Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1996, Blaðsíða 31

an að lausn ýmissa mála fyrir fjöl-
skylduna.
Læknar:
Yfirlæknar og deildarlæknar sjá um
meðferð fjölskyldunnar og halda utan
um fjölskylduna á meðan á dvöl
stendur.
Tannlæknir:
Ef þörf er á fær barnið tannlæknis-
meðferð.
Hjúkrunarfræðingar:
Sinna hjúkrun fjölskyldunnar á meðan
hún dvelur á Frambu.
Félagsráðgjafar:
Halda fyrirlestra um ýmis mál er
varða réttindi og valmöguleika.
Fjölskylduviðtöl, hjálpa við að fylla
út eyðublöð og fl.
Iðjuþjálfar:
Eru í daglegum athöfnum.
Ráðleggja fjölskyldunni og
handleiða við skipulag ýmissa athafna
svo sem að matast, klæðast, leika sér,
vinna og að skipuleggja umhverfi
heimilisins.
Þetta er gert í gegnum almenna
athugun á börnunum og viðtöl við
foreldrana.
Sjúkraþjálfarar:
Sjá um fyrirlestra og einstaklings-
bundna meðferð.
Sum barnanna þurfa sjúkraþjálfun
sem þau fá ekki stöðugt í heimabyggð,
þá er lögð áhersla á sjúkraþjálfun á
staðnum.
Frá Starfsþjálfun
fatlaðra
Forstöðumaður Starfsþjálfunar fatlaðra, Guðrún Hannesdóttir,
hefur tekið saman yfirlit um þá tólf hópa sem hafa verið teknir
inn í Starfsþjálfun fatlaðra þ.e. 14-16 einstaklingaríhverjum
hóp. 98 einstaklingar hafa lokið öllum þrem önnunum, en fyrsti
hópurinn var útskrifaður í desember 1988 og síðast var útskrifað í
maí 1995. Alls hafa 155 einstaklingar lokið a.m.k. einni önn við
Starfsþjálfun fatlaðra. Konur eru 68 og karlar 87. Fjölmennasti
hópurinn var á aldrinum 20 - 29 ára og þá á aldrinum 30 - 39 ára, en
fámennasti hópurinn 50 ára og eldri eða aðeins 9. Guðrún hefur skipt
nemendum í sex meginflokka eftir eðli og tegund fötlunar- allir
nemendur teknir með:
1. Þeir sem eru með gigtar- og baksjúkdóma alls 22 eða 13%.
2. Þeir sem eru spastískir eða með helftarlömun alls 25 eða 15%.
3. Þeir sem eru þverlamaðir eða með klofinn hrygg alls 19 eða 11%.
4. Þeir sem eru geðfatlaðir alls 46 eða 28%.
5. Þeir sem eru sjónskertir alls 10 eða 6%.
6. Vegna ýmissa sjúkdóma (s.s. flogaveiki, krabbamein, rýrnun),
höfuðáverka, heilablæðingar, útlimamissis o. m. fl. alls 45 eða 27%.
Þá er Guðrún með í þessari tölu alla sem nám hafa hafið í Starfsþjálfun
fatlaðra eða 167. Þetta eru fróðlegar upplýsingar sem ritstjóra þykir
sjálfsagt að korna á framfæri við lesendur.
H.S.
TÖFFARI í STÆÐI FATLAÐS
Meðan foreldrar hlusta á fyrir-
lestra fá bömin þjálfun í leik
og starfi, eins eru systkini með í leik-
skóla eða skóla þar sem em iðjuþjálfar
og kennarar sem ráðleggja síðan
kennurum og fóstmm á heimaslóðum.
ÖIl börn og fjölskyldur þeirra sem
eiga við fötlun að stríða svo og börn
með langvinna sjúkdóma t.d. sykur-
sýki, astma og ofnæmi, flogaveik böm
og fl. geta dvalið á Frambu í fallegu
umhverfi, notið sérfræðiaðstoðar,
fengið endurmat á sínum sjúkdómi og
allir koma endurnærðir til baka og
betur færir um að takast á við sjúkdóm
sinn eða fötlun.
Þetta er verðugt framtak nágranna
okkar sem við gætum tekið til fyrir-
myndar.
Guðrún Ragnars
Höfundur er barnahjúkrunarfrœðing-
ur og vinnur við heimahjúkrun lang-
veikra ogfatlaðra barna.
Lögreglumaður í Reykjavrk segir frá
Borgin átti afmæli. Varð 200 ára og löggan tjaldaði öllu sem hún átti til.
Ég var á pósti niðri í Tryggvagötu og allt var svo rosalega vel skipulagt.
Ég átti að passa bflastæði og sjá til þess að strætó kæmist leiðar sinnar. Stæðin
sem ég passaði voru annars vegar biðstöðvar fyrir strætó og hins vegar stæði
sem voru merkt fötluðum. Nú, það kom töffari á stórum amerískum kagga
og renndi beint í stæði fatlaðra. Svona gæi með græjumar á fullu, handlegginn
lafandi út um gluggann, sígarettu í kjaftinum og fráhneppta skyrtuna og
auðvitað með sólgleraugu. Mér fannst að hann væri að þessu í og með til að
gefa skít í lögguna af því að ég stóð þarna rétt hjá, og stæðin voru rækilega
merkt. Mér finnst frekar gaman að díla við svoleiðis gæja. Ég labbaði að
bflnum og spurði hann inn um opinn gluggann hvort sólgleraugun og hávaðinn
úr græjunum hefðu sljóvgað hann svo að hann tæki ekki eftir því að hann
hefði lagt í þrælmerkt stæði fyrir fatlaða. Svo mældi ég hann út með augunum
og lét í það skína að kannski gæti hann eftir allt bara alveg staðið á því að
gefa sig út fyrir að vera fatlaður. Hann svaraði mér með því einu að fara út úr
bílnum og staulast á stoðtækinu sínu í átt að hátíðarsvæðinu. Ég fraus eitt
augnablik. Svo labbaði ég til hans og gerði það eina sem hægt var að gera í
stöðunni. Ég bað hann afsökunar á heimskulegri framkomu minni. Og ég
fattaði það þarna að fatlaðir geta líka verið töffarar.
Eftirmáli: Þessa skemmtilegu lífsreynslusögu rákumst við á í Lögreglublaðinu.
Með góðfúslegu leyfi birt hér.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
31