Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1980, Side 32

30 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
gróður þessarar dældar. Þar eru t. d.
bugðupuntur, hálíngresi, ilmreyr o. fl. grös, og
margt er hér tegunda sameiginlegt
blómdældinni, sem síðar er lýst. Þá eru oft
mikil burknastóð í þessum dældum, en
annars eru burknadceldirnar meðfjöllaufung,
stóraburkna og þrílaufung sérstök gróður-
sveit, sem ekki er getið hér sérstaklega.
Grasdældir
Þar erfmnungur ætíð drottnandi tegund. I
þessari gróðursveit 14 eru nokkur gróð-
urhverfi, þar sem einkennistegundir auk
finnungsins eru: ilmreyr, hálíngresi, og
þráðsef Þá eru bugðuþuntur og týtulíngresi
tíðar tegundir. Oft gætir bláberjalyngs
nokkuð, og klófífa finnst þar, sem rak-
lendast er. Hœrur og túnsúra sjást þar oft.
Finnungurinn er mjög sérkennileg planta
vegna þess, hve þyrrkingslegur hann er,
en blöð hans og stönglar standa eins og
nálar út í loftið. A litinn eru finnungs-
blettirnir oft gráhvítir vegna sinu. Sjaldn-
ast eru þeir miklir um sig, ná aldrei veru-
lega hátt til hlíða og eru miklu mest í
strandsveitum.
Snjódæld með tvíkímblaða jurtum
Þessar snjódældir hafa verið nefndar
blómdœldir 15, sem er réttnefni, og verða
kallaðar svo hér. Gróður þeirra er fjöl-
breytilegur og oft skrúðmikill. Þar eru
tvær megingróðursveitir, blágresissveit og
maríustakkssveit, báðar með nokkrum gróð-
urhverfum auk nokkurra annarra gróð-
urhverfa. Hér eru öll gróðurhverfi blóm-
dældanna sameinuð í eitt. Það, sem ein-
kennir blómdældirnar, eru stórvaxnar
blómplöntur úr tvíkímblöðungaflokki.
Mest ber þar á áðurnefndum einkennis-
tegundum, blágresi og maríustökkum, einnig
Ijónslappa. Allmikið er af grösum um öll
gróðurhverfin. Eru það bugðupuntur, ilm-
reyr, túnvingull, língresi og fjallafoxgras.
Stinnastör er víða. Helztu blómjurtir auk
áðurtalinna eru: fíjlar, brennisóley, fjanda-
fœla, kornsúra, vallarsúra,fjallasmári, klukku-
blóm, smjörgras og fjalladepla auk margra
annarra. Grávíðir er allvíða og jafnvel
grasvíðir. Blómdældirnar eru algengastar
í 200 - 400 m hæð, en finna má þó litlar
blágresisdældir allt upp í 600 m. Þess skal
getið, að flestar tegundir blágresisdæld-
anna eru sjaldséðar utan þeirra, þegar
kemur upp undir 200 m hæð. Ljónslappa-
hverfin hafa þá sérstöðu, að þar er að
jafnaði þurrara og snjóléttara en í öðrum
hverfum blómdældanna.
Aðrar snjódældir
Þar er helzt að telja snjódceld með rjúpustör
16. Það gróðurhverfi hefur ásamt nokkr-
um öðrum verið kallað einu nafni rakar
snjódceldir. Þar er oft svo raklent, að erfitt er
að draga mörk milli þeirra og votlendis.
Einkennistegundir þessara snjódælda eru
rjúpustör og rauðstör, og finnast þær
naumast í venjulegu mýrlendi, en auk
þeirra er hrafnafifa oft ríkjandi tegund.
Auk áðurtalinna einkennistegunda eru
þar lcekjafrtehyrna, lcekjasteinbrjótur, fjalla-
sveifgras, fjalladúnurt, fjallapuntur og gras-
víðir algengar tegundir í hinum röku snjó-
dældum. Dýjamosi er oftast áberandi.
Gróðurbreiða þessara dælda er oft lítt
samfelld. Snjódældir af þessu tagi eru
einkum í lækjagrófum og brekkukverkum.
Enda þótt hér séu taldar allmargar teg-
undir, er þetta dældahverfi fremur fá-
skrúðugt. En það má teljast eitt sérkenni
snjódældagróðurs yfirleitt, hve margar
tegundir þeirra finnast í þeim öllum að
kalla, en eru oft sjaldséðar utan þeirra.
Rjúpustarardældin og raunar allar röku