Gríma - 01.09.1933, Qupperneq 59

DÝRIÐ í HÓLMLÁTURSTJÖRNINNI
57
skjöldótt að lit, meir hvít en dökk, og loðnari að
framanverðu en að aftanverðu. Hún virðist setla að
slást í hópinn og lætur forvitnislega eða kunnug-
lega að kúnum. Drengurinn var hræddur, því að
»þetta var ekki nautkind«, sagði hann. Hann haföi
tág í hendinni, og þegar skepna þessi var komin
á götuna rétt hjá honum, hleypur hann úr götunni
upp í klettana og slær táginni í áttina til hennar
og kallaði hátt og hræddur: »Hvað ætlarðuk Þá
bregður hún við og hendist af götunni frá kúnum
og út í aðra tjörnina. Virtist honum hún ætlaði þar
í kaf, en tjörnin væri of grunn til þess; beið hann
þá ekki heldur boðanna, en hljóp sem fætur toguðu
heim til bæjar, og skildi þar með þeim. Fólk allt
var í óða önn að taka saman hey á túninu. Dreng-
urinn sagði föður sínum frá því, er fyrir sig hefði
borið, en hann sinnti því lítt í svipinn, en sagðist
hafa sárséð eftir því á eftir, þegar hann fór að at-
huga betur frásögn drengsins og inna hann ná-
kvæmar eftir atvikum. Kvaðst hann þá ekki mundu
hafa látið heyið hamla sér frá að forvitnast um
þetta betur. Drengurinn hafði verið mjög nærri
skepnunni og athugað hana glöggt, fullyrti að hún
hefði ekki verið nautgripur; það hefðu ekki verið
á henni klaufir eins og á kúm, heldur fleiri tær en
tvær á hverjum fæti. Piltur þessi var skírleikspilt-
ur og vandaður.
Þennan sama dag sá fólk frá næsta bæ Hólmlát-
urs-kýrnar álengdar og með þeim einn nautgrip,
sem það kannaðist ekki við, en með þeim lit, se:n
drengurinn hafði lýst. Ekki kom sá gripur heim
með kúnum um kvöldið og sást ekki heldur síðan.
En það fullyrtu bændurnir báðir, að á engum bæ