Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1996, Blaðsíða 20

Skýrmæltasti fjölmiðlamaðurinn
Mánudaginn 4. mars sl. fór fram
í húsakynnum Heyrnarhjálpar
hin ágætasta athöfn er kynnt voru
úrslit í vali félagsins á skýrmæltasta
fjölmiðlamanninum. Arla árs sendi
Heyrnarhjálp frá sér tilkynningu þar
sem frá þessu var glögg-
lega greint og beðið um
ábendingar frá almenn-
ingi. Sérstök dómnefnd
var skipuð þeim Sigrúnu
Hjálmtýsdóttur söng-
konu, Gylfa Baldurssyni
heyrnar- og talmeina-
fræðingi og Jóhönnu S.
Einarsdóttur fram-
kvæmdastjóra Heymar-
hjálpar. Framtakið til
þess ætlað að stuðla að
því að fólk í fjölmiðlum
tali skýrt og greinilega
svo heymarskertir megi
betur ná að nema. Niður-
staða dómnefndar var sú
að allmargir fjölmiðlamenn hafi
skýran og greinilegan framburð og af
25 tilnefndum var valið 8 manna úrtak
en það voru: Broddi Broddason, Edda
Andrésdóttir, Katrín Pálsdóttir,
Kristín Þorsteinsdóttir, Olöf Rún
Skúladóttir, Páll Magnússon, Sigríður
Arnardóttir og Þröstur Emilsson. Fólk
mælti meir með þeim sem í sjónvarp
töluðu en í hljóðvarp, enda sjónvarp
áhrifameiri miðill fyrir þá sem eru
heymarskertir. En beint að athöfninni
sjálfri.
Jóhanna S. Einarsdóttir flutti í
upphafi ávarp og bauð fólk vel-
kornið. Hún gerði í upphafi nokkra
grein fyrir félaginu Heymarhjálp og
fyrir hvað það stæði. Hún sagði um
250 manns í félaginu, en talið væri
að tæp 10% af þjóðinni væri eitthvað
heyrnarskert. Meginmarkmiðið að
bæta réttarstöðu heyrnarskertra,
þannig að þeir fengju notið þeirra
mannréttinda að heyra sem allra bezt
er unnt, vera á jafnréttisgrunni á við
aðra. Heyrnarskertir vilja að fötlun
þeima sé viðurkennd þó hinn heymar-
skerti beri hana ekki utan á sér eða
hún skeri ekki í augu. Helztu hags-
muna- og réttindamál þau að allir fái
heyrnartæki og hjálpartæki við sitt
hæfi og fái þau frí, að heymarskertir
fái að njóta nýjasta og bezta heymar-
tæknibúnaðar og til þess þurfi aukið
fjármagn, tryggja aðgengi heyrnar-
skertra m.a. með því að tónmöskva
verði komið fyrir í öllum opinberum
byggingum. Tryggja þarf rétt heym-
arskertra til rittúlkunar, aukin verði
textun í sjónvarpi, endurhæfing
heymarskertra verði aukin og stuðlað
sé að heyrnarvernd almennt í sam-
félaginu á tímum vaxandi hávaða-
mengunar. Jóhanna kvað átakið nú til
þess gert, annars vegar að hvetja til
skýmar framsagnar í fjölmiðlum og
hins vegar að vekja athygli á stöðu
heyrnarskertra í samfélaginu.
Við hlýddum þessu næst á hlýja
hljóma frá fiðlu og flautu í
flutningi þeima Auðar Hafsteinsdóttur
Hlerað í hornum
Góðuroggegnsiðureraðsegja: Guð
hjálpi þér, ef einhver hnemar. Karl
einn gerði svo samvizkusamlega, en
bætti um betur: Guð hjálpi þér, því
ég má ekki vera að því.
**
Utgerðarmaðurinn bauð bankastjór-
anum til kvöldverðar. Þegar frúin bar
fram steikina, gall við í syni þeirra
hjóna: “Hvaðerkjötnúna? Þúsagðir
pabbi, að þú ætlaðir að koma með
stórlax í matinn”.
**
Fræg er sagan af stúlkunni sem sagt
og Hallfríðar Ólafsdóttur, sem léku
saman verk eftir Bach, Telemann og
Mozart. Sigrún Hjálmtýsdóttir kynnti
því næst úrslitin endanlegu s.s.
dómnefnd hefði ákveðið. Minnti á hve
sjónvarpsmenn væru meira áberandi
en hljóðvarpsmenn í
tilnefningum öllum. En
að lokum hefðu þau
ákveðið að sæmdar-
heitið: Skýrmæltasti
fjölmiðlamaðurinn
skyldu þau Broddi
Broddason og Ólöf Rún
Skúladóttir hljóta, en
þau vinna sem kunnugt
er bæði hjá Ríkisútvarp-
inu, Broddi hjá hljóð-
varpi og Ólöf Rún hjá
sjónvarpinu. Friðrik
Rúnar Guðmundsson
formaður Heyrnar-
hjálpar afhenti þeim
Brodda og Ólöfu Rún
svo verðlaunagripina sem Ófeigur
Bjömsson hafði gert úr grjóti, brim-
sorfnu sunnan með sjó. Var vali þeirra
og verðlaunum vel fagnað af við-
stöddum, en þama var allmargt manna
saman komið m.a. frá fjölmiðlum
ýmsum, svo greinilega var að æma
athygli hafði þetta framtak Heyrnar-
hjálpar vakið. Menn þágu svo veit-
ingar góðar á eftir. Heyrnarhjálp er
samfagnað vel með þetta ágæta og
eftirtektarverða framtak sitt um leið
og þeim er árnað árangurs góðs í
öllum störfum.
H.S.
var af lækninum að hún gengi með
tvíbura.
“Það get ég svarið að ég hefi aldrei
verið með tveim mönnum sama
kvöldið”.
**
Nafnkunnur maður var að því spurður,
hvort hann hefði lent í bílslysi. “Ekki
eiginlega, en þó. Eg kynntist konunni
minni í bflskúr”.
**
Það var á tímum fyrstu bflanna. Mað-
ur einn var staddur í Reykjavík og sá
þá bíl í fyrsta sinn, en þegar bifhjól
kom á eftir, sagði hann steinhissa:
“Ekki datt mér í hug að svona hjóla-
meri ætti folald”.
20