Gríma - 01.09.1933, Síða 65

SAGAN AF NÆFRAKOLLU 63
starfi og breitt allan þvottinn á birkirár í bæjar-
sundinu. Um kvöldið skein tungl í fyllingu á heið-
skírum himni og var yndislegt um að litast. Ása og
Signý heimtuðu af Helgu hverja spjörina á fætur
annari, svo að hún hafði lengi vel engan frið fyrir
þeim. Móðir hennar kom þá til hennar og bannaði
henni að hafa þvottinn úti eftir dagsetur, því að þá
skyldi hátíðin byrja. Tók Helga því vel, en skildi
þó eftir það af þvottinum, sem ekki var alveg þurrt
orðið, til þess að forðast reiði og álas systra sinna
eftir á. Eftir það klæddist hún í sín skárstu fót.
Hafði faðir hennar þá lokað bænum, tekið ofan
húslestrabókina og ætlaði að fara að byrja á jóla-
lestrinum. Þá mundi Helga allt í einu eftir þvotti
þeim, sem eftir var úti, skauzt fram göngin og
opnaði bæinn; hljóp hún upp í sundið, tíndi þvott-
inn á handlegg sér og stökk ofan á hlaðið. Var þá
farið að þykkna í lofti, tungl óð í, skýjum og var
alveg dagsett. Þegar Helga ætlaði inn í bæjardyrn-
ar, stóð þar fyrir ókunnur maður, afar-stór vexti,
grár af hærum og öldurmannlegur. Varð Helgu svo
hverft við, að hún missti niður allan þvottinn og
hljóðaði upp. Þá mælti maðurinn: »Þú þarft ckki
að vera hrædd við mig, því að eg ætla þér fremur
gott en illt«. Náði Helga sér nokkuð við þessi orð
mannsins og fór að virða hann fyrir sér. Á meðan
tók hann grænt klæði, mjög fagurt, breiddi það út
á hlaðinu og mælti: »Ef þú villt vita, hver á að
verða maðurinn þinn, þá skaltu stíga með mér á
klæði þetta; rnuntu þá og verða vísari margs ann-
ars, sem þú hefur nú engan grun um. Helga svar-
aði einuhverju á þá leið, að sig varðaði lítið um
forlög sín fyrr en þau kæmu fram, en svo var hún