Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Side 63

Ævi og ritstörf Bjarna Jónssonar frá Þuríðarstöðum
Staka
Þeir vaða grynnst, sem gusa mest,
gjörla sér þess merkin.
Þar sem orðin eru flest
oft er fæst um verkin.
Útigangshesturinn
Uti sé ég svangan hest,
sverfur að honum kuldinn mest;
Hestur ekki kvarta kann,
kalda þúfu nagar hann.
Undir Armannsfelli. (12. ágúst 1931)
Uppi hjá Armannsfelli
í angandi birkiskóg,
við lékum í Ijósi sólar
og lífið við oss hló.
Við þökkuðum guði góðum
glóbjartan sólskinsdag
ogfengum í ferðarlokin
fegursta sólarlag.
I Hrævarskörðum sumarið 1888
„ Eg gekk þangað á glöðum sólskinsdegi til
að tína fjallagrös; hefi aldrei komið þangað
fyrr né síðar. Það er breitt dalverpi með tals-
verðum gróðri:
Hefur þú komið í Hrævarskörð
og hvarflað augum þínum
annað tveggja út á fjörð
eða eftir dalnum mínum?
Ofan þaðan allt þú sér,
sem œttjörð mína prýðir:
fagrar stendur, fjörð og sker,
föllin, dali, h/íðir. “
Hrævarskörð eru milli Tungufells að norðan
og Kambfells að sunnan annars vegar og svo
Eskiijarðarheiðar að austan og Svínadals að
vestan. Vesturbrún skarðanna er brött með
útsýn yfír Eyvindarárdal og þvert um Mið-
hérað til norðurs en útsýn til suðurs er yfir
innsta hluta Reyðarijarðar með Hallberutind
1118 m háan í bakgrunni.
A síðasta vetrardag 1890
„Þennan vetur var égfarkennari í Fella-
hreppi í Norðurmúlasýslu, síðast á Skeggja-
stöðum og var það langbesti dvalarstað-
urinn:
Veturinn er liðinn. Eg veit hvað hann er -
vinnutími stuttur, sem enginn framar sér.
Eg hefi viljað vinna,já vinna trútt ogjafnt,
viljað gjöra mikið en allt er hálfyerk samt. “
Erindi
Þú þekkir það að göfugt margt og gott
oft geymist þar, sem enginn sér þess vott,
að leita að því og hlynna er hvers manns skylda,
já, hversu mikið sem það kann að gilda.
Að gleðja aðra er fagurt mark og mið
og mannlífs argi og víli snúa í frið.
Að friða og gleðja helgast hlutverk er.
Það hlutverk ættu menn að kjósa sér.
Kvöldvísa (1891)
Stormur lœgist stríður. Stillist úfinn sær.
Yfir landið líður léttur hægur blœr.
Allir Ijúfu lyndi liðinn kveðja dag.
Flytur frið ogyndi fagurt sólarlag.
Upp af úthafsbárum eldlegt kveldský rís.
Gullnum gleðitárum grætur Vanadís.
Úr „Unga björkin“ (frá 1890).
Bið þú Guð, það er þín heill og hrós,
hann er það, sem gefur dögg og Ijós.
Annars verður þú sem krœklótt kjarr,
61