þar sem vænst er form-
legs klæðnaðar, hálf-formlegs eða
klæðnaðar að eigin vali þótt viðkomandi
sé ekki viss í sinni sök. Þessi spurning
um í hverju maður eigi að vera er spurn-
ing sem hver einasta kona frá Evu í ald-
ingarðinum Eden hefur spurt sjálfa sig.
íslendingar eru ef til vill öðrum þjóðum
óhefðbundnari í klæðaburði. Þeir eru
nýkomnir til vits og ára í þessum efnum
og láta oftar hendingu ráða eða inn-
kaupastjóra einhverrar tískubúðar á
Laugaveginum. Viðtekið viðhorf er að
vel klæddir séu þeir sem hafi efni á því
eða eyði miklum fjármunum í fatakaup.
Að vissu marki er þetta rétt þótt fjárútlát
séu engin trygging fyrir því að ná árangri
ef hans er óskað. Oftar en ekki er út-
koman jafnvel hálf dapurleg auglýsing
fyrir einhverja fataverslun fremur en að
undirstrika aðlaðandi útlit viðkomandi.
í hverju er stíll fólginn? Er stfll eitt-
hvað í ætt við fagurfræði eða fremur
tísku og þá tísku þeirra ríku? Efvað er
það að vera vel klæddur? Jafnvel á
kreppuárunum átti fólk spariföt og
hversdagsföt og lengi hefur verið talað
um að klæða sig uppá og þá ekki í þágu
spegilsins heldur af virðingu við þá stund
eða stað þar sem menn gerðu sér daga-
mun. Oft er sagt að konur klæði sig
fremur hver fyrir aðra en til að ganga í
augun á karlmönnum, sem oftar en ekki
afklæða þær svo með augunum ef þeim
hefur tekist vel upp. í áranna rás hefur
aðgreining milli sparifatnaðar og hvers-
dagsfatnaðar minnkað. Óformlegur og
þægilegur fatnaður, eins og það er orð-
að, hefur í æ ríkari mæli rutt sér til rúms.
Sumir segja að ein afsökun okkar fyrir
því að vera hirðuleysislega til fara sé sú
að það sé svo þægilegt. Mörgum þætti
ugglaust þægilegt að geta mætt í náttföt-
unum í vinnuna þótt fæstir geri það.
Hvort það er af virðingu við eigin ásjónu
eða umhverfið þá gerir fólk sér dagamun
í klæðaburði. Svo eru náttúrlega þeir
sem sagt er um að eltist við tískuna og