Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1904, Blaðsíða 68

1903
66
Borgarfjnrðarhérnö: Kíghöstinn barst allört iim héraðið, og bar eínna niest á
honum í júní og fyrri part júlímánaðar. Eftir það tók hann að réna, og eftir ág'úst-
mánaðarlok varð ég ekki var við neitt nýtt tilfelli af honum. Hann var langvinnur að
vanda, en lagðist óviða mjög þungt á börnin. Ekki munu ínörg börn hafa dáið úr
honum í þessu byggðarlagi, og af sjúklingum þeim, sem mín var leitað til, dóu 2
veikjuð börn. Veikin tíndi upp flesta bæi, þar sem börn voru í héraðinu.
Mýrahérað: Kíghóstinn barst hingað snemma í júlí og gerði vart við sig á fleiri
bæjum um sama leyti. Voru engar ráðstafanir gerðar til að varna honum útbreiðslu,
því að lítil líkindi voru til, að það tækist, þar sem hann var útbreiddur í næstu héruð-
um og í Reykjavík, sein miklar samgöngur eru við héðan á sumrin, enda betra, úr
því að lítil von var til þess, að sloppið yrði við hann, að fá hann að sumrinu, því að
þá mátti búast við, að hann yrði vægari en ef hann gengi, þegar kaldara væri í veðri.
Þrátt fyrir það varð hann aldrei mjög úthreiddur og kom aldrei í sunia hreppa. Alls
staðar mátti hann heita vægur; enginn dó úr honum og lítið um fylgikvilla.
Dalahérað: Á kighóstanum har mest í sumarmánuðunum. Hann var langvinnur
á þeim heimilum, sem hann kom á, en það var ekki nærri alls staðar; mjög mörg
heimili sluppu við hahn. En þótt sumarið vaui hér í kaldara lagi, mátti þó vegna
húsakynnanna hér almennt heppilegt heita, að veikin var inest um sumartímann.
Nauteijrarhérað: Kíghösti gerði nokkuð vart við sig í sumar. Hafði borizt hiugað
utan af ísafirði. Fyrst varð hans vart hér í maímánuði. Kom aðeins á fáa bæi. Var
alls staðar vægur, og enginn dó. Sjálfur sá ég 14 sjúklinga, og held ég ekki, að margir
fleiri haí'i sýkzt. Þegar veikin kom upp á einhverjum bæ, var nágrönnunum gert að-
vart, enda sluppu flest heimili.
Strandahérað: Veikin var í fullu meðallagi þung, en mjög lítið bar á aukasjúk-
dómum. Ég vissi þó til, að 2 hörn fengu bronchitis capillaris, og dó annað þeirra. Alls
dóu 2 börn úr veikinni, að því er ég veit lil, hæði á 1. aldursári. Um ýmis börn,
sem fengu veikina, eru lílil líkindi tii, að þau nái sér aftur að fullu.
Akureyrarhérað: Kíghósti, sem gekk hér í ársbyrjun og reyndist hér svo vægur
og atypiskur, að ég var í mesta vafa um diagnosis, þó að ég sæi fjölda sjúklinga,
hefur verið hér viðloða mestan hluta ársins, en er nú horfinn, að því sem mér er
k unnugt.
Höfðahuerfishérað: Eins og ég tók fram i síðustu ársskýrslu minni, kom kíg-
hósti upp í læknishéraðinu sumarið 1902 og breiddist töluvert út. Veikin- var þá
fremur væg, og þakkaði ég það því mest, að sýkin gekk yfir að sumri til, svo að
börnin gátu yfirleilt fengið nóg af heilnæmu andrúmslofti. Þetta reyndist líka vera
svo, því að þegar veturinn kom, varð sýkin miklu skæðari. A 4 fyrstu mánuðum
ársins var leitað til mín fyrir 44 sjúklinga með kíghósta, langflest börn, en þó fáeina
fullorðna. Mörg af börnunum voru lengi mjög þungt haldin og tvísýna á lífi þeirra.
Fljótsdalshérað: Yfirleitt var ldghóstinn vægur á fólki, en þar sem hann kom,
tók hann alla, sem ekki höfðu fengið kíghósta áður, jafnt unga sem gamla. 2 börn
dóu úr veikinni í héraði mínu, og 1 utan héraðs, sem mín var vitjað til.
Seijðisfjarðarhérað: Kíghóstinn kom fyrst hingað í kaupstaðinn ofan úr Fljóts-
dalshéraði með fullorðnum stúlkum í aprilmánuði, breiddist héðan smátt og smátt