Ársrit um starfsendurhæfingu - 2017, Blaðsíða 25

VIÐTAL
Missti minnið á miðjum vegi
Svo var það þegar ég var að aka Álftanes-
veginn í mars fyrir fimm árum að sú tilfinning
helltist yfir mig að ég vissi ekki hvert ég væri
að fara, hvar ég væri eða hvert ég ætlaði.
Ég stoppaði bílinn og ætlaði að hringja í
manninn minn en ég gat ekki opnað símann
því ég mundi ekki aðgangsorðið. Þetta er
hræðilegasta stund lífs míns. Ég sagði þetta
samt engum, ég var þá enn að kenna og ég
var hrædd um að missa vinnuna.
Ég var sett á lyf við geðhvörfum. Ég gat alveg
mátað mig við maníuna en ég kannaðist ekki
við neitt þunglyndi. Fyrra lyfið sem ég fékk
olli svo miklum taugakippum að ég hætti
fljótlega á því. Þá fékk ég annað og vægara
lyf. Ég átti að taka það í hálfan mánuð án
þess að kvarta yfir aukaverkunum, það
tekur þann tíma fyrir lyfið að fara að virka.
Á þessum fjórtán dögum fékk ég flensu
að ég hélt. Varð alveg óskaplega lasin. Ég
fékk svo mikinn höfuðverk og var farin að
æla þannig að ég fór upp á bráðadeild
Landspítala. Ég var rannsökuð. Í ljós koma
ég væri með sýkingu en svo var ég send
heim og sögð vera með flensu. Ég nefndi
lyfið sem ég var á en var sagt að ekki gæti
verið að þetta væri aukaverkun þess. Heima
varð ég enn veikari og hélt áfram að taka
lyfið, orðin fársjúk með yfir fjörutíu stiga
hita. Þá fór ég aftur á bráðadeildina og var
aftur send heim. Í þriðja skiptið fór ég enn
á bráðdeildina. Þá var hringt út til Svíþjóðar
og þar upplýstist að þetta lyf gæti verið
orsök veikinda minna. Ég var komin með
heilahimnubólgu og lifrarbólgu.
Ákvað fárveik að fara
í guðfræði
Þar sem ég lá þarna við dauðans dyr kom til
mín sú ákvörðun, sem átti sér aðdraganda
frá yngri árum, að fara í guðfræði. Ég fékk
móteitur gegn lyfinu og næstu dagar liðu í
móðu. Ég var reið yfir að hafa verið svona
oft send heim og að ekki hefði verið tekin
blóðprufa hjá mér strax. Biturleikinn læstist
um mig en ég ákvað að leyfa honum ekki
að heltaka mig heldur skrifaði mig frá þessu
þegar heim kom. Það er mín aðferð. Þegar
ég lagaðist fór ég í jóga sem hjálpaði mér
talsvert.
Ég hafði áður skráð mig fjórum sinnum í
guðfræði en þegar til kom fór ég ævinlega í
allt annað nám. Nú ákvað ég að láta á þetta
reyna og skráði mig enn á ný í guðfræðina
og í tvennt annað til öryggis. Ég vissi að ég
gæti ekki kennt og yrði að finna mér eitthvað
annað. Í guðfræðina fór ég, minnislaus,
nánast sjónlaus og orkulaus með
húðblæðingar og leit út eins og „vafasöm
kona“. En það hvarflaði ekki að mér að
gefast upp. Í mér býr seigla sem varð til þess
að ég skráði mig ekki í veikindaleyfi heldur
fór í nám. Ég gat heldur ekki hugsað mér að
þurfa að segja við fólk sem spyrði, að ég væri
veik heima. Það gat ég ekki – heldur vildi ég
fara í nám. En vegna námsins fékk ég ekki
inni hjá VIRK þótt ég leitaði eftir aðstoð þar
á þeim tíma.
