Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1980, Blaðsíða 28

26 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
Móastararsveit
Þar er um eitt gróðurhverfi að ræða, móa-
stör G3. Þetta er lítt útbreitt gróðurlendi,
þar sem móastörin er drottnandi ásamt
krækdlyngi og grávíði. Er vafasamt, hvort
það væri ekki réttast talið til lyngheiðar,
svo skyld er hún krækilyngsmónum og vex
við mjög lík skilyrði og hann.
Stinnustararmór
Gróðursveit þessi er að kalla má eingöngu
bundin við hálendi. Þar er stinnastör að-
altegund og drottnar bæði í gróðursvip og
þekju, miklu meira en í nokkru öðru
gróðurlendi hálendisins, enda þótt hún
finnist íflestum þeirra og sé einkennisteg-
und margra gróðurhverfa. Þegar svo er, að
stinnastör gefur landinu svip, þekur öðr-
um tegundum meira og hinar helztu teg-
undir heiðalandsins eru annaðhvort
horfnar eða mjög lítils vaxtar, er talað um
stinnustararmó. Hann mun vera raklend-
astur allra samfélaga heiðagróðursins, og
er oft skammt frá honum yfir í jaðargróð-
urinn, og á hann í því sammerkt við sum
gróðurhverfi grávíðisins. Jarðvegur er
þykkur, yfirborð oft allstórþýft, og einkum
er þýfið oft krappt, halli lítill og snjódýpt í
meira lagi. Mörkin milli stinnustararmós
og jaðars eru óskýr, eins og sagt var, en
sama má einnig segja um mörk hans og
mosaþembu eða grávíðisveitar. I mosa-
þembunni eru mörkin dregin, þegar
mosinn tekur að þekja meira en 50% af
yfirborði. I grávíðisveitinni verður víðir-
VALLLENDI EÐA GRASLENDI
Eitt hinna víðáttumeiri gróðurlenda
landsins er valllendið eða graslendið, þótt
það að vísu standi verulega að baki
inn alltaf ríkjandi í gróðursvipnum, en
aldrei í stinnustararmónum, þótt hann
finnist þar og stinnastörin einnig í víði-
sveitinni. Gróður stinnustararsveitarinn-
ar er mjög einleitur. Að vísu hafa verið
skilgreind þar þrjú gróðurhverfi, en hér
eru þau talin aðeins tvö og það eitt látið
ráða, hvort smárunnar finnist að nokkru
ráði. Er því aðeins um að ræða stinnustör
G1 og stinnustör með smárunnum G2. í báð-
um þessum gróðurhverfum eru allmargar
fylgitegundir. Af grösum er túnvingull
miklu algengastur. Helztu smárunnarnir
eru grávíðir, grasvíðir og stundum krœkilyng
og bláberjalyng, en ætíð eru runnar þessir
smávaxnir, svo að þeirra gætir ekki í
svipnum. Klóelfting og beitieski eru ekki
óalgengar, og fyrir kemur, að votlendis-
tegundir, svo sem hengistör og klójifa, sjáist
í stinnustararmónum. Stinnustararmór
nær sjaldan yfir stór, samfelld svæði, en er
algengur á minni blettum, oft fram með
lækjagrófum, og er eitt eftirsóknarverð-
asta beitiland hálendisins. A láglendi er
hann naumast til.
Fléttumór
Hér er raunar um að ræða eina deild
heiðagróðursins, þar sem fléttur eru svo
miklar, að þær setja svip á gróðurlendið,
en háplöntur eru flestar hinar sömu og í
runnaheiði og mosaþembu. Þær fléttur,
sem mest er af, eru fjallagrös og hrein-
dýramosi. Fléttuheiði J1, J2 er naumast til
nema í hálendinu.
heiðinni og votlendinu. Þó að graslendið
sé eitt hið fjölskrúðugasta gróðurlendi
landsins og yfir 40 gróðurhverfi hafi verið