Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Blaðsíða 13

vist hjá Páli Olafssyni
Manstu eftir nokkrum óprentuðum vísum
Páls?
Eg man eina, sem mér var sagt að væri fyrsta
vísan hans. Hún er svona:
Hvíta skítinn vegginn við
vil ég ykkur gefa.
Bítið vítis þrælar þið
þessa fæðu úr hnefa.
Tilefni hennar var það, að tveir vinnumenn
séra Olafs á Kolfreyjustað höfðu eitthvað strítt
Páli og hann þá launað fyrir sig með vísunni.
Var annar þeirra nefndur Asbjöm sterki, afí
Asbjörns læknis Stefánssonar. Asbjörn þessi
bjó síðar í Húsavík og kvað Páll eftir hann
látinn: „Dálítið drykkfelldur var hann ...“ og
svo framvegis.
Heimildaskrá
Benedikt Gíslason frá Hofteigi: Páll Olafsson skáld.
Prentsmiðjan Leiftur. Reykjavík 1956.
Einar Jónsson: ÆttirAustfirðinga 5. bindi. Reykja-
vík 1962.
LademannsLeksikon. 13. bindi. Kaupmannahöfn,
útgáfuár vantar.
Lárus H. Blöndal og Vilmundur Jónsson: Lœknar
á Islandi. Reykjavík 1944.
Mynster, J. P.: Hugleiðingar um helstu atriði krist-
innar trúar. [Brynjólfur Pétursson, Jónas Hall-
grímsson og Konráð Gíslason þýddu]. Kaup-
mannahöfn 1853.
Sveinn Níelsson: Prestatal og prófasta 1. bindi.
2. útgáfa Reykjavík 1949.
Sveitir ogjarðir í Múlaþingi 1. bindi. Búnaðarsam-
band Austurlands. [Egilsstaðir] 1974.
Framanrituð grein er skrifuð upp eftir handriti Vigfúsar Ingvars Sigurðssonar
prests á Desjarmýri í Borgarfirði eystra, sem var afi minn íföðurætt, en handritið
er geymt íHéraðsskjalasafni Austfirðinga á Egilsstöðum. Greinin er íformi viðtals
með spurningum og svörum. Hér birtist greinin orðrétt eftir handritinu nema þar
sem ritað var jeg hefur því verið breytt í ég, og greinarmerkjasetning hefur verið
lagfœrð. Fyrirsögn greinarinnar er hins vegar frá mér komin. Viðtalið virðist
enda nokkuð snubbótt og gæti verið að eitthvað vantaði aftan við það, sem hefði
þá glatast, en það erþó aðeins tilgáta.
Athyglisvert er hvernig Ragnhildur segir frá aðdraganda að dauða tveggja
barnungra sona Páls og Ragnhildar, Sveinbjörns og Þormóðs, en hún segir, að
barnfóstra þeirra, Ingibjörg Magnúsdóttir, hafi lagst í lungnatœringu vorið sem
Ragnhildur kom þangað og látist þá um sumarið eða eins og hún segir „ og dó
nokkru síðar. Drengirnir dóu báðir í sömu viku um sumarið. “ Þó hún segi það
ekki berum orðum virðistfreistandi að draga þá ályktun af orðum hennar, að talið
hafi verið að drengirnir hafi látist úr bráðaberklum, en Benedikt Gíslason frá
Hofteigi, sem skrifaði ævisögu Páls Olafssonar, talar um að drengirnir hafi dáið
úr barnaveiki (Benedikt Gíslason 1956, bls. 98).
Guðgeir Ingvarsson frá Desjarmýri.
ll