Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1996, Blaðsíða 16

líf þrátt fyrir allt. “Hreyfihamlaðir
verða að nýta alla sína kosti til náms
og afla sér þekkingar til að skapa sér
vinnu. Sú fjölbreytni sem er að skap-
ast í margmiðlun í tölvumálum ætti
að vera góður valkostur.”
- Hvenær byrjarðu svo að vinna
hjá Sjálfsbjörg?
“Ég byrja á að leysa af í sumar-
fríum 1966 og ílengist þar síðan í 22
ár.
Maður verður alltaf Sjálfsbjargar-
maður, þegar komið er þar inn fyrir
dyr.” Guðríður veit vissulega hvað
hún er að segja. Búin að vera vara-
formaður Sjálfsbjargar frá því hún tók
við framkvæmdastjórastarfi hjá Félagi
eldri borgara 1988 og formaður frá því
að Jóhann Pétur lést.
- Er starfssviðið skylt?
“Hagmunabaráttan er mjög skyld.
Þekkingin frá Sjálfsbjörg hefur komið
sér vel í starfinu hér. Það er góður andi
á báðum þessum stöðum.”
Vinnudagurinn getur orðið býsna
langur, þegar Guðríður þarf líka
að mæta á fundum hjá Sjálfsbjörg.
“Það getur aldrei farið hjá því að
starfsvettvangar skarist aðeins, en
vinnuveitandi minn hefur sýnt mér
þolgæði og saman höfum við fundið
leiðir.” Ef tíma skortir til að vinna að
málurn Sjálfsbjargar, þá notar hún
bara hluta af sumarfríinu. “Sumarfríin
eru svo löng,” segir hún brosandi.
Yfirnáttúruleg orka, segja þeir sem
þekkja starfsþrek Guðríðar.
- Hvernig ferðu að þessu?
“Með því að vera skipulögð og fá
nægan svefn. Ég vil líka hafa helg-
arnar fríar til að sinna fjölskyldunni.”
Þau hjónin eiga eina dóttur, Kristínu
Björk, sem vinnur á barnaheimilinu
Hamraborg og dóttursoninn Alex
Viðar sem verður þriggja ára í sumar.
Það þarf tíma til að sinna slíkum sól-
argeislum.
Guðríður er mikil áhugakona um
garðrækt. “Ég er með alltof stóran
garð,” segir hún, “ef einhvem vantar
að losna við plöntur, þá endilega að
láta mig vita.” Þá vitum við hvar
Afmælisbragur til Guðríðar frá
Auðunni Braga Sveinssyni:
Þótt löngum sértu Ijúflingur;
ég lœt þaðjlakka svona:
Þá geturðu verið, Guðríður,
geðrík baráttukona.
Og óskin er bara einfrá mér
og ágœtu félagsliði,
megirðu una ánægð hér
hjá okkur áframkvœmdasviði.
Guðríði er að finna á sumrin. Úti í
garði að gróðursetja tré. En hún lætur
krökkunum í skólagörðunum eftir að
reyta illgresið.
Guðríður er líka mikil ferðakona.
Á ferðalögum þeirra hjóna
erlendis sest Guðríður undir stýri á
sjálfskiptum bílaleigubíl og ekur.
Þannig hafa þau flakkað um Noreg
endilangan, Danmörku og Banda-
ríkin. “Við höfum reynt að hafa sam-
band við ferðaskrifstofur hér, en best
er að eiga vini erlendis til að leiðbeina
sér um besta aðgengið. Við skoðum
líka bæklinga og vegakort. Nú, ef við
villumst, þá verður bara að hafa það!”
Guðríður lætur sér ekki margt fyrir
brjósti brenna.
- Ertu trúuð?
“Já, ég er það sem Islendingar
kalla að vera trúaðir - að vera sæmileg
manneskja og trúa því að eitthvað
almætti styðji við bakið á manni.
En ég trúi því ekki að syndir
feðranna komi niður á okkur. Það er
verk mannanna til að ná tökum á
vandamálunum, a.m.k. er það ekki
þannig í biblíunni.
Eitt af baráttumálum Sjálfsbjargar
er að gera kirkjur landsins að-
gengilegri. Það var ekki lítið fjaðra-
fok 1986, þegar Sjálfsbjörg samþykkti
ályktun um að fá skábraut í Hallgríms-
kirkju upp að altari. Og arkitektarnir
mótmæltu á þeirri forsendu, að
kirkjan yrði þá ekki fyrir 1200 manns
sem hún var upphaflega hönnuð fyrir.
Síðan hefur þetta batnað mikið.”
I þeim töluðu orðum er Guðríður
farin út á land til að styðja átakið
“Þjóðfélag án þröskulda” í skólum
landsins. Guðríður er ekki líkleg til
að láta deigan síga, hvorki í nútíð né
framtíð. Hagsmunamál þeirra sem
minna mega sín í þjóðfélaginu eru í
góðum höndum hjá Guðríði Olafs-
dóttur.
Oddný Sv. Björgvins
Hlerað í hornum
Einu sinni fór húsfreyja af bóndabæ
frá eiginmanni sínum í fússi miklu
og kvaðst aldrei koma aftur, en fór
þóekkilengraenánæstabæ. Forláta
smalatík fylgdi húsfreyju.
Nokkrum dögum síðar sendi bóndi
vinnumann sinn til að reyna að
blíðka húsfreyju og fá hana til að
snúa aftur. Þegar vinnumaður var
kominn á leið niður túnið kallaði
bóndi á eftir honum. “En í öllum
bænum komdu heim með tíkina”.
16