Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 77

Bændakjötið.
I fyrra auglýsti Sláturfjelag Suðurlands, að það keypti ull af meðlimum sínum, en líklega hafa
sveitakarlarnir ekki þótt góðir til ullar, því nú um daginn skýrir Moggi frá því, að mikið af íslensku
bændakjöti sje komið á markaðinn. — Ennfremur talar sama blað um það, að Tryggvi Þórhallsson
hafi ekki viljað kaupa kjöt af íslenskum bændum, heldur hafi hann keypt reiðinnar firn af kjöti af
dönskum svínum og alikálfum, en íslenska bændakjötið hafi víst ekki þótt nógu fínt. Á þessu hneyksl-
ast svo Moggi, og er svo að sjá, sem hann álíti ekki þetta bændakjöt svo gróft, að ekki mætti svæla því
í sig, ef þetta baunverska svínakjöt væri ekki komið inn í landið til að spilla fyrir markaðinum. En
Alþýðublaðið tekur þessari fregn með miklum fögnuði, og tekur hana þegar upp til þess að gleðja les-
endur sína.
Spegillinn er, eins og allir vita, social-kommunistiskt-framsóknar- og stjórnar-blað, og erum vjer
því afskaplega sammála samherjum vorum, bolsum, að þetta sje mikið gleðiefni, og ber margt til þess.
í fyrsta lagi er gott til þess að vita, að þarna er komin ný vara á markaðinn, og það vara, sem ómögu-
lega getur verið dýr, því hingað til hefir þessu altaf verið fleygt eins og hrossakjötinu í gamla daga.
Það er því alveg víst, að þetta getur orðið mörgum flokksbræðrum vorum björg í búi, því bændakjöt-
ið er þó altaf fullgott handa alþýðumönnum. Það er alt annað, þótt sjálfur forsætisráðherrann vilji
ekki leggja sjer það til munns. 1 öðru lagi þykir oss mjög vænt um, að þessi vöruframleiðsla skuli koma
niður á bændum, því þeir verða aldrei jafnaðarmenn hvort sem er — sem ekki er von — og er því ekki
hægt að hafa meira gagn af þeim á annan hátt en þennan. Þá má ekki gleyma því, að þetta er gleðilegt
tákn tímanna, því það bendir til þess, að íslendingar sjeu nú loks að læra að semja sig að siðum þeirra
öndvegisþjóða, sem „Kannibalar" nefnast, og er það vonandi að sú stefna haldi áfram að þróast. En
þess má geta, að Kannibalar hafa, að því er vjer höfum heyrt, mjög svipað stjórnarfyrirkomulag og
sömu siðferðisskoðanir og vjer jafnaðarmenn berjumst fyrir. En það hafa nú reyndar Eskimóarnir líka,
og jeta þeir þó ekki bændakjöt, en þeir jeta selkjöt, sem einnig er gróft, svo maður ekki nefni hvala-
þvestið, sem er allra kjötva grófast; enda segir Knud Rasmussen, að Eskimóar hafi algerlega kommún-
istiskt stjórnarfyrirkomulag, og eru því öllu fremri en venjulegir Tímabolsar. Svo er það, að vjer jafn-
aðarmenn viljum berjast fyrir því, að jarðirnar verði teknar af bændunum, en það hefir því miður ekki
fengið góðan byr enn þá, og höfum vjer því ekki þorað að setja það mjög á oddinn að svo stöddu, heldur
ætlað að bíða betri tíma. En Ólafur Dan. segir, að það sje sama í hvaða röð tölustafir sjeu lagðir sam-
an; það ætti því að vera alveg eins mikið þjóðþrifaverk að taka bændurna af jörðunum, og hlýtur að
hafa nákvæmlega sömu afleiðingar. Vill Spegillinn því beita sjer fyrir því, að hin síðarnefnda leið
verði heldur valin, því samkvæmt þessari fregn virðist hún vera mjög auðveld, og er auk þess miklu
öruggari og hættuminni, því bændurnir gætu kannske látið sjer mislíka, og hætt að kjósa jafnaðar-
menn á þing, ef jarðirnar væru teknar af þeim, en jarðirnar myndu ekkert gera, þó að bændurnir
væru teknir.
Að svo mæltu viljum vjer skora á alla góða menn að nota sem mest af þessari nýju vöruteg-
und, svo hægt sje sem fyrst að bæta nýjum birgðum á markaðinn.
Alþýðumenn, kaupið kjöt af íslenskum bændum! Virðingarfylst, Sláturfjelag Spegilsins.
En enginn má þó skilja það svo, að ríkissjóður vor sje svo lítils virði, að hægt hefði verið að
flytja hann að kotungshætti, á hjólbörum, því að þó sjóðurinn sje sjálfur ekki þungur nje fyrirferðar-
mikill þessa stundina, þá eru umbúðirnar bæði geysimiklar og dýrmætar, því einjs og gefur að skilja,
er ekki skift um þær eftir því, hvort mikið eða lítið er í sjóðnum, heldur eru þær miðaðar við það, er
mest var troðið í þær á velmaktardögum Jóns Þorlákssonar, og fyrstu dagana eftir að Magnús tók
enska lánið, — það er að segja áður en Islandsbanki fjekk tækifæri til að sóa því öllu.
Mikill undirbúningur var því undir bústaðaskiftin, og er bílhlassið lagði á stað, gekk ríkisfje-
hirðir á undan, með alvarlegan og hátíðlegan svip, en ríkisbókari á eftir, og mátti á honum sjá, að hann
myndi tilbúinn að reyna, hvort ekki væri eitthvað eftir af gömlum merg, ef á þyrfti að halda. Þar næst
gengu dömurnar, með spegla sína, bursta, greiður og töskur, en umhverfis skipaði lögreglan sjer með
kylfur á lofti, undir forustu þess ameríska. — í Landsbankanum ríkti dauðaþögn í 5 mínútur á meðan
flutningurinn fór fyrir hornið, en forseti Fiskifjelagsins stóð á tröppunum og veifaði hattinum í hálf-
tíma á eftir. Ríkissjóðsfrjettaritari Spegilsins.
73