Ég kynntist frábærum konum í guðfræði-
deildinni sem hjálpuðu mér að læra, lásu
fyrir mig því ég gat ekki lesið eftir heila-
himnubólguna. Ég bað um að fá að taka
próf heima en fékk synjun. Þá sagði ég við
Guð: „Ég trúi því ekki að guðfræðinámið
stoppi hér.“ Svo lagðist ég upp í rúm en eftir
hálftíma fannst mér að ég ætti að lesa Síðari
Konungabók í Biblíunni. Letrið var smátt
en ég las það eins og það hefði aldrei neitt
komið fyrir mig. Þetta efni kom á prófinu
og ég fékk 8,5. Eftir það gat ég lesið aftur
en mér gekk illa að muna. Ég hélt áfram í
náminu. Mér hafði verið vísað á Reykjalund
og fékk þar inni en frestaði að fara þangað
fram á vor. Ég hætti öllu nema að læra, sinna
heimili og sofa. Ég á þrjú börn og þetta eru
ekki stoltustu foreldraár mín – ég átti ekki
neinn yfirdrátt í orku. Það bjargaði miklu að
ég á frábæran mann sem studdi mig með
ráðum og dáð. Ég komst í gegnum námið
með því að sofa hverja stund sem ég gat.
Hafði fyrst fordóma
gagnvart VIRK
Á Reykjalundi áttaði ég mig svo á að ég væri
með kulnun. Það gerðist þegar ég las viðtalið
sem ég sagði frá í upphafi. Heimilislæknirinn
minn hafði samráð við geðsvið Reykjalundar
og sagði svo við mig: „Nú viljum við að
þú leitir samstarfs við VIRK.“ Ég var ekki
hrifin, hafði fordóma og sagði við sjálfa mig
að ég ætlaði ekki að láta einhver samtök
stoppa mig í lífinu. Ég var illa komin og afar
óróleg innra með mér svo ég lét mér þetta
að kenningu verða og ræddi við ráðgjafa
Kennarasambands Íslands hjá VIRK. Í
framhaldi af því fékk ég endurhæfingarlífeyri
sem greiddur var frá því ég sótti um meðan
ég enn var á Reykjalundi.
Á Reykjalundi var mér uppálagt að gera
lítið og njóta þess. Mér fannst það erfitt,
ég var vön að vinna hratt og mikið. Ég fór
í tíma í núvitund og leið óþægilega fyrstu
tíu tímana. Nú legg ég hins vegar áherslu
á að lifa í núinu. Ég bjó heima meðan á
endurhæfingunni á Reykjalundi stóð, ók
uppeftir á morgnana og svo heimleiðis aftur
síðla dags. Nú þegar ég hugsa til baka finnst
mér dvölin á Reykjalundi hafa verið hrein
paradís.
Þegar ég svo fór í samstarfið við VIRK hafði
ég ráðið mig til að kenna tvö námskeið,
annað í myndlist fyrir ungmenni og hitt var
foreldramorgnar hjá Vídalínskirkju. Ég hafði
unnið þar áður í æskulýðsstarfi. Ég gat ekki
hugsað mér að vera verklaus. VIRK samþykkti
að ég ynni tuttugu og fimm prósent vinnu. Ég
Ég hringdi til að melda mig veika. Daginn
eftir hafði skólastjórinn samband og sagði
mér að ákveðið hefði verið að ég færi í frí
– búið væri að ráða nýjan kennara fyrir
mig. Ég varð fjúkandi reið og fékk mikla
höfnunartilfinningu. Mér fannst sam-
starfsfólkið hafa brugðist mér. Ég fékk í
framhaldi af þessu mikinn heilsukvíða, las
um hvern og einn sjúkdóm sem ég heyrði
af og taldi mig hafa þá alla. Þetta var
ömurlegur tími. Þremur vikum eftir að ég
hætti að kenna fann ég að ég myndi ekki
geta kennt framar.
Alvarleg lyfjaeitrun
Ég hélt áfram að fara til lækna. Einn þeirra
var Hallgrímur heitinn Magnússon. Hann
hlustaði á mig og reyndi að hjálpa mér. En
það dugði ekki. Þar sem ekkert kom í ljós við
allar læknisrannsóknirnar sem ég var í fram
á sumar var ákveðið að ég færi til geðlæknis.
Svo var það þegar
ég var að aka Álftanes-
veginn í mars fyrir fimm
árum að sú tilfinning
helltist yfir mig að ég
vissi ekki hvert ég væri
að fara, hvar ég væri
eða hvert ég ætlaði.“
25virk.is