Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Blaðsíða 24

LÆKNAFJELAG SPEGILSINS
P. 0. BOX 594 — REYKJAVÍK
Reykjavík, 24. september 1927.
Frk. Hólmfríður Árnaclóttir, Hjer.
Háttvirta jómfrú!
Vjer leyfum oss hjer með góðfúslegast, að láta ekki hjá líða að tilkynna yður, sem svar upp á heiðr-
að brjef yðar, dags. 19. júní s. 1., að á hinum árlega ársfundi Læknafjelags Spegilsins, sem haldinn var
hjer í borginni, með eftirfarandi átveislu, hinn 12. þ. m., var spurning yðar um kvenfatnaðarmálið tek-
in til rækilegrar íhugunar, svo rækilegrar, að nefnd var sett í það, eða það í nefnd, ef það er rjettara.
Nefndin skilaði samstundis áliti sínu, er þegar í stað var samþykt af fundinum, í einu hljóði — með
nafnakalli. Nefndarálitið hljóðar þannig:
Eftir nákvæma íhugun höfum vjer komist að þeirri niðurstöðu, að nútíma kvenbúningur hefir
bæði kosti og galla. Það má hiklaust telja kost, hve víður hann er, bæði upp á hitann til að gera og eins
hvað annað, sem fyrir kynni að koma. Þó væri æskilegra, að herða dálítið betur að hálsinum, þó ekki
svo, að þenging hljótist af. Þá er það og kostur, hve stuttir kjólarnir eru, sjerstaklega frá fegurðarsjón-
armiði, er um gildar, rosknar konur er að ræða, þær fá og við það ljettari hreyfingar og draga ekki á
eftir sjer halann, svo sem hingað til hefir átt sjer stað, enda er slíkt orðið óþarft nú, síðan götuhreins-
un komst í viðunanlegt horf. En þessu fylgir aftur það, að sokkarnir verða að vera fallegri en ella
mundi, og hefir þetta orðið til þess að ryðja okkar innlendu kvensokkum af markaðinum, og er það illa
farið. Frægur rússneskur læknir, prófessor Pilsudski, hefir skrifað doktorsritgerð sína um stuttu pils-
in og þunnu sokkana, og telur hann þá heilsusamlega, og vill hann hafa allan kvenfatnað sem gagnsæj-
astan, upp á vítamína sólarljóssins til að gera, og erum vjer prófessornum hjartanlega sammála um þetta
atriði, og væri æskilegt að allir þátttakendur næsta ársfundar yðar yrði þannig klæddir. Hitt getur þó
talist hæpið, að fylgja um of Parísarmóðnum hjer á landi, þótt glæsilegri sje, þar eð París liggur á suð-
urhveli jarðar — svo sem lesa má í himingeimafræði Ágústs prófessors Bjarnasonar. Er leitt til þess að
vita, að stúlkur slculi ekki sjá, að betra er að klæða sig nokkru þykkvar og eta sem því svarar minna,
sjerstaklega nú á tímum, þegar eldspítuvaxtarlagið er mest í móð og maturinn dýr. En, jafnvel vjer
treystumst ekki til að koma vitinu fyrir jómfrýrnar í þessu efni, og verður því að skeika að sköpuðu,
þannig að þessar stúlkur, sem eru svona einþykkar, haldi áfram á þeirri braut og verði tvíbreiðar.
Hvað snertir skóna, álítur skóræktarstjóri vor, að támjóu og háhæluðu skórnir hafi ýmsa ókosti
fram yfir hina með lágu hælunum, og elcki munu þeir altaf hafa fallið í geð skáldum og smekkmönn-
um, sbr. kvæðið: „Þar sem háir hælar — hálfan salinn fyila“. Hætt er og konum, sem á háum hælum
ganga, að detta fram yfir sig, og getur það auðveldlega valdið slysum, ef ekki bana, ef t. d. skippunds-
kona dansar við eitthvert karlmanns-örverpi á dansleik og dettur ofan á hann, sem alls ekki er fortak-
andi á þessum kvenrjettindatímum.
Um fegurð búningsins treystum vjer yður best að dæma, þótt vjer einnig á því sviði leggjum lít-
ilsháttar orð í belg. Oss virðist hinn nýi búningur yfirleitt fara vel, en þó aðeins færum konum, en „kon-
ur breytast eftir aldri og atvikum", eins og svo margt annað hjer í þessum syndum spilta heimi.
Mikil framför væri það, ef oss tækist að finna upp einhvern normal-búning, sem gerði alt kven-
fólk eins. Mundi það hafa í för með sjer minkandi vonbrigði karla í ástamálum, og auk þess er það, svo
sem kunnugt er, heröskur nútímans að „standardísera“ alla skapaða hluti, og því þá ekki kvenfólkið
með? Búningur þessi þyrfti fyrst og fremst að fara fyrir norðan og neðan alla tísku og vera jafn-
heitur sumar og vetur, eigi má hann heldur hindra hinar margvíslegu hreyfingar líkamans, eða kreppa
að hinum merkari líffærum. Vjer munum fúsir til að senda sjerfræðing vorn á næsta ársþing yðar og
hjálpa til að konstrúera slíkan reiðing.
Ef til vill hafið þjer ætlast til, að vjer segðum álit vort á hárinu, þótt naumast geti það talist til
búnings, síðan konur hættu að geta hulið sig í hári sínu, ef í nauðirnar rak. Oss virðist stutta hárið
fallegt, ef það er fallegt, en erum tilleiðanlegir að hallast að þeirri skoðun, að það sje ljótt, ef það er
Ijótt. Til þess að forðast of mikinn hárvöxt í hnakkagróf, er best að klippa hárið þar með fjárklippum,
en raka það ekki, því það eykur hárvöxtinn um of, og veitir auk þess rökurum atvinnu, en rakarar
eru svarnir fjandmenn Spegilsins, sökum mælgi sinnar.
Virðingarfylst, Kvenbúnaðarmálastjóri Spegilsins.
20