Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1904, Blaðsíða 89

87
1904
Sjúklingafíöldi 1901-
Sjúklingar ... ,
2. Mislingar (morbilli).
"1904:
1902
1903
3
1904
802
Þeir bárust í apríl frá Noregi lil hvalveiðastöðva i Hesteyrarhéraði og ísafjarðar-
héraði. 1 Hesteyrarhéraði var sóttin stöðvuð í það sinn, og smitaðist þar enginn af
þeijn eina manni, sem veikur kom þangað. í ísafjarðarhéraði gekk miður. Þar höfðu
samgöngur átt sér stað við hvalveiðastöðina á Langeyri, sem veikin fluttist upphaf-
lega til, áður en héraðslæknir fékk vitneskju um sóttina, og án þess að hann fengi
Um þessar samgöngur að vita. Fyrst eftir að fór að verða vart við sóttina i nágrenni
stöðvarinnar, fékk héraðslæknir ekki heldur um hana að vita, svo að hún lék þar
lausum hala fyrstu vikurnar. Mest breiddist hún út eftir fermingannessu á Eyri i
Seyðisfirði 22. maí (á hvítasunnudag), og þótt eftir það væru fljótlega gerðar strang-
ar sóttvarnaráðstafanir, varð ekki við neitt ráðið. Fór sóttin að kalla á hvert heimili
i mörgum sveitum og barst loks til ísafjarðarkaupstaðar í júnímánuði. Segir héraðs-
læknir, að varla nokkurt heimili hafi sloppið og gizkar á, að um 1500 hafi sýkzt, og
um 23 vissi hann, er dóu. Frá ísafirði barst svo sóttin í nálæg héruð. í Þingeyrar-
héraði varð hún þó brátt stöðvuð, kom þar aðeins á 4 bæi. Sömuleiðis var hún stöðvuð
í Dalahéraði, kom þar aðeins á 1 bæ. í Nauteyrarhéraði kom hún í júni, og
segir héraðslæknir, að þar muni flestir hafa sýkzt, sem ekki höfðu haft mislingana
1882. f júlí barst sóttin með dreng' frá ísafirði til Hesleyrarhéraðs, að Látrum í Að-
alvík, og tók þar hvert heimili í sumum hreppum, en önnur byggðarlög sluppu. Til
Strandahéraðs barst hún frá ísafirði í júní og tók flest heimili í 4 hreppum. Loks
kom færeyskt fiskiskip með mislingaveikan mann lil Siglufjarðar í ágúst. Yar hanu
látinn liggja kyrr um horð og skipið einangrað á Siglufjarðarhöfn. Veiktust 8 alls af
skipverjum, en sóttin barst hvorki á land né í önnur skip. Læknar segja yfirleitt, að
veikin hafi verið væg og manndauði tiltölulega lítill. Héraðslæknirinn i ísafjarðar-
héraði segir, að svo hafi einkum verið framan af, en veikin þyngzt, eftir því sem
hún breiddist meira út, enda er það algengur háttur farsótta. Af fylgikvillum bar
mest á eyrnabólgu og niðurgangi, auk lungnabólgu, en hún varð flestum þeirra að
bana, sem dóu. Einkum var niðurgangurinn tíður. Gizkar héraðslæknirinn í fsafjarð-
arhéraði á, að til uppjafnaðar muni annarhver mislingasjúklingur liafa fengið hann,
meiri eða minni. — Ströngum sóttvörnum var alls staðar beitt, eftir að kunnugt varð
um sóttina, þótt víða kæmi að litlu haldi, og sumir héraðslæknanna (Stranda og
Siglufjarðar) geta um, að þeir hafi látið sótthreinsa alls staðar, þar sein sóttin kom,
þegar hún var um garð gengin. Aðrir, svo sem héraðslæknirinn í Nauteyrarhéraði,
tóku eftir því, að sjúldingar smituðu ekki, þótt þeir væru ný-staðnir upp úr stuttri
legu, og munu því varla hafa látið sótthreinsa, og það hafa þeir liklega ekki gert
heldur, sem ekkert minnast á það.
Óháð þessum faraldri á Vestfjörðum var það, að til Seyðisfjarðar kom í maí
maður veikur af mislingum, sjómaður á norsku fiskiskipi, en hann var einangraður
ó spitalanum þar, og sóttin breiddist ekki út.