Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Síða 159

J BÆNP/V-
FtaKKWUM
«2 FRAM^KN/RflflKKNW^
Hana-hænan.
Hinsvegar getur sönnum íslendingum ekki annað en gramist það, að sendiherra vor skyldi vera að láta
í ljós gremju yfir því, þó danskur íhaldspappír sæi ástæðu til að hundsa Islendinga; oss finnst landinn
einmitt maður að meiri, og sendiherrann veit eins vel og allir aðrir íslendingar, að oss er fjandans
sama, hvort vjer erum velkomnir í danmörku eða ekki; eigum ekkert miklu að venjast í þá átt.
Annars var það engin tilviljun, að einmitt berlingur skyldi verða til þess arna, og spursmál, hvort
hjer hafa ekki legið persónulegri ástæður að baki en menn grunar. Svo stendur á, að undanfarinn manns-
aldur hefir ritstjóri blaðsins, svenn poulsen, átt jörð hjer á Islandi, sem hann hefir, eins og vera ber,
stórtapað á, og þurfti til þess hvorki stríð nje kreppu. Hefir hann vafalaust hugsað eitthvað á þessa
leið: „Þessir bölvaðir mörlandar hafa ekki gert annað en snuða mig á bræðratungunni frá því fyrsta
til hins síðasta; hjer er leikur á borði til að hrella þá dálítið í staðinn, því þó jeg verði að jeta það allt
saman ofan í mig á eftir, þá er jeg svo vanur því, að einu sinni oftar eða sjaldnar gerir ekki til eða
frá“. Eitthvað þessu líkt mun ærtemanden hafa hugsað, og var ekki lengi að framkvæma það. Hitt at-
hugaði hann ekki, að með þessu flýtir hann fyrir fullum skilnaði íslands og danmerkur, og gaman verð-
ur að sjá framan í hann, þegar hann fer að heimta bræðratunguna af Hambro.
155