Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1996, Blaðsíða 13

sem þarna hefðu dvalizt svo og fjöl-
skyldur þeirra ekki síður. Hún þakk-
aði svo hlýjar hamingjuóskir og góðar
gjafir Hlíðabæ færðar.
á tók Jón Snædal læknir heimil-
isins til máls og flutti fróðleik
góðan. Hann sagði 180 manns alls
hafa dvalizt í dagvistinni á þessum 10
starfsárum. Meðaldvalartíminn verið
u.þ.b. eitt ár; 60% konur, 40% karlar.
Dvalartími verið frá örfáum vikum
upp í tæp 6 ár.
2 - 3 ár væru hið venjulega. Alltaf
væri um ákveðið brottfall að ræða þar
sem fólki líkaði ekki dvölin og þar
væru karlar í miklum meirihluta.
Meðalaldur kvenna hefði verið 76 ár
en karlanna 74 ár. Hann sagði þetta
fólk hafa ákveðna rökhugsun og
ályktunarhæfni, en þaulrædd atriði
með ákveðinni niðurstöðu gætu að
morgni næsta dags verið gleymd.
Hann kvað algengt að ákveðin
persónuleikaeinkenni skerptust við
Hlerað
í hornum
Bóndi einn nyrðra var kærður fyrir að
hafa selt dilkakæfu, sem blönduð var
hrossakjöti. Eftir mikið þóf hjá
sýslumanni viðurkenndi bóndi að hafa
blandað kæfuna til helminga. Sýslu-
maður sagði rannsókn hafa leitt í Ijós
að í kæfunni hefði verið miklu meira
af hrossakjöti svo ekki hefði þetta nú
verið til helminga. “Jú, víst var það”,
sagði bóndi,“eitt lamb á móti einum
hesti”.
heilabilun s.s. að þeir sem áður hefðu
verið stjómsamir létu sér í fáu segjast.
Reynt er að haga öllu sem allra bezt í
þágu aðstandenda þeirra og um leið
þeirra sjálfra. Jónþakkaði samstarfs-
fólki sínu og kvaðst telja það ákveðin
forréttindi að hafa fengið og fá að
starfa með þessu fólki á heimilinu
Hlíðabæ.
Páll Gíslason form. Félags eldri
borgara færði fram hamingjuóskir og
gat um hinn góða hlut Arinbjarnar
Kolbeinssonar að máli þessu. Hann
sagði það sína skoðun að starfsemi
þessi hefði alveg sérstaklega vel til
tekizt og verulegur árangur orðið af
góðu, uppbyggjandi starfi. Hann
færði Hlíðabæ að gjöf lampa með
stækkunargleri og góðu ljósi frá
Félagi eldri borgara.
á talaði Þór Halldórsson form.
Reykjavíkurdeildar RKI. Hann
minnti á “bæina” þrjá Múlabæ,
Hlíðabæ og Foldabæ og þá um leið
**
Stúlka ein kom til læknis, sem sagði
henni að á því léki enginn vafi að hún
gengi með bami. Þá sagði stúlkan:
“Og var það furða”.
**
Bóndi einn réði til sín vinnukonu og
nokkru seinna spurði nágranninn
hvernig gengi:
“Alveg ágætlega. Hún hefur sofið hjá
mér síðan hún kom, nema fyrstu
nóttina”.
**
I kirkju einni úti á landi var komið
fyrir hátalara, sem virðulegur borgari
að í Múlabæ biði annar eins hópur og
hér væri eftir sambærilegri þjónustu.
Þessir þrír “bæir” væru stolt Reykja-
víkurdeildarinnar og nú væri sá fjórði
í uppsiglingu í Mjódd og mundi sá fá
heitið Skógarbær. Þar væri væntan-
legt á næsta ári deildaskipt hjúkrunar-
heimili þar sem yrðu nokkrar undir-
deildir og ein þeirra yrði fyrir minn-
isskerta. Þór kvað útlendinga sem
hingað kæmu afar hrifna af Hlíðabæ,
enda árangur framar öllum vonum.
Starfsemi af þessu tagi væri raunar
alveg sérstaklega í anda Rauða
krossins. Hann afhenti Hlíðabæ pen-
ingagjöf frá Reykjavíkurdeildinni.
Haukur Þórðarson form. SIBS
færði fram hlýjar hamingjuóskir frá
sínum samtökum. Hér væri starfsemi
í farsælum föstum skorðum, reynslan
verið einkar ágæt. Hann sagði ýmsa
spyrja hvað ylli þátttöku SIBS í þessu
verkefni. Upphafið það að Múlalund-
ur flutti úr Armúlanum og þá komu
upp spurningar um nýtingu þess
húsnæðis og þannig varð dagvist
Múlabæjar til, en Hlíðabær svo
afsprengi þess. Hann kvað SIBS
þykja mikill sómi að því að mega hér
koma að verki. SÍBS mun svo færa
Hlíðabæ sérstaka gjöf í tilefni afmæl-
isins.
í Hlíðabæ starfa alls 10 starfs-
menn, þar eru á hverjum tíma 20 ein-
staklingar í 18 rýmum sem heimild
er fyrir, starfstími er frá kl. 8 - 16 alla
virka daga.
Ritstjóri þakkar góða stund í Hlíða-
bæ þar sem voru veizluföng glæsileg
og viðtökur allar vermandi. Öryrkja-
bandalag Islands biður starfinu í
Hlíðabæ blessunar og farsællar fram-
tíðar.
H.S.
í sókninni hafði gefið til minningar
um konu sína.
**
Maður einn vestra, sem aðeins hafði
verið kvæntur í þrjár vikur, sótti um
skilnað og bar fram þá ástæðu við
bæjarfógetann, að hann hefði ekki
verið búinn að fá sér gleraugu þegar
hann kvæntist.
**
Einu sinni spurði maður annan mann
er Svanur hét, hvaðan Svansnafnið
væri komið.
“Hvaðan komið, það veit ég ekki. Frá
álftinni býst ég við”.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
13