Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1980, Side 45

FLOKKUN GRÓÐURS 1 GRÓÐURFÉLÖG 43
brokflóinn. Alls eru skilgreind tólf gróð-
urhverfi í tjarnastararílóanum. Tjarna-
störin setur svip sinn á þau öll og er stund-
um miklu mest að magni og þekju, en
stendur alloft hinum einkennistegundun-
um að baki í þeim efnum. Þær eru þessar:
klófífa, hengistör, vetrarkvíðastör, mýrastör,
fölvastör, aðeins á Snæfellsnesi og Mýrum,
gulstör, stinnastör, hálmgresi, mýrafinnungur,
mýrelfting og grávíðir. Stirmastör, grávíðir
og hálmgresi mynda þó ekki hverfi með
tjarnastörinni nema í hálendinu.
Tegundir þær, sem mynda hverfi með
tjarnastörinni, eru, sem sjá má, margar
hinar sömu og einkennistegundir hverfa
brokflóans, og fylgitegundir eru flestar
hinar sömu í báðum gróðursveitum.
Meginmunur þessara tveggja sveita er, að
klófifan drottnar í annarri, en tjarnastörin
í hinni og hvorug er algeng í sveit hinnar,
og sjást þær þar naumast nema í sérstök-
um hverfum. Hér eru öll hverfi tjarnastar-
afsveitarinnar sameinuð í eitt, enda er
greining sérstakra gróðurhverfa vand-
kvæðum bundin eins og raunar í vot-
lendinu öllu.
Ef litið er á notagildi, er það líkt í flest-
um gróðurhverfum innan hinna fimm
sveita votlendisins: mýrastararsveit, elft-
ingarsveit, gulstararsveit, klófifusveit og
tjarnastararsveit, enda þótt mjög skilji þar
á milli einstakra sveita, eins og drepið hef-
ur verið á. En gróðurhverfi þeirra eru flest
VATNAGRÓÐUR
Háplöntugróður íslenzkra vatna er fremur
fáskrúðugur. I straumvatni er hann nær
enginn, en víða allmikill í tjörnum og
grunnum vötnum. Hin stóru stöðuvötn
landsins og mörg hinna smærri eru svo
djúp, að þar er ekki um botnfastan gróður
svo skyld innbyrðis, að þar getur litlu
munað.
Aðrar gróðursveitir flóa
Náskyldar gróðursveitir brokflóanum eru
hengistararsveit V4, vetrarkvíðasveit V5 og
hrafnastararsveit V6.
Hengistararsveitin er tíðum þar, sem
flóinn er blautastur og rotnastur. Teg-
undir eru mjög líkar og í fáskrúðugustu
hverfum brokflóans og oft rotskellur innan
um stararstráin. Hengistararsveitin er
algeng, en sjaldan nema á litlum blettum.
Vetrarkvíðasveitin er hins vegar víð-
áttumikil í blautum flóum, að jafnaði
blautari en sjálfur brokflóinn. En naumast
verður séð, að þar séu nokkur sérstök
skilyrði, er greini hana frá brokflóanum.
Hrafnastararsveitin er þessara sveita
minnst að víðáttu, en finnst allvíða, mjög
oft í útjöðrum flóasvæða og einkum þó við
grunnar tjarnir. En allar þessar einkenn-
istegundir eru algengar hvarvetna um
brokflóann nema hrafnastörin; hún er
fremur sjaldséð. Sveitir þessar, sem
kenndar eru við hengistör, vetrarkvíðastör og
hrafnastör, skera sig lítt frá klófifuflóanum í
öðru en því, að klófífan er horfin að mestu,
en hinar einkennistegundirnar eru komn-
ar í hennar stað. Allar eru þær tegundafá-
ar og fylgitegundir hinar sömu og finnast í
brokflóanum.
að ræða, og í mörgum vötnum hálendisins
er botn svo grýttur eða sendinn, að botn-
gróður er þar ekki, jafnvel þótt grunnt sé.
Undantekning meðal stórvatnanna er
Mývatn með hinum miklu mara- og
nykruflækjum. I vatnagróðrinum eru þrjú