Studia Islandica - 01.06.1970, Side 68

Studia Islandica - 01.06.1970, Side 68
66 stórt... Jafnvel glæpur“ (17-18). Af þessu ranga siðferðis- mati telur Róbert Belford þá skoðun sprottna, að allir séu jafnir fyrir lögunum: ,,... lög mannanna eru grundvölluð á þeirri fjarstæðu, að allir geti hugsað eins“ (77). Og er þá komið að kjarna leikritsins, ádeilunni á refsilög- in, en hún felst bæði í sjálfri atburðarásinni og kenningiun Róberts Belfords. Af þeim verkum Kambans, sem fjalla að einhverju leyti um refsimál, koma kenningar Osbomes um afnám refsinga langberlegast fram í Marmara. Má líta á leikritið sem beina útleggingu á þeim kenningum, jafnvel þótt Kamban freistist oft til að taka nokkru dýpra í árinni en lærimeistarinn. Róbert Belford heldm: því fram, að ekki sé til nema einn glæpur og nafn hans sé refsing (76), því að þjóðfélagið geti ekki haft rétt til að refsa manni fyrir glæp, sem það hefur áður rekið hann til að fremja: „En áður en mannfélagið hefir rétt til að vernda hveitikaupmanninn gegn þjófimrm, hefir það skyldu til að vernda þjófinn gegn sultinum. Áður en það hefir rétt til að vernda bamið gegn útburði, hefir það skyldu til að vemda móðmina gegn þeim ofurkvölum, sem leiddu hana til þess“ (82). Lögin hafi ákveðið refsinguna, áður en þau vissu orsök glæpsins, sem aldrei sé sú sama. Þar að auki sé það misskilningur, að refsingar vemdi þjóðfélagið gegn afbrotamönnum, áhrif þeirra séu gagnstæð, því að þær forherði þá og hvetji til nýrra og enn alvarlegri glæpa. „Og sérhver sá, sem kveður upp refsidóm samkvæmt lögunum, gerir sig sekan í heimsku, hversu vitur sem hann er. Því það er kominn tími til að skilja, að þjóðfélagið hefir að eins eitt úrræði til að vemda sig gegn ofvexti glæpanna: Það, að glæpamönnunum sé ekki refsað“ (85). Varla getur þessi úrlausn vandamálsins talizt einhlít, en Kamban bendir hvergi á neina aðra, og veikir það vitaskuld ádeilu verksins til mikilla muna. I eftirleiknum kemur í ljós, að hugsjónamaðurinn Róbert Belford hefur barizt og fómað lífi sínu til einskis. Kristinn E. Andrésson túlkar þetta þannig í bókmenntasögu sinni,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Studia Islandica

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Studia Islandica
https://timarit.is/publication/1542

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.