Fjölrit RALA - 10.05.1992, Qupperneq 13

BÚFJÁRDEILD
6. mynd. Hlutföll vöðva og fitu í 15, 3 kg falli í afkvœmarannsókn árið 1990.
Mjólk var mæld yfir einn sólarhring
einu sinni í viku á þann hátt að lömbun-
um var stíað frá mæðrum sínum og þau
síðan vigtuð fyrir og eftir sugu á fjög-
urra klukkustunda fresti, eða alls sex
sinnum yfir sólarhringinn (5. mynd).
Heyát ánna virtist minnka með aukinni
fiskimjölsgjöf. Meðalnyt ánna á sólar-
hring var minnst hjá ánum, sem fengu
eingöngu hey, en steig með vaxandi
skammti af fiskimjöli og náði hámarki
við 225 g skammt en féll svo lítillega í
300 g flokknum, einkum fyrra árið.
Vöxtur lamba var í góðu samræmi við
mjólkurmagn ánna.
Allmikill munur var á heygæðum þessi
tvö ár. Vorið 1990 voru 0,48 FE í kg
heys en vorið 1991 0,59 FE. Þessi
gæðamunur heysins hafði mikil áhrif á
nythæð ánna og vaxtarhraða lamba í
öllum flokkum og átmagn, einkum þó
hjá heyflokksánum og þeim í 75 g
flokknum. Þannig átu heyflokksærnar
tæplega 14% meirahey 1991 en 1990.
Bæði árin var hlutfall mjólkurfitu hæst
í ánum sem fengu töðu eingöngu. Við
fiskimjölsgjöfina lækkaði það og var í
lágmarki við 150 g en fór svo hækkandi
aftur með stærri skömmtunum (225 g
og 300 g). Hins vegar óx heildarfita
mjólkur með aukinni fiskimjölsgjöf og
athyglisvert er hve samræmi milli heild-
arfitu og vaxtar lambanna er gott.
Hlutfall próteins í mjólkinni var lægst
hjá heyflokksánum og fór hækkandi
með vaxandi fiskimjölsgjöf og það
sama er að segja um heildarprótein
sem steig ört með vaxandi fiskimjöli
að 225 g en lækkaði lítillega að 300 g
og fellur það því vel að mjólkurmagn-
inu og einnig vexti lamba.
Stefán Sch. Thorsteinsson og
Sigurgeir Þorgeirsson
Afkvœmarannsóknir á Hesti
1990 og 1991
Árið 1989-1990 voru 12 hrútar í af-
kvæmarannsókn á Hesti. Kjötrannsókn-
ir, þ.e. útvortismælingar og mælingar á
vöðva- og fituþykkt, voru gerðar á 152
föllum lambhrúta undan þeim til
ákvörðunar á hlutfalli vöðva og fitu.
Árið 1990-1991 voru afkvæmapróf-
aðir átta hrútar og kj ötrannsóknir gerðar
á 113 föllurn lambhrúta undan þeim.
Á 6. og 7. mynd sjást hlutföll vöðva og
fitu í meðalfalli hver árs og er hrútum
raðað eftir vöðvamagni afkvæma
þeirra. Niðurstöðurnar sýna mikinn
breytileika í fitu- og vöðvasöfnun milli
hrúta og veitir það ágætt svigrúm til
úrvals fyrirbættum kjötgæðum. Þannig
ættu afkvæmi Fagurs 923 að hafa tæp-
lega 500 g meiri vöðva í sínum skrokk-
um en afkvæmi Galta 927 sem reyndist
lakasti hrúturinn 1990 og afkvæmi Dela
948 um 450 g meiri vöðva en afkvæmi
Varma 944 en þau höfðu lægsta vöðva-
hlutfallið 1991.
Stefán Sch. Thorsteinsson og
Sigurgeir Þorgeirsson
VÖÐVI (%)
FITA (%)
DELI
948
i
KÁTUR GLAÐUR
946 949
KRAKI
945
HRÚTUR
I VÖÐVI (%) Y//X FITA (%)
VARMI
944
7. mynd. Hlutföll vöðva og fitu í 15, 6 kg falli í afkvœmarannsókn árið 1991.
11