Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Blaðsíða 12

Rukkarahæli. 2)
Þessir byltingatímar, sem vjer nú lifum á, hljóta að vekja hvern hugsandi íslending til andlegra
umþenkinga og íhugunar um framtíð þessa lands og þessarar þjóSar. Hefir þegar verið reynt að hugsa
um að segja og skrifa margt og mikið til þess, að ætla sjer að koma á margvíslegum umbótum, sem
kynnu kannske að geta leitt af sjer vakning meðal ef til vill dugandi og skynberandi manna, er hugsan-
Iegt væri, að gætu haft áhrif á tilkomandi kynslóðir. Hjer hefir þegar verið komið á fót mörgum hæl-
um, og það síst að nauðsynjalausu, svo sem vitfirringahæli o. fl., og það sem nú ríður mest á — næst
trúboðinu í Kína — er að koma upp þjóðkartöflugarði suður á Kartöflugarðsskaga og Stúdentagarði
í Háborgíslenskrarmenningar. Elliheimili og sjóaraheimili hafa þegar verið reist. En það hæli, sem
mest lá á að reisa, næst vitlausraspítalanum. er rukkarahæli.
Þetta mál þarfnast engra skýringa, því hver heilvita maður hlýtur að sjá, hvílík mannúðar-
skylda þessari þjóð í þessu landi ber til að líkna þessum nauðstöddu með- eða mót-bræðrum vorum.
Sennilega eru þetta þó manneskjur eins og hinir, eða hefir ekki Drottinn líka skapað þá kannske??????
Eða hver er sá á meðal vor, að honum renni það ekki til rifja, að horfa upp á þessa aumingja hrekjast
frá húsi til húss og vera alstaðar vísað á dyr — sumstaðar með ómjúkum orðum — og það stundum
um hávetur, hvernig sem viðrar? Vjer viljum því fastlega skora á allar sannkristnar manneskjur með
þjóð vorri, að gangast fyrir samskotum til þess að koma á þessu bráðnauðsynlega fyrirtæki. „Það er
lakur skúti, sem ekki er betri en úti“, segir Sjekkspír. — Þetta þyrfti ekki að vera nema ómerkilegur
skúr úr bárujárni, sem tæpast þyrfti að kosta meira en t. d. kvistur á húsi. Aðeins að þessir vesalingar
ættu einhvers staðar höfði sínu að að halla, og fengju blífanlegan samastað, svo þeir þyrftu ekki að
vera á almannafæri.
Vjer efumst ekki um, að hver skynsamur maður, sem les ofanskráðan greinarstúf, muni sjá sjer
fyrir bestu, að styrkja þessa tillögu. Sjekkspír sagði: „I dag mjer, á morgun þjer“, og rataðist honum
þá satt á munn. Það er tæplega hugsanlegt, að svo vitlaus maður sje til með þessari þjóð, að hann
vilji ekki eitthvað til vinna, að þessari plágu verði létt af þjóðfjelaginu, þar sem þetta líka er metn-
aðarmál, því bæði Kínverjar og aðrar þjóðir myndu taka sjer þessa íslensku framtakssemi til fyrir-
myndar. — En þetta þarf að gerast fyrir 1930.
Virðingarfylst,
H. C. Umbótasen.
ófær. Hjelt jeg nú, að forstöðumaður fyrirtækisins .^tlaði að halda verkinu leyndu og opna ekki neitt
til almenningsnota, fyr en alt væri klappað og klárt, og hann opnaði skurðinn eða veginn eins og hvern
annan skurð eða samgönguleið, t. d. Kielarkanalinn, eða göngip gegnum Alpafjöllin, og þótti þetta snið-
ugt. Það snjóaði mikið og loks stóð bíllinn fastur, en frá þeim stað, þar sem snjóbíllinn byrjaði sinn
gröft, höfðum við farið fyrir utan skurðinn og vorum langt frá „Hólnum“, þegar alt stóð fast. Jeg tók
það ráð, ásamt fleirum, að halda á stað gangandi upp á „Hól“. — Gengum við á bakka skurðsins okk-
ur til leiðbeiningar og ánægju og undruðumst við mannvirkin og verksvitið. Loks komum við auga á
dökka díla á snjónum langt í burtu og er við nálguðumst, virtist okkur mylnuvængir vera á hreyfingu
hingað og þangað kring um einhverja þúst. Er við komum að þessum undrum, var stöðvun á skurð-
greftinum. Ferlíkið, sem snjóbíll er nefndur, gerði skrúfu, en alt liðið, 20—30 manns, var að berja
sjer upp á landsins kostnað. Jeg komst á „Hólinn“ um kvöldið, en austur aldrei. Fimm dögum síðar
komst jeg heim, hangikjötslaus, búinn með nestið og hina dýru snafsa, en mjer fanst jeg þó hafa grætt
á því, sem jeg sá af hyggjuviti, verklagi og framkvæmdum landa minna, og hvað sem hver segir, þá er
þeim trúandi fyrir landsins fje. Sagt er, að 14. apríl eigi að opna skurðinn og má þá búast við hátíða-
höldum í Ölvesinu og balli á Sandhól. * *
8