Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Blaðsíða 153

Visfaskitíi.
(X. 16.)
Einu sinni átti jeg hest,
það var nú gamall foli.
Og það var lán, að hann hafði’ ekki horn,
því þá hefði’ ’hann verið boli. (Gömul vísa)
1 Nýja Dagblaðinu skýrir Dan. Dan.
frá pólitískum vistaskiftum fola eins, og
munu þau vera nokkuð eins dæmi. Því þótt
margir góðkunnir pólitíkusar vorir hafi
hlaupið milli flokka, hefir það víst sjald-
an skeð jafn ótt og títt og hjer var raun á.
En náttúrlega má kannske segja, að folan-
um hafi ekki altaf verið þetta sjálfrátt.
Folinn er ættaður úr Landeyjum eins og
Nikulás frambjóðandi og fleiri mætir
menn, og þarf ekki að efast um sannfær-
ingu hans í æsku, svona rjett undir hand-
arjaðrinum á Kaupfjelagi Hallgeirseyjar.
En í fyrrahaust tók hann fyrst að gerast
blendinn í trúnni og gekk á hönd íhaldinu,
þannig, að hann rjeðist í stóð til Garðars
Gíslasonar. Sýndi hann þá best sannfær-
ingu sína sem sjálfstæðisfoli, því þegar
átti að fara að handsama hann og flytja
til danmerkur, hristi hann af sjer þrjá fíl-
eflda menn sem flugur væru og þaut á f jöll,
hneggjandi: „Utanstefnur viljum vjer eng-
ar hafa“. Sáu menn síðast undir taglið á
honum, er hann hvarf til fjalla.
Segir nú ekkert af sjálfstæðisfolanum
fyr en í vor, að hann kemur í hestahóp frá
Kolviðarhóli. Var eigandinn látinn vita, en
hann treysti sjer ekki til að drífa upp nægi-
legan mannsöfnuð til að handsama folann,
og seldi Daníel vonina í honum, sanngjörnu
verði, að því Daníel hefir sjálfur játað.
Hinn 4. ágúst tók Daníel sig upp, berhentur, ásamt tveim bráðröskum mönnum. Hafði hann áður reikn-
að út, að folinn myndi vera uppi í Efri Vötnum og hvergi annarsstaðar og þarf ekki að taka fram, að
útreikningurinn reyndist rjettur. En nú brá svo við, að mesti sjálfstæðishabítinn var farinn af folanum.
Þekkti hann Daníel strax af gamalli mynd í SPEGLINUM, sem hann hafði sjeð í uppvextinum, og kom
til hans kumrandi, og er skemst frá því að segja, að Daníel tók hann þarna með berum höndum og
teymdi hann til Reykjavíkur, en þó þurfti hann öðru hvoru að líta til fjalla og leyfði Daníel honum það.
En nokkru eftir að þeir fjelagar eru komnir til Reykjavíkur hafði orðrómurinn um förina borist til sjálfs
forsætisráðherra og fjekk hann jafnskjótt ágirnd á folanum. Er Daníel fyrstur manna til að saka Her-
mann opinberlega um ágirnd, en það verður að hafa það. Lagði Hermann fölur á folann, og stóðst Daníel
ekki mátið, enda er hann maður við aldur og farinn að nálgast aldurstakmark embættismanna, og ljet
Hermann hafa folann. Hefir Hermann verið að temja hann síðan og mun folinn nú orðinn rjetttrúaður.
Þess má geta, að folinn var í upphafi rauður, en mun nú vel á vegi að verða rauðskjóttur. Má
segja, að hann hafi haft skjótan frama, ekki síður en núverandi húsbóndi hans.
Dýraverndaranum er velkomið að taka sögu þessa, ef hann vill. Hestamaður Spegilsins.

149